Αισχύλος, Αγαμέμνων, στιχ. 207-208 (χορός)

γιατί αποθρασύνει τους ανθρώπους η πονηρή σκοτεινή σκέψη, πρωταρχική αιτία των συμφορών
βροτούς θρασύνει γάρ αἰσχρόμητις τάλαινα παρακοπά πρωτοπήμων

Αισχύλος, Αγαμέμνων, στιχ. 164-166 (χορός)

ο πικρός πόνος στην καρδιά ακόμη και στον ύπνο μας ξεροσταλιάζει· και χωρίς να το θέλουμε μας θυμίζει τα βάσανά μας και μας σωφρονίζει
στάζει δ᾿ ἀνθ᾿ ὕπνου πρό καρδίας μνησιπήμων πόνος· καί παρ᾿ ἄκοντας ἦλθε σωφρονεῖν

Αισχύλος, Αγαμέμνων, στιχ. 79-82 (χορός)

ο υπέργηρος άνθρωπος, που βαδίζει με τρία πόδια και "πεσμένα φύλλα", δεν αξίζει περισσότερο από ένα μικρό παιδί και περιπλανιέται όπως ένας ίσκιος ονείρου στο φως της ημέρας
τό θ᾿ ὑπεργήρων φυλλάδος ἤδη κατακαρφομένης τρίποδας μέν ὁδούς στείχει, παιδός δ᾿ οὐδέν ἀρείων ὄναρ ἡμερόφαντον ἀλαίνει

Αισχύλος, Αγαμέμνων, στιχ. 67-68 (χορός)

τώρα γίνεται αυτό που γίνεται· στο τέλος, όμως, θα γίνει αυτό που είναι γραμμένο από τη μοίρα
ἔστι δ᾿ ὅπη νῦν ἔστι· τελεῖται δ᾿ ἐς τό πεπρωμένον

Ηρόδοτος, Ιστορία 7 (ΠΟΛΥΜΝΙΑ), παρ. 237 (Ξέρξης)

Αναμφισβήτητα, συνήθως ο άνθρωπος φθονεί και μισεί το γείτονά του, και δεν του δίνει τις καλύτερες συμβουλές που θα τον βοηθήσουν πραγματικά, όταν το ζητήσει, εκτός και αν είναι εξαιρετικά ενάρετος· τέτοιοι άνθρωποι είναι, όμως, σπάνιοι
καί τῷ ἐόντι, ὅτι πολιήτης μέν πολιήτῃ εὖ πρήσσοντι φθονέει καί ἔστι δυσμενής τῇ σιγῇ οὐδ᾿ ἄν συμβουλευομένου τοῦ ἀστοῦ πολιήτης ἀνήρ τά ἄριστά οἱ δοκέοντα εἶναι ὑποθέοιτο, εἰ μή πρόσω ἀρετῆς ἀνήκοι· σπάνιοι δέ εἰσι οἱ τοιοῦτοι

Ηρόδοτος, Ιστορία 7 (ΠΟΛΥΜΝΙΑ), παρ. 236 (Αχαιμένης, αδελφός του Ξέρξη)

Οι Έλληνες μ᾿ αυτό τον τρόπο συνηθίζουν να συμπεριφέρονται· να φθονούν αυτούς που ευτυχούν και να μισούν εκείνους που είναι ισχυρότεροι απ᾿ αυτούς
καί τρόποισι τοιούτοισι χρεώμενοι Έλληνες χαίρουσι· τοῦ τε εὐτυχέειν φθονέουσι και τό κρέσσον στυγέουσι

Ηρόδοτος, Ιστορία 7 (ΠΟΛΥΜΝΙΑ), παρ.228 (επιτάφια επιγραφή Σπαρτιατών στις Θερμοπύλες)

Ξένε, πήγαινε να πεις στους Σπαρτιάτες ότι εδώ
βρισκόμαστε θαμμένοι, υπακούοντας στους νόμους τους
Ὦ ξεῖν᾿ ἀγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ὅτι τῇδε
κείμεθα, τοῖς κείνων ῥήμασι πειθόμενοι

