Θουκυδίδης, Ιστορία Β΄, παρ.11 (Αρχίδαμος προς Λακεδαιμονίους)

Όλοι οι άνθρωποι, όταν με τα ίδια τους τα μάτια βλέπουν να τους χτυπά άμεσα μια ασυνήθιστη συμφορά, κυριεύονται από οργή· κι όσοι εξαιτίας της οργής γίνονται ασυλλόγιστοι, τις περισσότερες φορές ρίχνονται στη δράση
πᾶσι γάρ ἐν τοῖς ὄμμασι καί ἐν τῷ παραυτίκα ὁρᾶν πάσχοντας τι ἄηθες ὀργή προσπίπτει· καί οἱ λογισμῷ ἐλάχιστα χρώμενοι θυμῷ πλεῖστα ἐς ἔργον καθίστανται

Θουκυδίδης, Ιστορία Α΄, παρ.84 (Αρχίδαμος προς Λακεδαιμονίους)

Κι αυτό ακριβώς είναι σωφροσύνη ύστερα από διαλογισμό· γιατί μόνο εμείς, χάρη σ᾿ αυτή, και στις ευτυχίες δεν είμαστε αλαζόνες και στις συμφορές λυγίζουμε λιγότερο από άλλους και δεν παρασυρόμαστε από την ευχαρίστηση που δίνουν τα επαινετικά λόγια εκείνων οι οποίοι παρακινούν, αντίθετα από τη γνώμη μας, στους κινδύνους, ούτε πάλι αν κάποιος μας ερεθίζει με κατηγόριες, περισσότερο παρά αν μας επαινούσε, οργιζόμαστε και αλλάζουμε γνώμη...
...το συναίσθημα της ντροπής είναι στενά δεμένο με τη σωφροσύνη και η γενναιότητα με τη ντροπή
καί δύναται μάλιστα σωφροσύνη ἔμφρων τοῦτ᾿ εἶναι· μόνοι γάρ δι ᾿ αὐτό εὐπραγίαις τε οὐκ ἐξυβρίζομεν καί ξυμφοραῖς ἧσσον ἑτέρων εἴκομεν· τῶν τε ξύν ἐπαίνων ἐξοτρυνόντων ἡμᾶς ἐπί τά δεινά παρά τό δοκοῦν ἡμῖν οὐκ ἐπαιρόμεθα ἡδονῇ, καί ἤν τις ἄρα ξύν κατηγορία παροξύνῃ, οὐδέν δή μᾶλλον ἀχθεσθέντες ἀνεπείσθημεν...
...αἰδώς σωφροσύνης πλεῖστον μετέχει, αἰσχύνης δέ εὐψυχία

Αριστοφάνης, Βάτραχοι, στιχ.354...-360 (Χορός)

Και να σταθεί μακριά από τους χορούς μας, όποιος είναι δύσκολος με τους συμπολίτες του και δεν βοηθάει να σβήσει η διχόνοια, αλλά τη φουντώνει και τη συνδαυλίζει επιθυμώντας να έχει προσωπικά οφέλη
κἀξίστασθαι τοῖς ἡμετέρεσοι χοροῖσιν, ὅστις ...στάσιν ἐχθράν μή καταλύει μηδ᾿ εὔκολός ἐστι πολίταις ἀλλ᾿ ἀνεγείρει καί ῥιπίζει κερδῶν ἰδίων ἐπιθυμῶν

Αριστοφάνης, Εκκλησιάζουσες, στιχ.205-208 (Πραξαγόρα)

Και εσείς είστε, πολίτες, υπεύθυνοι για αυτή την κατάσταση. Γιατί παίρνοντας μισθό από τα δημόσια χρήματα, ο καθένας ξεχωριστά νοιάζεται για το τι θα κερδίσει για τον εαυτό του, ενώ οι κοινές υποθέσεις κατρακυλούν
ὑμεῖς γάρ ἐστ᾿, ὦ δῆμε, τούτων αἴτιοι. Τά δημόσια γάρ μισθοφοροῦντες χρήματα ἰδίᾳ σκοπεῖσθ᾿ ἕκαστος ὅ,τι τις κερδανεῖ, τό δέ κοινόν κυλίνδεται

Θουκυδίδης, Ιστορία Β΄, παρ.37 (Περικλέους Επιτάφιος)

Κι ενώ στην ιδιωτική μας ζωή δεν ενοχλούμε ο ένας τον άλλο, στα δημόσια πράγματα δεν κάνουμε παρανομίες από εσωτερική κυρίως παρόρμηση, υπακούοντας στους κάθε φορά άρχοντες και στους νόμους, ιδιαίτερα σε κείνους απ᾿ αυτούς που έχουν ψηφιστεί για την προστασία των αδικημένων και σ᾿ όσους, αν και άγραφοι, όμως φέρνουν ντροπή αναμφισβήτητη στους παρανομούντες
ἀνεπαχθῶς δέ τά ἴδια προσομιλοῦντες τά δημόσια διά δέος μάλιστα οὐ παρανομοῦμεν, τῶν τε αἰεί ἐν ἀρχῇ ὄντων ἀκροάσει καί τῶν νόμων, και μάλιστα αὐτῶν ὅσοι τε ἐπ᾿ ὠφελία τῶν αδικουμένων κεῖνται καί ὅσοι ἄγραφοι ὄντες αἰσχύνην ὁμολογουμένην φέρουσιν

Θουκυδίδης, Ιστορία Β΄, παρ.60 (Περικλής προς Αθηναίους)

Γιατί πιστεύω πως μια πόλη ωφελεί περισσότερο τους πολίτες της, αν στο σύνολό της προοδεύει, παρά αν ευτυχεί σ᾿ αυτή ο κάθε πολίτης χωριστά, ενώ στο σύνολό της η ίδια δυστυχεί. Γιατί όσο κι αν ευτυχεί ένας πολίτης στις ιδιωτικές του υποθέσεις, αν καταστρέφεται η πατρίδα του, καταστρέφεται όχι λιγότερο και ο ίδιος, ενώ αν ο πολίτης δυστυχεί σε πατρίδα που ευημερεί, τις περισσότερες φορές σώζεται
ἐγώ γάρ ἡγοῦμαι πόλιν πλείω ξύμπασαν ὀρθουμένην ὠφελεῖν τούς ἰδιώτας ἤ καθ᾿ ἕκαστον τῶν πολιτῶν ευπραγούσαν, ἁθρόαν δέ σφαλλομένην. καλῶς μέν γάρ φερόμενος ἀνήρ τό καθ᾿ ἑαυτόν διαφθειρομένης τῆς πατρίδος οὐδέν ἧσσον ξυναπόλληται, κακοτυχῶν δέ ἐν εὐτυχοῦσῃ πολλῷ μᾶλλον διασῴζεται

Θουκυδίδης, Ιστορία ΣΤ΄, παρ.75 (Ερμοκράτης,Συρακόσιος προς Καμαριναίους)

Και πιστεύουμε πως, όταν ο μακρινός μας συμπολίτης καταστραφεί πριν από μας, δε θα ᾿ρθει και στον ίδιο τον καθένα μας η συμφορά, αλλά πως όποιος παθαίνει το κακό νωρίτερα θα δυστυχεί μόνος του;
καί οἰόμεθα τοῦ ἄπωθεν ξυνοίκου προαπολλυμένου, οὐ καί ἐς αὐτόν τινα ἥξειν το δεινόν, πρό δέ αὐτοῦ μᾶλλον τόν πάσχοντα καθ᾿ αὐτόν δυστυχεῖν;

Θουκυδίδης, Ιστορία Α΄, παρ.77 (Κορίνθιοι προς Λακεδαιμονίους)

Γιατί όποιοι μπορούν να μεταχειριστούν τη βία, δεν έχουν ανάγκη να καταφεύγουν σε δίκες
βιάζεσθαι γάρ οἷς ἄν ἐξῇ, δικάζεσθαι οὐδέν προσδέονται

Θουκυδίδης, Ιστορία Α΄, παρ.76 (Κορίνθιοι προς Λακεδαιμονίους)

Προβάλλετε το δίκαιο, το οποίο δεν εμπόδισε ποτέ κανέναν, όταν του δόθηκε η ευκαιρία ν᾿ αποκτήσει κάτι με τη βία, να το κάνει και να μην προτιμήσει τη δικαιοσύνη. Και είναι άξιοι επαίνου όσοι, αφού ακολούθησαν την ανθρώπινη φύση και πέτυχαν ν᾿ αποκτήσουν εξουσία πάνω σ᾿ άλλους, παρουσιάζονται ωστόσο πιο δίκαιοι απ᾿ ότι τους επιτρέπει η δύναμη που διαθέτουν
τῷ δικαίῳ λόγῳ νῦν χρῆσθε, ὅν ουδείς πω παρατυχόν ισχύι τι κτήσασθαι προθείς τοῦ μή πλέον ἔχειν ἀπετράπετο. ἐπαινεῖσθαι τε ἄξιοι οἵτινες χρησάμενοι τῇ ἀνθρωπείᾳ φύσει ὥστε ἑτέρων ἄρχειν δικαιότεροι ἤ κατά τήν ὑπάρχουσαν δύναμιν γένωνται

Θουκυδίδης, Ιστορία Ε΄, παρ.105 (Αθηναίοι προς Μηλίους)

Πιστεύουμε για τους θεούς και είμαστε σίγουροι για τους ανθρώπους ότι κάποιος φυσικός νόμος τους αναγκάζει να επιβάλλουν την εξουσία τους σε κάθε περίσταση που είναι πιο δυνατοί. Το νόμο αυτόν ούτε εμείς τον θεσπίσαμε ούτε θεσπισμένο πρώτοι εμείς τον εφαρμόσαμε, αλλά τον κληρονομήσαμε, και θα τον αφήσουμε να υπάρχει για πάντα κι ύστερα από μας, γνωρίζοντας ότι και σεις και άλλοι, αν αποκτούσατε την ίδια δύναμη με μας, θα κάνατε τα ίδια
ἡγούμεθα γάρ τό τε θεῖον δόξῃ τό ἀνθρώπειόν τε σαφῶς διά παντός ὑπό φύσεως αναγκαίας, οὗ ἄν κρατῇ ἄρχειν· καί ἡμεῖς οὔτε θέντες τόν νόμον οὔτε κειμένῳ πρῶτοι χρησάμενοι, ὄντα δέ παραλαβόντες καί ἐσόμενον ἐς αἰεί καταλείψοντες χρώμεθα αὐτῷ, εἰδότες καί ὑμᾶς ἄν καί ἄλλους ἐν τῇ αὐτῇ δυνάμει ἡμῖν γενομένους δρῶντας ἄν ταὐτό

Ευριπίδης, Κύκλωψ, στιχ.168-172 (Σιληνός)