Ηρόδοτος, Ιστορία 7 (ΠΟΛΥΜΝΙΑ), παρ. 226

Αποδίδουν κι αυτό το λόγο στον Σπαρτιάτη Διηνέκη πριν από τη μάχη -των Θερμοπυλών- με τους Πέρσες, όταν πληροφορήθηκε από έναν κάτοικο της Τραχίνας ότι όταν οι βάρβαροι ρίχνουν τα βέλη τους, εξαιτίας του πλήθους τους, κρύβουν τον ήλιο· τόσοι πολλοί είναι. Αυτός, λοιπόν, ο Διηνέκης, ατάραχος, παρά το μέγεθος του περσικού στρατού, είπε πως ο Τραχίνιος του φέρνει πολύ καλά νέα, αφού αν οι Πέρσες έκρυβαν τον ήλιο, τότε αυτοί θα πολεμούσαν καλύτερα υπό σκιά
Σπαρτιήτης Διηνέκης τόν τόδε φασί εἰπεῖν τό ἔπος πρίν ἤ συμμεῖξαί σφέας τοῖσι Μήδοισι, πυθόμενον πρός τεο τῶν Τριχηνίων ὡς ἐπεάν οἱ βάρβαροι ἀπίωσι τά τεξεύματα, τόν ἥλιον ὑπό τοῦ πλήθεος τῶν ὀϊστῶν ἀποκρύπτουσι· τοσοῦτο πλῆθος αὐτῶν εἶναι· τόν δέ οὐκ ἐκπλαγέντα τούτοισι εἰπεῖν, ἐν ἀλογίη ποιεύμενον τό τῶν Μήδων πλῆθος, ὡς πάντα σφι ἀγαθά ὁ Τρηχίνιος ξεῖνος ἀγγέλοι, εἰ ἀποκρυπτόντων τῶν Μήδων τόν ἥλιον ὑπό σκιῇ ἔσοιτο πρός αὐτούς ἡ μάχη καί οὐκ ἐν ἡλίῳ

Ηρόδοτος, Ιστορία 7 (ΠΟΛΥΜΝΙΑ), παρ.203

δεν υπάρχει άνθρωπος ούτε θα υπάρξει που θα γεννηθεί χωρίς κάποτε ν᾿ αντιμετωπίσει συμφορές στη ζωή του, ενώ όσο σπουδαιότερος είναι τόσο και μεγαλύτερη είναι και η κακοδαιμονία του
εἶναι δέ θνητόν οὐδένα οὐδέ ἔσεσθαι τῷ κακόν ἐξ ἀρχῆς γινομένῳ οὐ συνεμίχθη, τοῖσι δέ μεγίστοισι αὐτῶν μέγιστα

Ηρόδοτος, Ιστορία 7 (ΠΟΛΥΜΝΙΑ), παρ.157 (Έλληνες πρέσβεις)

Το να σκέφτεσαι και να μελετάς πριν προχωρήσεις σε κάποια ενέργεια, τις περισσότερες φορές έχει ευεργετικό αποτέλεσμα
Τῷ δέ εὖ βουλευθέντι πρήγματι τελευτή ὡς τό ἐπίπαν χρηστή ἐθέλει ἐπιγίνεσθαι

Ηρόδοτος, Ιστορία 7 (ΠΟΛΥΜΝΙΑ), παρ.104 (Δημάρατος)

Δεν είναι λογικό ν᾿ απορρίπτει ένας συνετός άνθρωπος την καλοσύνη, αλλά να την αποδέχεται μ᾿ ευγνωμοσύνη
Οὐκ ὧν οἰκός ἐστι ἄνδρα τόν σώφρονα εὐνοίην φαινομένην διωθέεσθαι, ἀλλά στέργειν μάλιστα

Ηρόδοτος, Ιστορία 7 (ΠΟΛΥΜΝΙΑ), παρ.101 (Δημάρατος προς Ξέρξη)

ποιο από τα δύο θέλεις, μια ευχάριστη ή μια ειλικρινή απάντηση;
κότερα ἀληθείῃ χρήσωμαι πρός σέ ἤ ἡδονῇ;

Ηρόδοτος, Ιστορία 7 (ΠΟΛΥΜΝΙΑ), παρ.51 (Αρτάβανος)

το τέλος δεν διαφαίνεται πάντοτε από την αρχή
τό μή ἅμα ἀρχῇ πᾶν τέλος καταφαίνεσθαι

Ηρόδοτος, Ιστορία 7 (ΠΟΛΥΜΝΙΑ), παρ.51 (Αρτάβανος)

είναι ανάγκη, όταν κάποιος έχει να πει πολλά, να χρειάζεται περισσότερες λέξεις
ἀναγκαίως γάρ ἔχει περί πολλῶν πρηγμάτων πλέονα λόγον ἐκτεῖναι

Ηρόδοτος, Ιστορία 7 (ΠΟΛΥΜΝΙΑ), παρ.50 (Ξέρξης)

τα σπουδαία πράγματα υλοποιούνται μόνο μέσα από μεγάλους κινδύνους
μεγάλα γάρ πρήγματα μεγάλοισι κινδύνοισι ἐθέλει καταιρέεσθαι

Ηρόδοτος, Ιστορία 7 (ΠΟΛΥΜΝΙΑ), παρ.50 (Ξέρξης)

Πώς μπορεί να είναι σίγουρος ποτέ ένας άνθρωπος; Μου φαίνεται καθόλου. Εκείνοι που κερδίζουν συνήθως είναι αυτοί που αναλαμβάνουν δράση και όχι οι άτολμοι
Εἰδέναι δέ ἄνθρωπον ἐόντα κῶς χρή το βέβαιον; Δοκέω μέν οὐδαμῶς. Τοῖσι τοίνυν βουλομένοισι ποιέειν ὡς τό ἐπίπαν φιλέει γίνεσθαι τά κέρδεα, τοῖσι δέ ἐπιλεγομένοισί τε πάντα καί ὀκνέουσι οὐ μάλα ἐθέλει

Ηρόδοτος, Ιστορία 7 (ΠΟΛΥΜΝΙΑ), παρ. 50 (Ξέρξης)

αν αμφισβητείς κάθε τι που σου λέει ο άλλος χωρίς εσύ να αντιπροτείνεις κάτι διαφορετικό, τότε είναι πολύ πιθανό να σφάλλεις το ίδιο όπως και ο άλλος· και οι δυο σφάλλετε στον ίδιο βαθμό
εἰ δέ ἐρίζων πρός πᾶν τό λεγόμενον μή τό βέβαιον ἀποδέξεις, σφάλλεσθαι ὀφείλεις ἐν αὐτοῖσι ὁμοίως και ὁ ὑπεναντία τούτοισι λέξας· τοῦτο μέν νυν ἐπ᾿ ἴσης ἔχει

Ηρόδοτος, Ιστορία 7 (ΠΟΛΥΜΝΙΑ), παρ.50 (Ξέρξης)

αν, καταστρώνοντας ένα σχέδιο, ζύγιζες πάντα κάθε πιθανότητα, δεν θα έκανες τίποτα
εἰ γάρ δή βούλοιο ἐπί τῷ αἰεί ἐπεσφερομένῳ πρήγματι τό πᾶν ομοίως ἐπιλέγεσθαι, ποιήσειας ἄν οὐδαμά οὐδέν

Ηρόδοτος, Ιστορία 7 (ΠΟΛΥΜΝΙΑ), παρ.49 (Αρτάβανος)