Αυτός που δε νιώθει χαρά πίνοντας είναι τρελός· με το κρασί σηκώνεται και ...τούτο, στήθη χουφτώνεις και το έτοιμο "λιβάδι" χαϊδολογάς, σου ᾿ρχεται να χορέψεις και ξεχνάς τα βάσανά σου
ὡς ὅς γε πίνων μή γέγηθε μαίνεται· ἵν᾿ ἔστι τουτί τ᾿ ὀρθόν ἐξανιστάναι μαστοῦ τε δραγμός καί παρεσκευασμένου ψαῦσαι χερᾶν λειμῶνος ὀρχηστύς θ᾿ ἅμα κακῶν τε λῆστις

Ευριπίδης, Ελένη, στιχ.1137-1143 & 1148-1150 (Χορός)

Τι είναι θεός τι μη θεός και τι ανάμεσά τους; Ποιος από τους ανθρώπους θα πει πως το βρήκε μελετώντας τα πάντα για μεγάλο χρονικό διάστημα, αφού το βλέπει , εδώ κι εκεί οι γνώμες των θεών πηδούν, και πάλι αντίθετα γυρνάνε αλόγιστα κι ανέλπιστα;
...στους ανθρώπους τίποτα δεν είναι σίγουρο· στα λόγια των θεών βρήκα την αλήθεια
ὅ,τι θεός ἤ μή θεός ἤ τό μέσον, τίς φησ᾿ ἐρευνήσας βροτῶν μακροτάτου πέρας εὑρεῖν ὅς τά θεῶν ἐσορᾶ δεῦρο καί αὖθις ἐκεῖσε καί πάλιν ἀντιλόγοις πηδῶντ᾿ ἀνελπίστοις τύχαις;....
οὐδ᾿ ἔχω τί τό σαφές ἔτι ποτ᾿ ἐν βροτοῖς· τό τῶν θεῶν ἔπος ἀλαθές ηὗρον

Αριστοφάνης,...

Ο κόσμος δεν κοιτάζει ποιος φταίει, γνωρίζει μόνο το γεγονός (εκείνο που ᾿χει γίνει)
ὁ γάρ έξωθεν οὐ τόν αἴτιον ὅστις πότ᾿ ἐστιν οἶδεν, αλλά τό γεγονός

Θουκυδίδης, Ιστορία Β΄, παρ.43 (Επιτάφιος Περικλέους)

Ευτυχία σημαίνει ελευθερία και ελευθερία σημαίνει αντρεία
εὔδαιμον τό ἐλεύθερον, τό δ᾿ ἐλεύθερον τό εὔψυχον

Θουκυδίδης, Ιστορία Β΄, παρ.37 (Επιτάφιος Περικλέους)

Και (το πολίτευμα αυτό) ονομάζεται δημοκρατία, γιατί δεν διοικούν οι λίγοι, αλλά οι περισσότεροι
καί ὄνομα μέν διά τό μή ἐς ὀλίγους ἀλλ᾿ ἐς πλείονας οἰκεῖν δημοκρατία κέκληται

Μένανδρος, Δύσκολος, στιχ.788-790 (Καλλιπίδης)

Πιστεύω πως ο γάμος γίνεται στέρεος, αν κάποιος τον κάνει οδηγημένος από έρωτα
ἔγωγε γιγνώσκων ὅτι νέωι γάμος βέβαιος οὗτος γίνεται ἐάν δι ᾿ ἔρωτα τοῦτο συμπεισθῆι ποιεῖν

Μένανδρος, Δύσκολος, στιχ.76-77 (Σώστρατος)

Αλλά δεν είναι εύκολο πάντοτε ο ερωτευμένος να γνωρίζει τι τον συμφέρει
ἀλλ᾿ οὐ ῥάιδιον ἐρῶντα συνιδεῖν ἔστι τι ποτε συμφέρει

Σοφοκλής, Οιδίπους επί Κολωνώ, στιχ.806-807 (Οιδίποδας)

Δε γνωρίζω κανένα άνθρωπο δίκαιο που για όλα τα θέματα ρητορεύει ωραία
ἄνδρα δ᾿ οὐδέν᾿ οἶδ᾿ ἐγώ δίκαιον ὅστις ἐξ ἅπαντος εὖ λέγει

Ευριπίδης, Ιππόλυτος, στιχ.988-989 (Ιππόλυτος)

Οι φαύλοι, ενώ μπροστά στους σοφούς στέκονται αμήχανοι, μπροστά στον όχλο λύνεται η γλώσσα τους
οἱ γάρ ἐν σοφοῖς φαῦλοι παρ᾿ ὄχλῳ μουσικώτεροι λέγειν

Ευριπίδης, Ιππόλυτος, στιχ.486-489 (Φαίδρα)

Τα ωραία λόγια καταστρέφουν ολόκληρες και καλά κυβερνημένες πόλεις και σπίτια. Δεν πρέπει, λοιπόν, να λέμε λόγια ευχάριστα στ᾿ αυτιά, αλλά αυτά τα λόγια που φέρνουν τιμή σε κάποιον
τοῦτ᾿ ἔσθ᾿ ὅ θνητῶν εὖ πόλεις οἰκουμένας δόμους τ᾿ ἀπόλλυσ᾿, οἱ καλοί λίαν λόγοι. οὐ γάρ τά τοῖσιν ὠσί τερπνά χρή λέγειν, ἀλλ᾿ ἐξ᾿ ὅτου τίς εὐκλεής γενήσεται

Ευριπίδης, Ιππόλυτος, στιχ.95-96 (Υπηρέτης-Ιππόλυτος)

ΥΠ. Τους γλυκομίλητους τους αγαπούνε;
ΙΠ. Πάρα πολύ, κι έχουν κέρδος με λίγο κόπο
ΥΠ. ἐν δέ εὐπροσηγόροισιν ἔστι τις χάρις;
ΙΠ. πλείστη γε, καί κέρδος γε σύν μόχθῳ βραχεῖ

Ευριπίδης, Ανδρομάχη, στιχ. 189-190 (Ανδρομάχη)

Οι ισχυροί δύσκολα αντέχουν τα σωστά λόγια, όταν προέρχονται από αδύναμους
οἱ γάρ πνέοντες μεγάλα τούς κρείσσους λόγους πικρῶς φέρουσι τῶν ἐλασσόνων ὕπο

Αριστοφάνης, Αχαρνης, στιχ.352-354 (Δικαιόπολις)

Είναι φοβερό η καρβουνόσκονη από τη φύση της να μοιάζει με τον ψυχισμό των ανθρώπων, που χτυπούν και φωνάζουν και δε θέλουν ν᾿ ακούσουν κάτι σωστό
δεινόν γάρ οὕτως ὀμφακίαν πεφυκέναι τόν θυμόν ἀνδρῶν ὥστε βάλλειν καί βοᾶν ἐθέλειν τ᾿ ἀκοῦσαι μηδέν ἴσον ἴσῳ φέρον

Ευριπίδης, Φοίνισσαι, στιχ.499-500 (Ετεοκλής)

Αν το σοφό και το ωραίο ήταν το ίδιο για όλους, δε θα υπήρχαν στους ανθρώπους έριδες
εἰ πᾶσι ταὐτόν καλόν ἔφυ σοφόν, οὐκ ἦν ἄν ἀμφίλεκτος ἀνθρώποις ἔρις

Ευριπίδης, Φοίνισσαι, στιχ.452-453 (Ιοκάστη)

Η βιασύνη δεν οδηγεί στο δίκαιο, ενώ φτάνεις πιο εύκολα στη σοφία μιλώντας αργά
οὔτοι τό ταχύ τήν δίκην ἔχει, βραδεῖς δέ μῦθοι πλεῖστον, ἀνύουσιν σοφόν

Ευριπίδης, Ηρακλής Μαινόμενος, στιχ.101-102 (Αμφιτρύωνας)

Και τα βάσανα των ανθρώπων κάποτε κουράζονται κι οι άνεμοι δε φυσούν για πάντα δυνατά
κάμνουσι γάρ τοι καί βροτῶν οἱ συμφοραί καί πνεύματ᾿ ἀνέμων οὐκ ἀεί ῥώμην ἔχει

Ευριπίδης, Ηρακλείδαι, στιχ.865-866 (υπηρέτης)

Αυτόν που φαίνεται να ζει ευτυχισμένος μην τον ζηλεύει κανείς, πριν δει το θάνατό του· γιατί οι τύχες είναι εφήμερες
τόν εὐτυχεῖν δοκοῦντα μή ζηλοῦν, πρίν ἄν θανόντ᾿ ἴδῃ τις· ὡς ἐφήμεροι τύχαι

Ευριπίδης, Ελένη, στιχ.417-419 (Μενέλαος)

Όταν κάποιος είναι ευτυχισμένος και κακοπάθει, αισθάνεται πικρότερη τη δυστυχία απ᾿ αυτόν που τη γνωρίζει από παλιά
ὅταν δ᾿ ἀνήρ πράξῃ κακῶς ὑψηλός, εἰς ἀηθίαν πίπτει κακίω τοῦ πάλαι δυσδαίμονος

Ευριπίδης, Ελένη, στιχ.27 (Ελένη)

...την ομορφιά μου, αν θεωρείται ομορφιά ό,τι σου φέρνει δυστυχία
τοὐμόν δέ κάλλος, εἰ καλόν τό δυστυχές

Μένανδρος, Δύσκολος, στιχ.127-128 (Χαιρέας)

Αυτό να ξέρεις καλά, πως σε όλα τα πράγματα η κατάλληλη στιγμή φέρνει επιτυχία
εὖ τοῦτ᾿ ἴσθ᾿ ὅτι πρός πάντα πράγματ᾿ ἐστί πρακτικώτερον εὐκαιρία

Ευριπίδης, Φοίνισσαι, στιχ.558 (Ιοκάστη)

Δεν είναι βέβαιη η ευτυχία, αλλά εφήμερη
ὁ δ᾿ ὄλβος οὐ βέβαιος, ἀλλ᾿ ἐφήμερος

Ευριπίδης, Άλκηστις, στιχ.788-789 (Ηρακλής)

Να χαίρεσαι, να πίνεις, τη ζωή σου να σκέφτεσαι κάθε μέρα δική σου· τα υπόλοιπα άφησέ τα στην τύχη
εὔφραινε σαυτόν, πῖνε, τόν καθ᾿ ἡμέραν βίον λογίζου σόν, τά δ᾿ ἄλλα τῆς τύχης

Ευριπίδης, Άλκηστις, στιχ.782-785 (Ηρακλής)

Είναι η μοίρα όλων των ανθρώπων κάποτε να πεθάνουν, και δεν υπάρχει θνητός που να γνωρίζει αν αύριο θα ζήσει· γιατί είναι άγνωστο η τύχη ποιον δρόμο θα πάρει
βροτοῖς ἅπασι κατθανεῖν ὀφείλεται, κοὐκ ἔστι θνητῶν ὅστις ἐξεπίσταται τήν αὔριον μέλλουσαν εἰ βιώσεται· τό τῆς τύχης γάρ ἀφανές οἷ προβήσεται

Ευριπίδης, Άλκηστις, στιχ.692-693 (ΦΕΡΗΣ)