ο καλύτερος άντρας είναι εκείνος που, πριν δράσει, καταστρώνει με προσοχή τα σχέδιά του παίρνοντας τα κατάλληλα μέτρα, και, όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, ενεργεί τολμηρά
ἀνήρ δέ οὕτω ἄν εἴη ἄριστος, εἰ βουλευόμενος μέν ἀρρωδέοι, πᾶν ἐπιλεγόμενος πείσεσθαι χρῆμα, ἐν δέ τῷ ἔργῳ θρασύς εἴη

Ηρόδοτος, Ιστορία 7 (ΠΟΛΥΜΝΙΑ), παρ.49 (Αρτάβανος)

οι συμφορές εξουσιάζουν τους ανθρώπους και όχι οι άνθρωποι τις συμφορές (οι άνθρωποι δηλαδή βρίσκονται στο έλεος των περιστάσεων)
αἱ συμφοραί τῶν ἀνθρώπων ἄρχουσι και οὐκί ὤνθρωποι τῶν συμφορέων

Ηρόδοτος, Ιστορία 7 (ΠΟΛΥΜΝΙΑ), παρ.46 (Αρτάβανος)

Αν και η ζωή είναι σύντομη, δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο άνθρωπος που να είναι αρκετά ευτυχισμένος, ώστε να μην έχει ευχηθεί -και όχι μόνο μία, αλλά πολλές φορές - να πεθάνει παρά να ζει. Γιατί και οι συμφορές και οι αρρώστιες που βρίσκουν τους ανθρώπους κάνουν τη ζωή, παρ᾿ ότι είναι σύντομη, να μας φαίνεται ανυπόφορα μακριά. Έτσι, από τη μια ο θάνατος, επειδή η ζωή είναι ανυπόφορη, έχει γίνει καταφύγιο για τον άνθρωπο, ενώ από την άλλη ο θεός, που μας έδωσε μια γεύση γλύκας αυτού του κόσμου, παρουσιάζεται πολύ φθονερός
Ἐν γάρ οὕτω βραχέι βίῳ οὐδείς οὕτω ἄνθρωπος ἐών ευδαίμων πέφυκε, οὔτε τούτων οὔτε τῶν ἄλλων, τῷ οὐ παραστήσεται πολλάκις καί οὐκί ἅπαξ τεθνάναι βούλεσθαι μᾶλλον ἤ ζώειν. Αἵ τε γάρ συμφοραί προσπίπτουσαι και αἱ νοῦσοι συνταράσσουσαι και βραχύν ἐόντα μακρόν δοκέειν εἶναι ποιεῦσι τόν βίον. Οὕτω ὁ μέν θάνατος μοχθηρῆς ἐούσης τῆς ζόης καταφυγή αἱρετωτάτη τῷ ἀνθρώπῳ γέγονε· ὁ δέ θεός γλυκύν γεύσας τόν αἰώνα φθονερός ἐν αὐτῷ εὑρίσκεται ἐών

Ηρόδοτος, Ιστορία 7 (ΠΟΛΥΜΝΙΑ), παρ.39 (Ξέρξης)

Μέσα από τα αυτιά του ανθρώπου μπορεί κάποιος να προκαλέσει οργή, αφού, αν ακούει καλά πράγματα, ευχαριστιέται, ενώ, αν ακούει άσχημα, αγανακτεί
ἐν τοῖσι ὠσί τῶν ἀνθρώπων οἰκέει ὁ θυμός, ὅς χρηστά μέν ἀκούσας τέρψιος ἐμπιπλέει τό σῶμα, ὑπεναντία δέ τούτοισι ἀκούσας ἀνοιδέεει

Ηρόδοτος, Ιστορία 7 (ΠΟΛΥΜΝΙΑ), παρ.10 (Αρτάβανος)