Σκέφτομαι πως πολύ καιρό περνά κανείς στον Κάτω κόσμο, ενώ η ζωή είναι μικρή, αλλά γλυκιά
ἦ μήν πολύν γε τόν κάτω λογίζομαι χρόνον, τό δέ ζῆν μικρόν, ἀλλ' ὅμως γλυκύ

Ευριπίδης, Ικέτιδες, στιχ.953-954 (Άδραστος)

Η ζωή είναι πολύ μικρή· γι' αυτό πρέπει να τη ζούμε καλά και δίχως βάσανα
σμικρόν τό χρῆμα τοῦ βίου· τοῦτον δέ χρή ὡς ῥᾷστα καί μή σύν πόνοις διεκπερᾶν

Ευριπίδης, Ικέτιδες, στιχ.775-777 (Άδραστος)

Γιατί μόνο αυτό απ' όλα τα αγαθά δε μπορούν να αποκτήσουν ξανά οι θνητοί, αν το χάσουν· τη ζωή τους. Τα άλλα πράγματα μπορούν και πάλι να τα κερδίσουν
τοῦτο γάρ μόνον βροτοῖς οὐκ ἔστι τἀνάλωμ᾿ ἀναλωθέν λαβεῖν, ψυχήν βροτείαν· χρημάτων δ᾿ εἰσίν πόροι

Ευριπίδης, Ικέτιδες, στιχ.608-609 (χορός)

Αλλά τον πολύ ευτυχισμένο μπορεί και πάλι να τον κυριεύσει η δυστυχία
ἀλλά τόν εὐτυχία λαμπρόν ἄν τίς αἱροῖ μοῖρα πάλιν

Μένανδρος, Δύσκολος, στιχ.284-287 (Γοργίας)

μήτε να πιστεύεις, αν είσαι πλούσιος, τόσο πολύ στα πλούτη, μήτε πάλι να περιφρονείς εμάς τους φτωχούς· να φαίνεσαι πάντα, όμως, για κείνους που σε βλέπουν πως σου αξίζει η ευτυχία
μήτ᾿ αὐτός, εἰ σφόδρ᾿ εὐπορεῖς, πίστευε τούτωι, μήτε τῶν πτωχῶν πάλιν ἡμῶν καταφρόνει· τοῦ διευτυχεῖν δ᾿ ἀεί πάρεχε σεαυτόν τοῖς ὁρῶσιν ἄξιον

Ευριπίδης, Ρήσος, στιχ.164-165 (Δόλωνας)

Σε κάθε πράξη το κέρδος κάνει διπλή τη χαρά
παντί γάρ προσκείμενον κέρδος πρός ἔργῳ τήν χάριν τίκτει διπλῆν

Ησίοδος, Έργα και ημέραι, στιχ.323-324

Όταν το κέρδος εξαπατά το νου του ανθρώπου, αυτός κατακλύζεται από αδιαντροπιά κι αναίδεια
εὖτ᾿ ἄν δή κέρδος νόον ἐξαπατήσῃ ἀνθρώπων, αἰδῶ δέ τ᾿ ἀναδείη κατοπάζῃ

Ευριπίδης, Εκάβη, στιχ.827-828 (Εκάβη)

Ο καλός άντρας πρέπει πάντοτε να υπηρετεί το δίκαιο και να συμπεριφέρεται με σκληρότητα στους κακούς
ἐσθλοῦ γάρ ἀνδρός τῇ δίκῃ θ᾿ ὑπηρετεῖν καί τούς κακούς δρᾶν πανταχοῦ κακῶς ἀεί

Ευριπίδης, Ελένη, στιχ.1030-1031 (χορός)

Κανείς ποτέ δεν ευτύχησε κάνοντας αδικίες, στο δίκαιο βρίσκεται η σωτηρία
οὐδείς ποτ᾿ εὐτύχησεν ἔκδικος γεγώς, ἐν τῷ δικαίῳ δ᾿ ἐλπίδες σωτηρίας

Ευριπίδης, Ικέτιδες, στιχ.312-313 (Αίθρα)

Όταν κάποιος σέβεται τους νόμους, τότε σώζει τις πόλεις από την καταστροφή
τό γάρ τοι συνέχον ἀνθρώπων πόλεις τοῦτ᾿ ἐσθ᾿, ὅταν τίς τούς νόμους σῴζῃ καλῶς

Θουκυδίδης, Ιστορία Γ΄, παρ.84

Η ανθρώπινη φύση που έχει την τάση να αδικεί κάνει αδικίες ακόμη κι όταν ισχύουν οι νόμοι
ἡ ἀνθρωπεία φύσις, εἰωθυῖα καί παρά τούς νόμους ἀδικεῖν

Θουκυδίδης, Ιστορία Γ΄, παρ.65 (Θηβαίοι προς Λακεδαιμονίους)

Όσοι οδηγούν κάποιους στην παρανομία, παρανομούν περισσότερο απ᾿ αυτούς που τους ακολουθούν
οἱ γάρ ἄγοντες παρανομοῦσι μᾶλλον τῶν ἑπομένων

Θουκυδίδης, Ιστορία Γ΄, παρ.45 (Κλέων)

Με λίγα λόγια, είναι αδύνατο -και όποιος πιστεύει το αντίθετο είναι πολύ ανόητος - η ανθρώπινη φύση, όταν κυριαρχείται από το πάθος να κάνει κάτι, να συγκρατηθεί λόγω της αυστηρότητας των νόμων ή κάποιο άλλο φόβο
ἁπλῶς τε ἀδύνατον καί πολλῆς εὐηθίας, ὅστις οἴεται τῆς ἀνθρωπείας φύσεως ὁρμωμένης προθύμως τι πρᾶξαι ἀποτροπήν τινα ἔχειν ἤ νόμων ἰσχύι ἤ ἄλλῳ τῳ δεινῷ

Θουκυδίδης, Ιστορία Γ΄, παρ.40 (Κλέων)

τη συγγνώμη την αξίζει μόνο αυτό που γίνεται ακούσια
ξύγγνωμον δ᾿ ἐστί τό ἀκούσιον

Θουκυδίδης, Ιστορία Γ΄, παρ.37 (Κλέων)

Ισχυρότερη είναι η πόλη που έχει χειρότερους νόμους, αλλά απαραβίαστους, απ΄ αυτή που έχει καλούς νόμους, αλλά χωρίς κύρος
χείροσι νόμοις ἀκινήτοις χρωμένη πόλις κρείσσων ἐστίν ἤ καλῶς ἔχουσιν ἀκύροις

Ευριπίδης, Ικέτιδες, στιχ.463-464 (χορός)

Αλίμονο· πόσο ξιπάζονται οι κακοί όταν τους βοηθά η τύχη, πιστεύοντας αλλαζονικά πως θα ευτυχούν για πάντα
φεῦ φεῦ· κακοῖσιν ὡς ὅταν δαίμων διδῷ καλῶς, ὑβρίζουσ' ὡς ἀεί πράξοντες εὖ

Ευριπίδης, Ικέτιδες, στιχ.269-270 (χορός)

Δεν είναι δυνατό να υπάρχει ευτυχία στους ανθρώπους μέχρι το τέλος της ζωής τους
τῶν γάρ ἐν βροτοῖς οὐκ ἐστιν οὐδέν διά τέλους εὐδαιμονοῦν

Ευριπίδης, Ικέτιδες, στιχ.196-200 (Θησέας)

Γιατί είπε κάποιος πως οι συμφορές είναι στους θνητούς περισσότερες από τις ευτυχίες· εγώ, όμως, έχω αντίθετη γνώμη, περισσότερες είναι οι χαρές από τις λύπες στους ανθρώπους· αλλιώς, θα ήμαστε όλοι αφανισμένοι.
ἔλεξε γάρ τίς ὡς τά χείρονα πλείω βροτοῖσιν ἐστι τῶν ἀμεινόνων· ἐγώ δέ τούτοις ἀντίαν γνώμην ἔχω, πλείω τά χρηστά τῶν κακῶν εἶναι βροτοῖς· εἰ μή γάρ ἦν τόδ' οὐκ ἄν ἦμεν ἐν φάει

Ευριπίδης, Ικέτιδες, στιχ.179 (Άδραστος)

Όταν κάποιοι είναι ευτυχισμένοι πρέπει να φοβούνται τη δυστυχία
τά τ' οἰκτρά τούς μή δυστυχεῖς δεδοικέναι

Θουκυδίδης, Ιστορία Β΄, παρ.64 (Περικλής)

Γιατί τα πάντα από τη φύση τους έχουν ακμή και παρακμή
πάντα γάρ πέφυκε καί ἐλασσοῦσθαι

Αριστοφάνης, Λυσιστράτη, στιχ.489 (Πρόβουλος-Λυσιστράτη)

ΠΡ. Ώστε για το χρήμα πολεμάμε;
ΛΥ. Για όλα τα κακά η αιτία είναι εκείνο
ΠΡ. Διά τἀργύριον πολεμοῦμεν γάρ;
ΛΥ. Καί τἄλλα γε πάντ' ἐκυκήθη

Αριστοφάνης, Θεσμοφοριάζουσες, στιχ.176-177 (στίχοι από την τραγωδία του Ευριπίδη "Αίολος")

"Σοφός θεωρείται εκείνος που μπορεί να λέει πολλά και ωραία με λίγα λόγια"
" σοφοῦ πρός ἀνδρός, ὅστις ἐν βραχεῖ πολλούς καλῶς οἷός τε συντέμνειν λόγους "

Αριστοφάνης, Θεσμοφοριάζουσες, στιχ.155-156 (Αγάθωνας)

Όσα, όμως, δεν τα έχουμε αποκτήσει, αυτά ήδη η μίμηση τα βρίσκει
Ἅ δ' οὐ κεκτήμεθα, μίμησις ἤδη ταῦτα συνθηρεύεται

Ευριπίδης, Ικέτιδες, στιχ. 419-420 (Κήρυκας)

Γιατί ο χρόνος και όχι η βιασύνη δίνει την καλύτερη μάθηση
ὁ γάρ χρόνος μάθησιν ἀντί τοῦ τάχους κρείσσω δίδωσι

Ευριπίδης, Ιφιγένεια η εν Αυλίδι, στιχ.17-19 (Αγαμέμνων)

Ζηλεύω από τους ανθρώπους αυτόν που πέρασε τη ζωή του χωρίς κίνδυνο, άγνωστος και άδοξος· δε ζηλεύω καθόλου τους άρχοντες, αυτούς που ζουν με τιμές.
ζηλῶ δ' ἀνδρῶν ὅς ἀκίνδυνον βίον, ἐξεπέρασ' ἀγνώς ἀκλεής· τούς δ' ἐν τιμαῖς ἧσσον τιμῶ

Αριστοφάνης, Θεσμοφοριάζουσες, στιχ.527-530 (χορός)

Την παλιά παροιμία επαινώ· πρέπει να προσέχεις κάτω από κάθε πέτρα μη σε δαγκώσει κάποιος ρήτορας - πολιτικός
Τήν παροιμίαν δ' ἐπαινῶ τήν παλαίαν· ὑπό λίθῳ παντί που χρή μή δάκῃ ῥήτωρ ἀθρεῖν