Η συκοφαντία είναι το χειρότερο πράγμα· αυτοί που αδικούν είναι δύο, ενώ είναι ένας αυτός που αδικείται. Γιατί ο συκοφάντης αδικεί κατηγορώντας κάποιον πίσω από την πλάτη του, ενώ αυτός που ακούει το συκοφάντη αδικεί επίσης, αφού αποδέχεται τα λόγια του συκοφάντη χωρίς πριν να προσπαθήσει να εξακριβώσει αν αληθεύουν· αυτός δε που συκοφαντείται αδικείται και από τους δύο, συκοφαντημένος από τα λόγια του ενός και επειδή θεωρείται κακός από τον άλλο
Διαβολή γάρ ἐστι δεινότατον, ἐν τῇ δύο μέν εἰσι οἱ ἀδικέοντες, εἷς δέ ὁ ἀδικεόμενος. Ὁ μέν γάρ διαβάλλων ἀδικέει οὐ παρεόντος κατηγορέων, ὁ δέ ἀδικέει ἀναπειθόμενος πρίν ἤ ἀτρεκέως ἐκμάθῃ· ὁ δέ δή ἀπεών τοῦ λόγου τάδε ἐν αὐτοῖσι ἀδικέεται, διαβληθείς τε ὑπό τοῦ ἑτέρου καί νομισθείς πρός τοῦ ἑτέρου κακός εἶναι

Ηρόδοτος, Ιστορία 7 (ΠΟΛΥΜΝΙΑ), παρ.10 (Αρτάβανος)

Η βιασύνη γεννά κάθε αποτυχία, και η αποτυχία φέρνει μεγάλες συμφορές· αντίθετα στην προσμονή βρίσκεται το κέρδος, που ακόμη κι αν δε φαίνεται από την αρχή, θα φανερωθεί την κατάλληλη στιγμή
Ἐπειχθῆναι μέν νυν πᾶν πρῆγμα τίκτει σφάλματα, ἐκ τῶν ζημίαι μεγάλαι φιλέουσι γίνεσθαι· ἐν δέ τῷ ἐπισχεῖν ἔνεστι ἀγαθά, εἰ μή παραυτίκα δοκέοντα εἶναι, ἀλλ᾿ ἀνά χρόνον ἐξεύρει τις ἄν

Ηρόδοτος, Ιστορία 7 (ΠΟΛΥΜΝΙΑ), παρ.10 (Αρτάβανος)

Γιατί δεν αφήνει άλλον ο θεός να περηφανεύεται παρά μόνο τον εαυτό του
Οὐ γάρ ἐᾷ φρονέειν μέγα ὁ θεός ἄλλον ἤ ἑωυτόν

Ηρόδοτος, Ιστορία 7 (ΠΟΛΥΜΝΙΑ), παρ.10 (Αρτάβανος)

Βλέπεις ότι απ᾿ όλα τα πλάσματα ο θεός χτυπά με κεραυνό αυτά που υπερέχουν, από φθόνο για τη μεγαλοπρέπειά τους, ενώ τα μικρά δεν τα πειράζει, γιατί δεν τον ενοχλούν· βλέπεις ότι οι κεραυνοί χτυπούν πάντα τα μεγάλα κτίρια και τα ψηλά δέντρα. Γιατί αρέσει στο θεό να ταπεινώνει αυτούς που ξεχωρίζουν
Ὁρᾷς τά ὑπερέχοντα ζῷα ὡς κεραυνοῖ ὁ θεός οὐδέ ἐᾷ φαντάζεσθαι, τά δέ σμικρά οὐδέν μιν κνίζει· ὁρᾷς δέ ὡς ἐς οικήματα τά μέγιστα αἰεί καί δένδρεα τά τοιαῦτα ἀποσκήπτει τά βέλεα. Φίλέει γάρ ὁ θεός τά ὑπερέχοντα πάντα κολούειν

Ηρόδοτος, Ιστορία 7 (ΠΟΛΥΜΝΙΑ), παρ.10 (Αρτάβανος)