Ευριπίδης, Ικέτιδες, στιχ.508-510 (Κήρυκας)

Είναι μεγάλο σφάλμα ένας παράτολμος ηγέτης• και σοφός ο ναύτης του "πλοίου", όταν την κρίσιμη ώρα παραμένει ψύχραιμος. Κι αυτό είναι για μένα ανδρεία, η φρόνηση
σφαλερόν ἡγεμών θρασύς• νεώς τε ναύτης ἥσυχος, καιρῷ σοφός. καί τοῦτ' ἐμοί τἀνδρεῖον, ἡ προμηθία

Ευριπίδης, Φοίνισσαι, στιχ.524-525 (Ετεοκλής)

Γιατί κι αν πρέπει κάποιος ν' αδικεί, για χάρη της εξουσίας, ας αδικεί, για όλα τ' άλλα, όμως, οφείλει να δείχνει σεβασμό
εἴπερ γάρ ἀδικεῖν χρή, τυραννίδος, πέρι κάλλιστον ἀδικεῖν, τἄλλα δ' εὐσεβεῖν χρεών

Ευριπίδης, Ικέτιδες, στιχ.191-192 (Άδραστος)

Πολλές πόλεις χάθηκαν γιατί δεν είχαν άξιο στρατηλάτη
οὗ χρείᾳ πόλεις πολλαί διώλοντ', ἐνδεεῖς στρατηλάτου

Ευριπίδης, Ελένη, στιχ.252-253 (χορός)

Είναι προς το συμφέρον σου να υπομένεις τα βάσανα της ζωής
σύμφορον δέ σοι ὡς ῥᾷστα τἀναγκαῖα τοῦ βίου φέρειν

Αριστοφάνης, Βάτραχοι, στιχ. 1482-1483 (χορός)

Ευτυχισμένος όποιος έχει περίσσια σύνεση
Μακάριος γ' ἀνήρ ἔχων ξύνεσιν ἠκριβωμένην

Αριστοφάνης, Νεφέλες, στιχ.1061-1062 (Άδικος Λόγος)

Γιατί εσύ με τη σωφροσύνη ποιον είδες μέχρι τώρα να προοδεύει;
Ἐπεί σύ διά τό σωφρονεῖν τῷ πώποτ' εἶδες ἀγαθόν τι γενόμενον;

Μένανδρος, ΣΑΜΙΑ, στιχ.465 (Μοσχίωνας)

Δεν αρμόζει να κρίνουμε τα πάντα με οργή
οὐ πάντα γάρ ἐπιτρέπειν ὀργῆι προσήκει

Ευριπίδης, Ικέτιδες, στιχ.744-747 (Άδραστος)

Ανόητοι άνθρωποι, που τεντώνετε το τόξο πέρα από το μέτρο, που δίκαια παθαίνετε πολλά κακά, που από την πίεση των πραγμάτων δεν ακούτε τις συμβουλές των φίλων
ὦ καιροῦ πέρα τό τόξον ἐντείνοντες· ὦ κενοί βροτῶν, καί πρός δίκης γε πολλά πάσχοντες κακά, φίλοις μέν οὐ πείθεσθε, τοῖς δέ πράγμασιν

Ευριπίδης, Ικέτιδες, στιχ.742-743 (Άδραστος)

Ο φτωχός, αν πλουτίσει απότομα, συμπεριφέρεται αλλαζονικά (φερνόντουσαν αλλαζονικά σαν το φτωχό που πλούτισε απότομα)
λαβών πένης ὡς ἀρτίπλουτα χρήματα, ὕβριζ'...

Ευριπίδης, Ικέτιδες, στιχ.479-480 (Κήρυκας)

Η ελπίδα παρασύρει, οδηγώντας τις σκέψεις των ανθρώπων σε υπερβολές
ἐλπίς γάρ ἐστ' ἄπιστον ἥ πολλάς πόλεις συνῆψ' ἄγουσα θυμόν εἰς ὑπερβολάς

Ηρόδοτος, Ιστορία 3 (Θάλεια), παρ.53 (κόρη Περίανδρου)

Πολλοί θεωρούν πως από τη δικαιοσύνη είναι προτιμότερη η λογική
Πολλοί τῶν δικαίων τά ἐπιεικέστερα προτιθεῖσι

Ηρόδοτος, Ιστορία 3 (Θάλεια) παρ.53 (κόρη Περίανδρου)

Το πείσμα δεν ωφέλησε ποτέ κανέναν. Μην προσπαθείς να διορθώσεις το ένα κακό με άλλο
φιλοτιμίη κτῆμα σκαιόν· μή τῷ κακῷ τό κακόν ἰῶ

Ηρόδοτος, Ιστορία 3 (Θάλεια), παρ.36 (Κροίσος)

Μην αφήνεις να σε παρασύρουν η ηλικία και η παρόρμηση, αλλά μάθε να ελέγχεις και να συγκρατείς τον εαυτό σου. Η προνοητικότητα είναι αγαθό, ενώ το να κοιτάς το μέλλον σοφία
μή πάντα ἡλικίῃ καί θυμῷ ἐπίτρεπε, ἀλλ᾿ ἴσχε καί καταλάμβανε σεωυτόν. Ἀγαθόν τοι πρόνοον εἶναι, σοφόν δέ ἡ προμηθίη

Ησίοδος, Έργα και Ημέραι, στιχ.719-721

Ο πιο ακριβός θησαυρός στους ανθρώπους είναι η φειδωλή γλώσσα και έχει ανεκτίμητη χάρη αν μιλά με μέτρο. Αν πεις κάτι κακό, γρήγορα θ' ακούσεις κι ο ίδιος ακόμη πιο μεγάλο
γλώσσης τοι θησαυρός ἐν ἀνθρώποισιν ἄριστος φειδωλῆς, πλείστη δέ χάρις κατά μέτρον ἰούσης. εἰ δέ κακόν εἶποις, τάχα καὐτός μεῖζον ἀκούσαις

Αριστοφάνης, Θεσμοφοριάζουσες, στιχ.531-532 (χορός)

Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από τις αναίσχυντες από τη φύση τους γυναίκες εκτός από τις... γυναίκες
Ἀλλ᾿ οὐ γάρ ἐστι τῶν ἀναισχύντων φύσει γυναικῶν οὐδέν κάκιον εἰς ἅπαντα πλήν ἄρ᾿ εἰ γυναῖκες

Αριστοφάνης, Εκκλησιάζουσαι, στιχ.236-238 (Πραξαγόρα)

Η γυναίκα είναι πολύ ικανή να μαζεύει χρήματα κι όταν κυβερνά δεν μπορεί να εξαπατηθεί ποτέ από κανέναν. Γιατί αυτές είναι συνηθισμένες να εξαπατούν τους άλλους
Χρήματα πορίζειν εὐπορώτατον γυνή, ἄρχουσά τ᾿ οὐκ ἄν ἐξαπατηθείη ποτέ· αὐταί γάρ εἰσίν ἐξαπατᾶν εἰθισμέναι

Ευριπίδης, Ορέστης, στιχ.488 (Μενέλαος)

Κάθε τι που γίνεται από ανάγκη για τους σοφούς είναι δουλεία
πᾶν τοὐξ ἀνάγκης δοῦλόν ἐστ' ἐν τοῖς σοφοῖς

Ευριπίδης, Ορέστης, στιχ.314-315 (Ηλέκτρα)

Και άρρωστος αν δεν είσαι, αλλά νομίζεις ότι είσαι, αυτό φέρνει στους ανθρώπους κούραση κι αδυναμία
κἄν μή νοσῇς γάρ, ἀλλά δοξάζῃς νοσεῖν, κάματος βροτοῖσιν ἀπορία τε γίνεται

Ευριπίδης, Ηλέκτρα, στιχ.80-81 (Γεωργός)

Γιατί κανείς άεργος, με το να παρακαλά τους θεούς, θα μπορούσε να γίνει πλούσιος χωρίς κόπο
ἀργός γάρ ουδείς θεούς ἔχων ἀνά στόμα βίον δύναιτ' ἄν ξυλλέγειν ἄνευ πόνου

Μένανδρος, Δύσκολος, στιχ. 860-863 (Σώστρατος)

Όποιος έχει μυαλό δεν πρέπει ν' απελπίζεται ποτέ για τίποτα. Γιατί όλα μπορεί να τα πετύχει με φροντίδα και κόπο
οὐδενός χρή πράγματος τόν εὖ φρονοῦνθ᾿ ὅλως ἀπογνῶναι ποτε· ἁλωτά γίνετ᾿ ἐπιμελείαι καί πόνωι ἅπαντ'

Μένανδρος, Δύσκολος, στιχ.830-831 (Γοργίας)

Δε μου είναι ευχάριστο να περνώ καλά με ξένους κόπους, μόνο με δικούς μου
οὐχ ἡδύ μοι εἶναι τρυφαίνειν ἀλλοτρίοις πόνοις δοκεῖ, συλλεξάμενον δ' αὐτόν

Ησίοδος, Έργα και Ημέραι, στιχ. 311-313

Η εργασία δεν είναι ντροπή, η αεργία είναι, κι όταν εργάζεσαι θα σε φθονήσει ο άεργος που είσαι πλούσιος, αφού η τιμή και η δόξα συνοδεύουν τον πλούτο
ἔργον δ' οὐδέ ὄνειδος, ἀεργίη δέ τ' ὄνειδος· εἰ δέ καί ἐργάζῃ, τάχα σε ζηλώσει ἀεργός πλουτεῦντα· πλούτῳ δ' ἀρετή καί κῦδος ἀπηδεῖ

Ησίοδος, Έργα και Ημέραι, στιχ.306-307

Να αγαπάς την ταπεινή εργασία, για να 'χεις, όταν πρέπει, γεμάτα κελάρια απ' όλα όσα χρειάζεται η ζωή
σοί δ' ἔργα φιλ' ἔστω μέτρια κοσμεῖν, ὥς καί τοι ὡραίου βιότου πλήθωσι καλιαί

Ησίοδος, Έργα και Ημέραι, στιχ.302

Η πείνα τον άνεργο-άεργο άνδρα πάντα συντροφεύει
λιμός γάρ τοι πάμπαν ἀεργῷ σύμφορος ἀνδρί

Θουκυδίδης, Ιστορία Β', παρ.40 (Περικλέους Επιτάφιος)

Και δεν είναι ντροπή να παραδέχεται κανείς τη φτώχια του, αλλά το να μην προσπαθεί με τη δουλειά να ξεφύγει απ' αυτήν είναι μεγαλύτερη ντροπή
καί τό πένεσθαι οὐχ ὁμολογεῖν τινί αἰσχρόν, ἀλλά μή διαφεύγειν ἔργῳ αἴσχιον

Ευριπίδης, Ιφιγένεια η εν Αυλίδι, στιχ.380 κ 387 (Αγαμέμνων)

Ο τίμιος άνδρας ξέρει να συγχωρεί... ο πονηρός ευχαριστιέται στα πονηρά
ἀνήρ γάρ χρηστός αἰδεῖσθαι φιλεῖ... πονηροῦ φωτός ἡδοναί κακαί

Ευριπίδης, Ελένη, στιχ.271-272 (Ελένη)

Κι αυτό είναι το χειρότερο, να σου προσάπτουν πράγματα κακά που δεν έχεις κάνει
καί τοῦτο μεῖζον... κακόν, ὅστις τά μή προσόντα κέκτηται κακά

Αριστοφάνης, Ιππείς, στιχ.1274-1275 (χορός)

Το να κατηγορεί κανείς τους κακούς δεν είναι καθόλου κακό, είναι όμως τιμή για τους καλούς όποιος σκέφτεται σωστά
Λοιδορῆσαι τούς πονηρούς οὐδέν ἐστ' ἐπίφθονον, ἀλλά τιμή τοῖσι χρηστοῖς, ὅστις εὖ λογίζεται

Μένανδρος, Δύσκολος, στιχ.743-745 (Κνήμωνας)

Άν όλοι οι άνθρωποι ήταν καλοί, τότε δε θα υπήρχαν ούτε δικαστήρια, ούτε ο ένας θα έβαζε τον άλλον φυλακή, ούτε πόλεμος θα υπήρχε, και ο καθένας θα ήταν ευχαριστημένος μ' αυτά που του αναλογούσαν
εἰ τοιοῦτ ] οἱ πάντες ἦσαν, οὔτε τά δικαστήρια ἦν ἄν, οὔθ᾿ αὑτούς ἀπῆγον εἰς τά δεσμωτήρια, οὔτε πόλεμος ἦν, ἔχων δ᾿ ἄν μέτρι' ἕκαστος ἠγάπα

Αριστοφάνης, Ειρήνη, στιχ.821-823 (Τρυγαίος)

Μου φαινόσασταν από τον ουρανό πολύ τιποτένιοι, αλλά και από εδώ (από τη γη) ακόμη πιο τιποτένιοι
Ἔμοιγέ τοι ἀπό τοὐρανοῦ ᾿φαίνεσθε κακοήθεις πάνυ, ἐντευθενί δέ πολύ τι κακοηθέστεροι

Ησίοδος, Έργα και Ημέραι, στιχ.290-292

Αρχικά είναι μακρύς και όρθιος ανηφορικός ο δρόμος προς την αρετή. Όταν όμως φτάσει κανείς στην άκρη της, εύκολη γίνεται, παρ' ότι ήταν δύσκολη πριν
μακρός δέ καί ὄρθιος οἶμος ἐς αὐτήν καί τρηχύς τό πρῶτον· ἐπήν δ'εἰς ἄκρον ἵκηται, ῥηιδίη δή ἔπειτα πέλει, χαλεπή περ ἐοῦσα

Ησίοδος, Έργα και Ημέραι, στιχ.287-288

Την κακότητα εύκολα και άφθονα την παίρνει κανείς. Άλλωστε ο δρόμος της είναι ίσιος, ενώ βρίσκεται και πολύ κοντά μας
τήν μέν τοι κακότητα καί ἰλαδόν ἔστιν ἑλέσθαι ῥηιδίως· λείη μέν ὁδός, μάλα δ' ἐγγύθι ναίει

Ησίοδος, Έργα και Ημέραι, στιχ.265-266

Κάνει κακό στον εαυτό του όποιος κάνει κακό στον άλλον, ενώ η κακή σκέψη είναι χειρότερη για όποιον την κάνει
οἷ γ' αὐτῷ κακά τεύχει ἀνήρ ἄλλῳ κακά τεύχων, ἡ δέ κακή βουλή τῷ βουλεύσαντι κακίστη

Θουκυδίδης, Ιστορία Γ', παρ.84

Γιατί κανείς δε θα προτιμούσε από την ευσέβεια την εκδίκηση και από τη δικαιοσύνη το κέρδος, αν δεν είχε μια καταστροφική δύναμη ο φθόνος
οὐ γάρ ἄν τοῦ τε ὁσίου τό τιμωρεῖσθαι προυτίθεσαν τοῦ τε μή ἀδικεῖν τό κερδαίνειν, ἐν ᾧ μή βλάπτουσαν ἰσχύν εἶχε τό φθονεῖν

Θουκυδίδης, Ιστορία Β', παρ.35 (Επιτάφιος Περικλέους)

Γιατί οι έπαινοι που λέγονται για τους άλλους γίνονται ανεκτοί μόνο ως εκεί που ο καθένας νομίζει πως είναι ικανός να κάνει κάτι απ' αυτά που άκουσε. Γι' αυτά που ξεπερνούν τις δυνάμεις του, επειδή ζηλεύει, δεν τα πιστεύει.
μέχρι γάρ τοῦδε ἀνεκτοί οἱ ἔπαινοι εἰσί περί ἑτέρων λεγόμενοι, ἐς ὅσον ἄν καί αὐτός ἕκαστος οἴηται ἱκανός εἶναι δρᾶσαι τί ὧν ἤκουσεν · τῷ δέ ὑπερβάλλοντι αὐτῶν φθονοῦντες ἤδη καί ἀπιστοῦσιν

Ηρόδοτος, Ιστορία 3 (Θάλεια), παρ.52 (Περίανδρος)

Μάθε πως είναι πολύ πιο ευχάριστο να σε φθονούν παρά να σε λυπούνται
Σύ δέ μαθών ὅσῳ φθονέεσθαι κρέσσον ἐστί ἤ οἰκτίρεσθαι

Αισχύλος, Πέρσαι, στιχ.396-399 (αγγελιαφόρος Περσών)

Εμπρός παιδιά των Ελλήνων, ελευθερώστε πατρίδα, παιδιά γυναίκες, τα ιερά των θεών, τους τάφους των προγόνων, για όλα είναι τώρα ο (πολεμικός) αγώνας (ναυμαχία Σαλαμίνας)
ὦ παῖδες Ἑλλήνων, ἴτε, ἐλευθεροῦτε πατρίδ᾿ ἐλευθεροῦτε δέ παῖδας, γυναῖκας, θεῶν τε πατρῴων ἕδη, θήκας τε προγόνων· νῦν ὑπέρ πάντων ὁ ἀγών

Ξενοφών, Ελληνικά Β', παρ.23 (τέλος Πελοποννησιακού πολέμου)

Επειδή θεωρούσαν πως εκείνη την ημέρα (γκρέμισμα μακρών τειχών Αθήνας) άρχιζε η ελευθερία στην Ελλάδα)
νομίζοντες ἐκείνην τήν ἡμέραν τῇ Ἑλλάδι ἄρχειν τῆς ἐλευθερίας

Θουκυδίδης, Ιστορία Β', παρ.43 (Περικλέους Επιτάφιος)

Γιατί των σημαντικών ανδρών όλη η γη (κάθε τόπος) είναι τάφος
ἀνδρῶν γάρ ἐπιφανῶν πᾶσα γῆ τάφος

Ξενοφών, Ελληνικά Β',2, παρ.20

Οι Λακεδαιμόνιοι, όμως, είπαν πως δε θα υποδουλώσουν ελληνική πόλη (Αθήνα) που είχε προσφέρει μεγάλες ευεργεσίες στην Ελλάδα την εποχή των πολύ μεγάλων κινδύνων (Περσικοί πόλεμοι), και έκαναν ειρήνη.
Λακεδαιμόνιοι δέ οὐκ ἔφασαν πόλιν Ελληνίδα ἀνδραποδιεῖν μέγα ἀγαθόν εἰργασμένην ἐν τοῖς μεγίστοις κινδύνοις γενομένοις τῇ Ἑλλάδι , ἀλλ᾿ ἐποιοῦντο εἰρήνην

Θουκυδίδης, Ιστορία Β', παρ.12 (Μελήσιππος)

Η σημερινή ημέρα θα είναι η αρχή μεγάλων κακών για τους Έλληνες (έναρξη Πελοποννησιακού πολέμου)
ἥδε ἡ ἡμέρα τοῖς Ἕλλησι μεγάλων κακῶν ἄρξει

Θουκυδίδης, Ιστορία Α', παρ.124 (Κορίνθιοι)

Γιατί με τον πόλεμο εξασφαλίζεται περισσότερο η ειρήνη, ενώ, με πρόσχημα τη διασφάλιση της ειρήνης, το να μην πολεμήσει κανείς δεν είναι ακίνδυνο
ἐκ πολέμου μέν γάρ εἰρήνη μᾶλλον βεβαιοῦται, ἀφ' ἡσυχίας δέ μή πολεμῆσαι οὐχ ὁμοίως ἀκίνδυνον

Θουκυδίδης, Ιστορία, Α', παρ.69 (Κορίνθιοι)

Γιατί όχι μόνο αυτός που υποδουλώνει είναι υπεύθυνος για την υποδούλωση, αλλά και αυτός που, ενώ μπορεί να τη σταματήσει, αδιαφορεί
οὐ γάρ ὁ δουλωσάμενος, ἀλλ᾿ ὁ δυνάμενος μέν παῦσαι περιορῶν δέ ἀληθέστερον αὐτό δρᾷ

Ευριπίδης, Ηρακλής Μαινόμενος, στιχ.561 (Μεγαρα)

Η δυστυχία, για να στο πω και πάλι, δεν έχει φίλους
ἄφιλον, ἵν' αὖθις σοι λέγω, το δυστυχές

Ευριπίδης, Ηρακλής Μαινόμενος, στιχ.299 (Μεγαρα)

Πρέπει να φεύγεις μακριά από χυδαίο εχθρό σου
φεύγειν σκαιόν ἄνδρ' ἐχθρόν χρεών

Ευριπίδης, Ηρακλείδαι, στιχ.939-940 (Υπηρέτης)

Γιατί όταν βλέπεις τον εχθρό να περνά από την ευτυχία στη δυστυχία νιώθεις απέραντη χαρά
ἐκ γάρ εὐτυχοῦς ἥδιστον ἐχθρόν ἄνδρα δυστυχοῦνθ' ὁρᾶν

Αισχύλος, Πέρσαι, στιχ. 845 (Ατοσσα)

Γιατί δε θα προδώσουμε τους αγαπημένους μας στις συμφορές
οὐ γάρ τά φίλτατ' ἐν κακοῖς προδώσομεν

Ευριπίδης, Μήδεια, στιχ.659-662 (χορός)

Ολότελα αχάριστος είναι εκείνος που δεν τιμά τους φίλους του με όλη του την καρδιά και ανοιχτή ψυχή. Ποτέ δε θα γίνει δικός μου φίλος
ἀχάριστος ὄλοιθ᾿, ὅτῳ πάρεστιν μή φίλους τιμᾶν καθαρᾶν ἀνοίξαντα κλῇδα φρενῶν. ἐμοί μέν φίλος οὔποτ' ἔσται

Ευριπίδης, Άλκηστις, στιχ.1008-1010 (Ηρακλής)

Πρέπει ο κάθε άνθρωπος, Άδμητε, να μιλά ελεύθερα στο φίλο του και να μην κρατά μέσα του σωπαίνοντας τα παράπονά του
φίλον πρός ἄνδρα χρή λέγειν ἐλευθέρως, Ἄδμητε, μομφάς δ' οὐχ ὑπό σπλάχνοις ἔχειν σιγῶντ᾿.