το να προετοιμάζει κανείς με σοβαρότητα και σύνεση τα σχέδιά του είναι μεγάλο κέρδος· γιατί ακόμη κι αν τα πράγματα στραφούν εναντίον του, έχει τουλάχιστον την ικανοποίηση ότι απέτυχε λόγω τύχης και όχι δικού του σφάλματος·
Τό γάρ εὖ βουλεύεσθαι κέρδος μέγιστον εὑρίσκω ἑόν· εἰ γάρ καί ἐναντιωθῆναί τι θέλει, βεβούλευται μέν οὐδέν ἧσσον εὖ, ἕσσωται δέ ὑπό τῆς τύχης τό βούλευμα

Ηρόδοτος, Ιστορία 7 (ΠΟΛΥΜΝΙΑ), παρ.18 (Αρτάβανος)

η απληστία μπορεί να σε οδηγήσει σε μεγάλο κακό
κακόν εἴη τό πολλῶν ἐπιθυμέειν

Ηρόδοτος, Ιστορία 7 (ΠΟΛΥΜΝΙΑ),παρ.16 (Αρτάβανος)

το να ακούει κάποιος συμβουλές είναι χαρακτηριστικό σοφού ανθρώπου
φρονέειν τε εὖ καί τῷ λέγοντι χρηστά ἐθέλειν πείθεσθαι

Ηρόδοτος, Ιστορία 7 (ΠΟΛΥΜΝΙΑ), παρ.16 (Αρτάβανος)

Τα οράματα στους ανθρώπους είναι ό,τι πλανιέται στο μυαλό μας την ώρα που κοιμόμαστε. Είναι μάλιστα οι σκιές αυτών που σκεφτόμαστε κατά τη διάρκεια της ημέρας
Ένύπνια γάρ τά ἐς ἀνθρώπους πεπλανημένα τοιαῦτά ἐστι. Πεπλανῆσθαι αὗται μάλιστα ἐώθασι αἱ ὄψιες τῶν ὀνειράτων, τά τις ἡμέρης φροντίζει

Ηρόδοτος, Ιστορία 7 (ΠΟΛΥΜΝΙΑ), παρ.14 (όνειρο του Ξέρξη)

όπως ακριβώς σε ελάχιστο χρόνο έγινες μεγάλος και σπουδαίος, έτσι και μπορείς πολύ γρήγορα να γίνεις και πάλι ασήμαντος
ὡς καί μέγας καί πολλός ἐγένεο ἐν ὁλίγῳ χρόνῳ, οὕτω καί ταπεινός ὀπίσω κατά τάχος ἔσεαι

Ηρόδοτος, Ιστορία 7 (ΠΟΛΥΜΝΙΑ), παρ.10 (Αρτάβανος)

αν σε μια συζήτηση δεν ειπωθούν-αναπτυχθούν και οι δύο πτυχές ενός ζητήματος, δεν είναι δυνατό να ληφθεί η καλύτερη απόφαση, και αναγκαστικά αποδέχεται κανείς τις προτάσεις που διατυπώνονται· το αντίθετο συμβαίνει με το διάλογο· όπως ακριβώς δεν μπορούμε να υπολογίσουμε την καθαρότητα του χρυσού χωρίς να τον εξετάσουμε, αλλά όταν τον τρίψουμε με ένα άλλο κομμάτι χρυσού τότε μόνο ξεχωρίζουμε τον καθαρότερο
μή λεχθεισέων μέν γνωμέων ἀντιέων ἀλλήλῃσι οὐκ ἔστι τήν ἀμείνω αἱρεόμενον ἑλέσθαι, ἀλλά δεῖ τῇ εἰρημένῃ χρᾶσθαι· λεχθεισέων δέ ἔστι, ὥσπερ τόν χρυσόν τόν ἀκήρατον αὐτόν μέν ἐπ᾿ ἑωυτοῦ οὐ διαγιγνώσκομεν, ἐπεάν δέ παρατρίψωμεν ἄλλῳ χρυσῷ, διαγιγνώσκομεν τόν ἀμείνω

Ηρόδοτος, Ιστορία 7 (ΠΟΛΥΜΝΙΑ), παρ.9 (Μαρδόνιος)