Θουκυδίδης, Ιστορία Α', παρ.69 (Κορίνθιοι)

Γιατί εκφράζει κανείς παράπονα σε φίλους που έσφαλαν, ενώ σε εχθρούς που αδίκησαν κατηγορίες
αἰτία μέν γάρ φίλων ἀνδρῶν ἐστίν ἁμαρτανόντων, κατηγορία δέ ἐχθρῶν ἀδικησάντων

Θουκυδίδης, Ιστορία ΣΤ', παρ.92 (Αλκιβιάδης)

Και οι χειρότεροι εχθροί δεν είναι αυτοί που, σαν εσάς, κάπου έβλαψαν τους εχθρούς τους, αλλά αυτοί που ανάγκασαν τους φίλους να γίνουν εχθροί
καί πολεμιώτεροι οὐχ οἱ τούς πολεμίους που βλάψαντες ὑμεῖς ἤ οἱ τούς φίλους ἀναγκάσαντες πολεμίους γενέσθαι

Ευριπίδης, Ηρακλείδαι, στιχ.706-708 (Χορός)

Πρέπει ν' αλλάζει γνώμη η ηλικία και ν' αφήνει τα ακατόρθωτα. Δεν είναι δυνατό τώρα πάλι ν' αποκτήσεις τη χαμένη σου νιότη.
χρή γνωσιμαχεῖν τήν ἡλικίαν, τά δ᾿ ἀμήχαν᾿ ἐᾶν. οὐκ ἔστιν ὅπως ἥβην κτήσῃ πάλιν αὖθις

Ευριπίδης, Ελένη, στιχ.942-943 (Ελένη)

Η πιο μεγάλη δόξα για τα παιδιά είναι να θέλουν να μοιάσουν στους καλούς γονείς κάλλιστον ὅστις ἐκ πατρός χρηστοῦ γεγώς ἐς ταὐτόν ἦλθε τοῖς τεκοῦσι τούς τρόπους

Μένανδρος, Σάμια, στιχ.340-342 (Δημέας)

Σε πολλά λάθη οδηγούν το δυνατό κρασί και τα νιάτα, όταν έχουν δίπλα τους κάποιον που αγαπά το κακό μαζί τους
πολλά δ' ἐξεργάζεται ἀνόητ' ἄκρατος καί νεότης, ὅταν λάβηι τόν συνεπιβουλεύσαντα τούτοις πλησίον

Ευριπίδης, Φοίνισσαι, στιχ.528-530 (Ιοκάστη)

Δεν υπάρχουν μόνο κακά στα γηρατειά. Αλλά η πείρα έχει να πει κάτι σοφότερο από τα νιάτα
οὐχ ἅπαντα τῷ γήρα κακά πρόσεστιν. ἀλλ' ἡμπειρία ἔχει τι λέξαι τῶν νέων σοφώτερον

Ευριπίδης, Ικέτιδες, στιχ.361-364 (Θησέας)

Δυστυχισμένος είναι όποιος δεν ξεπληρώνει στους γονείς του το καλό που έχουν κάνει γι' αυτόν. Γιατί το ίδιο θα πάρεις από τα παιδιά σου απ' αυτό που θα κάνεις στους γονείς σου
τοῖς τεκοῦσι γάρ δύστηνος ὅστις μή ἀντιδουλεύει τέκνων -κάλλιστον ἔρανον. δούς γάρ ἀντιλάζυται παίδων παρ' αὑτοῦ τοιάδ᾿ ἄν τοκεῦσι δῷ

Θουκυδίδης, Ιστορία ΣΤ', παρ.18 (Αλκιβιάδης)

Σκεφτείτε πως νιάτα και γηρατειά, αν δεν αλληλοβοηθηθουν, δε μπορούν να κάνουν τίποτα, ενώ η ανωριμότητα, η ωριμότητα και η σύνεση των ηλικιωμένων, αν συγκεραστούν σωστά, θα μπορούσαν ν' αποτελέσουν ένα ισχυρότατο σύνολο νομίσατε νεότητα μέν καί γῆρας ἄνευ ἀλλήλων μηδέν δύνασθαι, ὁμοῦ δέ τό τε φαῦλον καί τό μέσον καί τό πάνυ ἀκριβές ἄν ξυγκραθέν μάλιστ' ἄν ἰσχύειν

Σοφοκλής, Οιδίπους Τύραννος, στιχ.110-111 (Κρέων)

[caption id="attachment_357" align="alignleft" width="120" caption="Σοφοκλής"][/caption] Αυτό που επιδιώκεις μπορείς να το κατακτήσεις, αυτό όμως που αμελείς ξεφεύγει
τό δέ ζητούμενον ἁλωτόν, ἐκφεύγει δέ τἀμελούμενον

Θουκυδίδης, Ιστορία Δ', παρ.61 (Ερμοκράτης)

Από τη φύση του ο άνθρωπος θέλει να εξουσιάζει αυτόν που υποχωρεί, αλλά και να φυλάγεται απ' αυτόν που έρχεται να του επιτεθεί.
πέφυκε γάρ τό ἀνθρώπειον διά παντός ἄρχειν μέν τοῦ εἴκοντος, φυλάσσεσθαι δέ τό ἐπιόν

Θουκυδίδης, Ιστορία ΣΤ', παρ.18 (Αλκιβιάδης)

Θεωρώ πως μια πόλη που δεν έχει συνηθίσει να μένει αδρανής πολύ γρήγορα θα καταστραφεί αν περιέλθει σε αδράνεια
παράπαν τε γιγνώσκω πόλιν μή ἀπράγμονα τάχιστ᾿ ἄν μοι δοκεῖν ἀπραγμοσύνης μεταβολῇ διαφθαρῆναι

Θουκυδίδης, Ιστορία ΣΤ', παρ.18 (Αλκιβιάδης)

Γιατί τον δυνατό όχι μόνο όταν επιτίθεται τον αντιμετωπίζει κανείς, αλλά και παίρνοντας τα μέτρα του από πριν, για να μη μπορεί να επιτεθεί.
τόν γάρ προύχοντα οὐ μόνον ἐπιόντα τίς ἀμύνεται, ἀλλά καί μή ὅπως ἐπεισι προκαταλαμβάνει

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, Ιστορία Γ', παρ.82

Οι περισσότεροι άνθρωποι ευκολότερα ανέχονται, αν είναι κακούργοι, ν' αποκαλούνται πανούργοι παρά, αν είναι τίμιοι, να λέγονται αγαθοί, και για το ένα ντρέπονται, ενώ για το άλλο χαίρονται. Αιτία για όλα αυτά η φιλαρχία που προέρχεται από την πλεονεξία και τη φιλοδοξία.
ῥᾶον δ᾿ οἱ πολλοί κακοῦργοι ὄντες δεξιοί κέκληνται ἤ ἀμαθεῖς ἀγαθοί, καί τῷ μέν αἰσχύνονται, ἐπί δέ τῷ ἀγάλλονται. πάντων δ᾿ αὐτῶν αἴτιον ἀρχή ἡ διά πλεονεξίαν καί φιλοτιμίαν

ΑΙΣΧΥΛΟΣ, Επτά Επί Θήβας, στιχ.438-439 (Ετεοκλής)

Στους άμυαλους ανθρώπους, δίκαιος κατήγορός τους γίνεται η γλώσσα
τῶν τοι ματαίων ἀνδράσιν φρονημάτων ἡ γλῶσσ᾿ ἀληθής γίγνεται κατήγορος

ΑΙΣΧΥΛΟΣ, Επτά Επί Θήβας, στιχ. 224-225 (Ετεοκλής)

Γιατί η πειθαρχία είναι μητέρα της ευτυχίας
πειθαρχία γάρ ἐστί τῆς εὐπραξίας μήτηρ

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, Ιστορία Δ', παρ.108

Επειδή οι άνθρωποι, εκείνο που επιθυμούν, συνηθίζουν να το εναποθέτουν στην απερίσκεπτη ελπίδα, ενώ εκείνο που δεν επιθυμούν, συνηθίζουν να το αποδιώχνουν υποβάλλοντάς το μάλιστα σε αυστηρή λογική κρίση.
εἰωθότες οἱ ἄνθρωποι οὗ μέν ἐπιθυμοῦσιν ἐλπίδι ἀπερισκέπτῳ διδόναι, ὅ δέ μή προσίενται λογισμῷ αὐτοκράτορι διωθεῖσθαι.

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ,Ιστορία Β', παρ.40 (Περικλής)

Επειδή δεν θεωρούμε πως τα λόγια βλάπτουν τα έργα, αλλά ότι πιο πολύ βλάπτει να μην έχουμε διδαχτεί από πριν με το λόγο γι' αυτά που πρέπει να πράξουμε.
οὐ τούς λόγους τοῖς ἔργοις βλάβην ἡγούμενοι, ἀλλά μή προδιδαχθῆναι μᾶλλον λόγῳ πρότερον ἤ ἐπί ἅ δεῖ ἔργῳ ἐλθεῖν.

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, Ιστορία ΣΤ', παρ.13 (Νικίας)

Με την επιθυμία μόνο ελάχιστα πράγματα πετυχαίνει κάποιος, με την προνοητικότητα όμως πάρα πολλά.
ἐπιθυμίᾳ μέν ἐλάχιστα κατορθοῦνται, προνοίᾳ δέ πλεῖστα.

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, Φοίνισσαι, στιχ.1015-1018 (Μενοικέας)

Γιατί, αν έκανε ο καθένας από τη μεριά του ό,τι καλό μπορούσε και το πρόσφερε στην πατρίδα για να την ωφελήσει, θα υπέφεραν λιγότερο όλα τα κράτη και στο εξής θα ζούσαν περισσότερο ευτυχισμένα
εἰ γάρ λαβών ἕκαστος ὅ,τι δύναιτο, τις χρηστόν διέλθοι τοῦτο κἀς κοινόν φέροι πατρίδι, κακῶν ἄν αἱ πόλεις ἐλασσόνων πειρώμεναι τό λοιπόν εὐτυχοῖεν ἄν

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, Ιππόλυτος, στιχ.916-920 (Θησέας)

Άνθρωποι, μάταια κάνετε τόσα λάθη, και από τη μια μεριά διδάσκετε χιλιάδες τέχνες και μηχανεύεστε και βρίσκετε τα πάντα, και από την άλλη, ένα μόνο πράγμα δε γνωρίζετε και δε ζητάτε ακόμη, να διδάσκετε δηλαδή τη φρόνηση σ' αυτούς που δεν έχουν μυαλό;
ὦ πόλλ᾿ ἁμαρτάνοντες ἄνθρωποι μάτην, τί δή τέχνας μέν μυρίας διδάσκετε καί πάντα μηχανᾶσθε κἀξευρίσκετε, ἕν δ᾿ οὐκ ἐπίστασθ᾿ οὐδ᾿ ἐθηράσασθε πω, φρονεῖν διδάσκειν οἷσιν οὐκ ἔνεστι νοῦς;

ΞΕΝΟΦΩΝ, Ελληνικά Β΄,3,παρ.16 (Κριτίας)

Δεν είναι δυνατόν όσοι θέλουν να κυριαρχούν να μην απαλλάσσονται απ' αυτούς που έχουν τη μεγαλύτερη ικανότητα να τους εμποδίσουν.
οὐκ ἐγχωροίη τοῖς πλεονεκτεῖν βουλομένοις μή οὐκ ἐκποδών ποιεῖσθαι τούς ἱκανωτάτους διακωλύειν.

ΗΣΙΟΔΟΣ, Έργα και Ημέραι, στιχ.240-241

Πολλές φορές χάθηκε ολόκληρη πόλη από κακό άνδρα που σφάλλει και μηχανεύεται άδικα έργα.
πολλάκις καί ξύμπασα πόλις κακοῦ ἀνδρός ἐπηῦρεν, ὅς τίς ἀλιτραίνῃ καί ἀτάσθαλα μηχανάαται

ΗΡΟΔΟΤΟΣ, Ιστορία 3 (Θάλεια), παρ.53 (κόρη Περίανδρου)

[caption id="attachment_131" align="alignleft" width="92" caption="Ηρόδοτος"][/caption] Αν και η εξουσία είναι κάτι φευγαλέο, είναι πολλοί οι εραστές της.
Τυραννίς χρῆμα σφαλερόν, πολλοί δέ αὐτῆς ἐρασταί εἰσί

ΑΙΣΧΥΛΟΣ, Επτά επί Θήβας, στιχ.1-2 (Ετεοκλής)

Αυτός που κυβερνά το καράβι της χώρας πρέπει να μιλά στοχαστικά στην κρίσιμη ώρα.
χρή λέγειν τά καίρια ὅστις φυλάσσει πρᾶγος ἐν πρύμνῃ πόλεως

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, Ιστορία Β΄, παρ.40 (Περικλής)

Γιατί μόνοι εμείς αυτόν που δε μετέχει καθόλου στα κοινά τον θεωρούμε όχι φιλήσυχο, αλλά άχρηστο.
μόνοι γάρ τόν τε μηδέν τῶνδε μετέχοντα οὐκ ἀπράγμονα, ἀλλά ἀχρεῖον νομίζομεν

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, Ιστορία Ε΄, παρ.111 (Αθηναίοι προς Μηλίους)

Γιατί όσοι στους ίσους δεν υποχωρούν, στους δυνατότερους φέρονται με φρόνηση και στους κατώτερους με μετριοπάθεια, αυτοί τις περισσότερες φορές σώζονται και προοδεύουν.
ὡς οἵτινες τοῖς μέν ἴσοις μή εἴκουσι, τοῖς δέ κρείσσοσι καλῶς προσφέρονται, πρός δέ τούς ἥσσους μέτριοί εἰσι, πλεῖστ' ἄν, ὀρθοῖντο

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, Ιφιγένεια η εν Αυλίδι, στιχ.1400-1401 (Ιφιγένεια)

Είναι φυσικό να εξουσιάζουν τους βαρβάρους οι Έλληνες και όχι οι βάρβαροι τους Έλληνες. Γιατί οι μεν (βάρβαροι) είναι δούλοι, οι δε (Έλληνες) ελεύθεροι.
βαρβάρων δ' Ἕλληνας ἄρχειν εἰκός, ἀλλ' οὐ βαρβάρους Ἑλλήνων· τό μέν γάρ δοῦλον, οἵ δ' ἐλεύθεροι

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ, Λυσιστράτη, στιχ.1014-1015 (Κορυφαίος χορού γερόντων)

Δεν υπάρχει πιο δυσπολέμητο θηρίο από τη γυναίκα. Καίει πιο πολύ από τη φωτιά, αλλά και η λεοπάρδαλη ακόμη είναι λιγότερο αιμοβόρα απ' αυτήν.
Οὐδέν ἐστί θηρίον γυναικός ἀμαχώτερον, οὐδέ πῦρ, οὐδ' ὧδ' ἀναιδής οὐδεμία πάρδαλις

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, Φοίνισσαι, στιχ.355-356 (Χορός)

Φριχτό πράγμα για τις γυναίκες οι πόνοι της γέννας, γι' αυτό και όλες αγαπάνε τα παιδιά τους.
δεινόν γυναιξίν αἱ δ' ὠδίνων γοναί, καί φιλότεκνόν πως πᾶν γυναικεῖον γένος

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, Φοίνισσαι, στιχ.198-201 (Παιδαγωγός)

Η γυναίκα από τη φύση της είναι κακόγλωσση, και την παραμικρή αφορμή να βρει για λόγια, λέει ακόμη περισσότερα. Μεγάλη ευχαρίστηση δίνει στις γυναίκες να κουτσομπολεύει η μια την άλλη.
φιλόψογον δέ χρῆμα θηλειῶν ἔφυ, σμικρός τ' ἀφορμάς ἤν λάβωσι τῶν λόγων, πλείους ἐπεσφέρουσιν· ἡδονή δέ τις γυναιξί μηδέν ὑγιές ἀλλήλας λέγειν

ΗΣΙΟΔΟΣ, Έργα και Ημέραι, στιχ.699-705

Πάρε γυναίκα παρθένα, για να της μάθεις εσύ αυτά που πρέπει. Μάλιστα, να παντρευτείς κάποια γειτονοπούλα κοντά στο σπίτι σου, όλα της να τα γνωρίζεις, μην παντρευτείς "χαρά" για τους γείτονες. Γιατί τίποτα καλύτερο δεν αποκτά ο άντρας απ' την καλή γυναίκα, αλλά και τίποτα χειρότερο απ' την κακιά και τη λαίμαργη, που και τον πιο δυνατό άντρα τον ψήνει χωρίς δαυλί και τον γερνά πρόωρα.
παρθενικήν δέ γαμεῖν, ὥς κ' ἤθεα κεδνά διδάξῃς. τήν δέ μάλιστα γαμεῖν, ἥτις σέθεν ἐγγύθι ναίει, πάντα μάλ' ἀμφιιδών, μή γείτοσι χάρματα γήμῃς. οὐ μέν γάρ τι γυναικός ἀνήρ ληίζετ' ἄμεινον τῆς ἀγαθῆς, τῆς δ' αὖτε κακῆς οὐ ῥίγιον ἄλλο, δειπνολόχης · ἥ τ' ἄνδρα καί ἴφθιμόν περ ἐόντα εὔει ἄτερ δαλοῖο καί ὠμῷ γήραϊ δῶκεν

ΗΣΙΟΔΟΣ, Έργα και Ημέραι, στιχ.405-406

Πρώτα απ' όλα σπίτι να 'χεις, και γυναίκα και βόδι για τ' όργωμα -κτήμα σου και όχι με γάμο να 'χεις τη γυναίκα, για ν' ακολουθεί και τα βόδια.
οἶκον μέν πρώτιστα γυναῖκα τε βοῦν τ' ἀροτῆρα, [κτητήν οὐ γαμετήν, ἥτις καί βουσίν ἕποιτο]

ΗΣΙΟΔΟΣ, Έργα και Ημέραι, στιχ.375

Γιατί όποιος εμπιστεύεται γυναίκα, πιστεύει σε κάτι ψεύτικο.
ὅς δέ γυναικί πέποιθε, πέποιθ' ὁ γε φηλῄτησιν

ΑΙΣΧΥΛΟΣ, Επτά επί Θήβας, στιχ.185-190 (Ετεοκλής)

[caption id="attachment_115" align="alignleft" width="72" caption="Αισχύλος"][/caption] Ούτε σε συμφορά ούτε σε ευτυχία μακάρι να μην έχω να κάνω ποτέ με γυναίκα. Γιατί, όταν πάνε όλα καλά γι' αυτήν, δείχνει μεγάλο θράσος και ξιπασμό, ενώ, όταν φοβάται, φέρνει στο σπίτι της και στην πόλη μεγάλη συμφορά.
μήτ' ἐν κακοῖσι μήτ' ἐν ἐνεστοῖ φίλῃ ξύνοικος εἴην τῷ γυναικείῳ γένει. κρατοῦσα μέν γάρ οὐχ ὁμιλητόν θράσος, δείσασα δ' οἴκῳ καί πόλει πλέον κακόν

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ, ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΥΣΑΙ, στιχ.893-896 (γριά Α)

[caption id="attachment_113" align="alignleft" width="88" caption="Αριστοφάνης"][/caption] Αν κάποιος θέλει να περάσει καλά, πρέπει να κοιμηθεί μαζί μου. Γιατί η ικανότητα δε βρίσκεται στις νέες, αλλά στις πεπειραμένες.
Εἴ τις ἀγαθόν βούλεται παθεῖν τι, παρ' ἐμοί χρή καθεύδειν. Οὐ γάρ ἐν νέαις τό σοφόν ἔνεστιν, ἀλλ' ἐν ταῖς πεπείροις

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, ΗΛΕΚΤΡΑ, στιχ.1084-1085 (Ηλέκτρα)

Τα σφάλματα γίνονται μάθημα για τους καλούς ανθρώπους και τους κάνουν να εξετάζουν τον εαυτό τους
τά γάρ κακά παράδειγμα τοῖς ἐσθλοῖσιν εἴσοψίν τ' ἔχει

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, ΕΛΕΝΗ, στιχ.811 (Ελένη)

Δεν είναι γνώρισμα του σοφού ανθρώπου το να επιζητά το ακατόρθωτο
τό τολμᾶν δ᾿ ἀδύνατ᾿ ἀνδρός οὐ σοφοῦ

ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ, ΔΥΣΚΟΛΟΣ, στιχ.29 (Πάνας)

[caption id="attachment_95" align="alignleft" width="128" caption="Μένανδρος"][/caption] Ωριμάζουν τον άνθρωπο οι εμπειρίες της ζωής.
προάγει γάρ ἡ τῶν πραγμάτων ἐμπειρία

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, ΡΗΣΟΣ, στιχ.622 (Διομήδης)

Πρέπει ο άνθρωπος ν' ασχολείται μ' αυτά που μπορεί να πετύχει.
χρή δ᾿ ἄνδρα τάσσειν οὗ μάλιστα ἄν ὠφελεῖ

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, ΡΗΣΟΣ, στιχ.108-109 (Αινείας)

Κανείς, βέβαια, από τους ανθρώπους δε γεννήθηκε για να τα γνωρίζει όλα.
ἀλλ᾿ οὐ γάρ αὑτός πάντ᾿ ἐπίστασθαι βροτῶν πέφυκεν

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ, ΕΛΕΝΗ, στιχ.903-908 (Ελένη)

[caption id="attachment_91" align="alignleft" width="148" caption="Ευριπίδης"][/caption] Γιατί ο θεός μισεί τη βία, προστάζει δε ν' αποκτούν όλοι με δίκαιο τρόπο και χωρίς αρπαγές τα αγαθά τους. Δεν πρέπει να επιθυμεί, λοιπόν, κανείς άδικα πλούτη. Γιατί ο ουρανός και η γη είναι για όλους τους ανθρώπους, και πρέπει ο καθένας μες στο σπίτι του να συγκεντρώνει τα καλά και μην αρπάζει με τη βία την ξένη περιουσία.
μισεῖ γάρ ὁ θεός τήν βίαν, τά κτητά δέ κτᾶσθαι κελεύει πάντας οὐκ ἐς ἁρπαγάς. ἐατέος δ᾿ ὁ πλοῦτος ἄδικος τις ὤν. κοινός γάρ ἐστιν οὐρανός πᾶσιν βροτοῖς καί γαῖ', ἐν ᾗ χρή δώματ' ἀναπληρουμένους τἀαλλότρια μή σχεῖν μηδ᾿ ἀφαιρεῖσθαι βίᾳ.[ἡμᾶς δέ μακαρίως μέν, ἀθλίως δ᾿ ἐμοί]

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, ΙΣΤΟΡΙΑ Α΄, παρ.76 (Κορίνθιοι)

Από πάντα έχει καθιερωθεί ο πιο αδύναμος να καταπιέζεται από τον πιο δυνατό.
αἰεί καθεστῶτος τόν ἥσσω ὑπό τοῦ δυνατωτέρου κατείργεσθαι

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤ΄,παρ.84 (Εύφημος, Αθηναίος)

Για έναν τύραννο ή για μια πόλη που ασκεί ηγεμονία, τίποτε δεν είναι παράλογο αν είναι συμφέρον.
ἀνδρί δέ τυράννῳ ἤ πόλει ἀρχήν ἐχούσῃ ούδέν ἄλογον ὅτι ξυμφέρον

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ: Η έλλειψη της ανεκτικότητας και ο κοινωνικός αποκλεισμός

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ
«…και πρώτα πρώτα είναι η ανάγκη να συνταιριάζονται εκείνοι που δε μπορούν να υπάρξουν ο ένας χωρίς τον άλλο, όπως το θηλυκό και το αρσενικό, με σκοπό την αναπαραγωγή, όπως το προορισμένο από τη φύση να εξουσιάζει και να κυβερνά, και το προορισμένο να εξουσιάζεται και να είναι υπόδουλο, με σκοπό την επιβίωση. Γι’ αυτό αφέντης και δούλος έχουν το ίδιο συμφέρον. Από τη φύση, λοιπόν, έχουν διακριθεί η γυναίκα και ο δούλος…».
Αριστοτέλης, «Πολιτικά»

ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ
«Μόνο ένας πλουραλιστικός Τύπος εγγυάται την ελευθερία των πληροφοριών. Ιδιωτικά και κρατικά μονοπώλια, που δεν επιτρέπουν την ελεύθερη έκφραση όλων των απόψεων, θέτουν την ελευθερία αυτή σε κίνδυνο».
Με αφορμή την παραπάνω άποψη – εκφρασθείσα από γνωστό δημοσιογράφο – ποιες είναι οι απόψεις σας σχετικά με την αποστολή του Τύπου και με το ρόλο που διαδραματίζει στην εποχή μας ;

ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΤΟΠΟΙ

ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΤΟΠΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΟΥΣ
-Η επιστροφή των μαρμάρων (37)
Επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα (Ελγίνεια μάρμαρα)
ΥΠΕΡ (Επιχειρήματα)
- Η Ελλάδα είναι ο τόπος τους
- Επανένωση των γλυπτών > το μνημείο θα γίνει ενιαίο και ολοκληρωμένο
- Είναι παράνομη η κατοχή τους από το βρετανικό μουσείο

ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ

ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ
Οι δολοφόνοι του πλανήτη { Ήταν όλοι τους εκεί: 2200 αντιπρόσωποι από 200 χώρες του πλανήτη, πλήθος ηχηρών ονομάτων της επιστήμης και εκατοντάδες μέλη οικολογικών οργανώσεων, σε ένα χολιγουντιανό χάπενινγκ για τη σωτηρία της γης από το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Όλος ο παγκόσμιος θίασος επί σκηνής στο Κιότο (Ιαπωνία). Οι καλοί (υπάρχουν και τέτοιοι), οι κακοί (οι περισσότεροι) της παράστασης να απαγγέλλουν τους ρόλους τους και γκεστ σταρ ο αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, μεγαλύτερου παραγωγού ρυπογόνων ουσιών, στο ρόλο του πράσινου ιππότη- προστάτη της Οικολογίας, να προσπαθεί να πείσει τους θεατές της παράστασης ότι οι ΗΠΑ δεν είναι με τους κακούς.

ΠΡΟΣΩΠΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ - ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ...

ΠΡΟΣΩΠΟ –ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ
ΚΟΙΝΗ ΓΝΩΜΗ
Όλοι μας, πριν προβούμε σε κάποιες ενέργειες που ξεφεύγουν κάπως από τα καθιερωμένα, εξετάζουμε τον αντίκτυπο που αυτές θα έχουν στους άλλους και την ενδεχόμενη αντίδραση και στάση απέναντί μας. Αυτοί οι άλλοι αποτελούν για μας τη λεγόμενη κοινή γνώμη που άλλοτε ενθαρρύνει και άλλοτε απαγορεύει κάποιες συμπεριφορές και επιλογές μας.

ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ
Εναλλακτικός τουρισμός. Η άλλη όψη των διακοπών
Έχετε την περιπέτεια στο αίμα σας; Η τόλμη σας περισσεύει; Οι οικολογικές σας ευαισθησίες ξεπερνούν τα όρια της γειτονιάς σας και αγκαλιάζουν όλο τον πλανήτη; Απεχθάνεστε τις… πολλές ανέσεις και την εύκολη ζωή; Τότε ίσως θα πρέπει φέτος να κάνετε εναλλακτικό τουρισμό.

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤ΄, παρ.14 (Νικίας)

[caption id="attachment_73" align="alignleft" width="150" caption="ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ"][/caption]

Καλός άρχοντας είναι εκείνος που θα ωφελήσει όσο το δυνατό περισσότερο την πατρίδα του ή, τουλάχιστον, δε θα τη βλάψει με τη θέλησή του.

καί τό καλῶς ἄρξαι τοῦτ᾿ εἶναι, ὅς ἄν τήν πατρίδα ὠφελήσῃ ὡς πλεῖστα ἤ ἑκών εἶναι μηδέν βλάψῃ

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤ΄, παρ.9 (Νικίας)

[caption id="attachment_66" align="alignleft" width="150" caption="ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ"][/caption]

Αν και θεωρώ πως είναι το ίδιο καλός πολίτης αυτός που νοιάζεται και για τη ζωή του και για την περιουσία του. Μάλιστα είναι εύλογο ένας τέτοιος πολίτης να θέλει, και για ίδιον όφελος, να ευτυχεί η πόλη.

νομίζων ὁμοίως ἀγαθόν πολίτην εἶναι ὅς ἄν καί τοῦ σώματός τι καί τῆς οὐσίας προνοῆται· μάλιστα γάρ ἄν ὁ τοιοῦτος καί τά τῆς πόλεως δι' ἑαυτόν βούλοιτο ὀρθοῦσθαι

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, ΙΣΤΟΡΙΑ Ε΄, Παρ.89 (Αθηναίοι προς Μηλίους)

[caption id="attachment_61" align="alignleft" width="150" caption="ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ"][/caption]Το δίκαιο στις ανθρώπινες σχέσεις κρίνεται όταν υπάρχει ίση δύναμη για την επιβολή του, γι' αυτό και οι ισχυροί πράττουν με βάση αυτό που τους επιτρέπει η δύναμή τους, ενώ οι αδύναμοι αναγκάζονται να τ' αποδεχτούν.

ΞΕΝΟΦΩΝ, ΕΛΛΗΝΙΚΑ, ΣΤ΄,3,παρ.10 (Καλλίστρατος)

[caption id="attachment_63" align="alignleft" width="150" caption="ΞΕΝΟΦΩΝ"][/caption]

Γιατί βλέπω ότι από τους ανθρώπους κανείς δεν είναι αναμάρτητος. Μου φαίνεται μάλιστα πως μερικές φορές οι άνθρωποι γίνονται πλουσιότεροι κάνοντας σφάλματα, πόσο μάλλον αν τιμωρηθούν από τα ίδια τους τα λάθη.

ὁρῶ γάρ τῶν ἀνθρώπων οὐδένα ἀναμάρτητον διατελοῦντα. δοκοῦσι δέ μοι καί εὐπορώτεροι ἐνίοτε γίγνεσθαι ἄνθρωποι ἁμαρτάνοντες, ἄλλως τε καί ἐάν κολασθῶσιν ὑπό τῶν ἁμαρτημάτων

ΗΣΙΟΔΟΣ, ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ, στιχ. 211-212

[caption id="attachment_64" align="alignleft" width="150" caption="ΗΣΙΟΔΟΣ"][/caption]

Κι είναι ανόητος όποιος θέλει να τα βάζει με ανώτερους. Και τη νίκη χάνει και ντροπιασμένος δεινοπαθεί.

ἄφρων δ᾿, ὅς κ᾿ ἐθέλῃ πρός κρείσσονας ἀντιφερίζειν· νίκης τε στέρεται πρός τ᾿ αἴσχεσιν ἄλγεια πάσχει

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΤ΄, παρ.16 (Αλκιβιάδης)

[caption id="attachment_67" align="alignleft" width="150" caption="ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ"][/caption]

Ούτε είναι κακό κάποιος που έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του να μη δέχεται ότι είναι ίσος με τους άλλους, αφού κι αυτός που δυστυχεί με κανένα δε μοιράζεται τη συμφορά του.

οὐδέ γάρ ἄδικον ἐφ᾿ ἑαυτῷ μέγα φρονοῦντα μή ἴσον εἶναι, ἐπεί καί ὁ κακῶς πράσσων πρός οὐδένα τῆς ξυμφορᾶς ἰσομοιρεῖ

ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ, ΙΣΤΟΡΙΑ Ζ΄, παρ.66 (Γύλιππος)

[caption id="attachment_68" align="alignleft" width="150" caption="ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ"][/caption]

Γιατί οι άνθρωποι, χάνουν πολύ περισσότερο την αυτοπεποίθησή τους, όταν φανούν κατώτεροι σε κάτι που αξίωναν πως είναι ανώτεροι, αν δεν είχαν από την αρχή την ιδέα αυτή.

ἄνδρες γάρ ἐπειδάν ᾧ ἀξιοῦσι προύχειν κολουθῶσι, τό γ᾿ ὑπόλοιπον αὐτῶν τῆς δόξης ἀσθενέστερον αὐτό ἑαυτοῦ ἐστίν ἤ εἰ μηδ᾿ ᾠήθησαν τό πρῶτον