τίποτα δε γίνεται τυχαία, αλλά με προσπάθεια οι άνθρωποι μπορούν να κατακτήσουν τα πάντα
αὐτόματον γάρ οὐδέν, ἀλλ᾿ ἀπό πείρης πάντα ἀνθρώποισι φιλέει γίνεσθαι

Ηρόδοτος, Ιστορία 5 (ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ), παρ.78

Τότε άρχισε η άνοδος της Αθήνας. Φαίνεται έτσι πόσο σπουδαία είναι η πολιτική ισότητα, όχι μόνο από μία άποψη, αλλά γενικά· γιατί όσο οι Αθηναίοι καταπιέζονταν από την τυραννία, δεν ξεχώρισαν από τους γείτονές τους στα πολεμικά κατορθώματα, ενώ μόλις απαλλάχτηκαν από τους τυράννους, αποδείχτηκαν μακράν οι πρώτοι. Αυτό φανερώνει ξεκάθαρα ότι όσο ένιωθαν την τυραννία, απέφευγαν να επιτελέσουν το καθήκον τους στη μάχη, όπως οι δούλοι φυγοπονούν όταν δουλεύουν για τον αφέντη τους, ενώ όταν κέρδισαν την ελευθερία τους, ο καθένας πολεμούσε με προθυμία για δικό του όφελος
Ἀθηναῖοι μέν νυν ηὔξυντο. Δηλοῖ δέ οὐ κατ᾿ ἕν μοῦνον ἀλλά πανταχῇ ἡ ἰσηγορίη ὡς ἐστί χρῆμα σπουδαῖον, εἰ καί Ἀθηναῖοι τυρανευόμενοι μέν οὐδαμῶν τῶν σφέας περιοικεόντων ἦσαν τά πολέμια ἀμείνονες, ἀπαλλαχθέντες δέ τυράννων μακρῷ πρῶτοι ἐγένοντο. Δηλοῖ ὧν ταῦτα ὅτι κατεχόμενοι μέν ἐθελοκάκεον ὡς δεσπότη ἐργαζόμενοι, ἐλευθερωθέντων δέ αὐτός ἕκαστος ἑωυτῷ προεθυμέετο κατεργάζεσθαι

Ηρόδοτος, Ιστορία 5 (ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ), παρ.111 (υπασπιστής Ονήσιλου)

Ένας βασιλιάς και ένας στρατηγός πρέπει να μονομαχούν μ᾿ έναν άλλο βασιλιά και στρατηγό· γιατί αν σκοτώσεις ένα στρατηγό, είναι μεγάλο κατόρθωμα, και κατά δεύτερον, αν σε σκοτώσει εκείνος, κάτι που απεύχομαι, το να πεθάνεις από ένα σπουδαίο άντρα είναι μισή συμφορά
Βασιλέα μέν καί στρατηγόν χρεόν εἶναί φημι βασιλεῖ τε καί στρατηγῷ προσφέρεσθαι· ἤν τε γάρ κατέλῃς ἄνδρα στρατηγόν, μέγα τοι γίνεται, καί δεύτερα, ἤν σέ ἐκεῖνος, τό μή γένοιτο, ὑπό ἀξιοχρέου καί ἀποθανεῖν ἡμίσεα συμφορή

Ηρόδοτος, Ιστορία 5 (ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ), παρ.105

Αφέντη, θυμήσου τους Αθηναίους (υπηρέτης Δαρείου)
Δέσποτα, μέμνεο τῶν Ἀθηναίων

Ηρόδοτος, Ιστορία 5 (ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ), παρ.97

είναι ευκολότερο να επιβληθεί κανείς στο πλήθος-μάζα παρά σε ένα άτομο
πολλούς γάρ οἶκε εἶναι εὐπετέστερον διαβάλλειν ἤ ἕνα

Ηρόδοτος, Ιστορία 5 (ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ) παρ.92 (Σωκλής ο Κορίνθιος)

δεν υπάρχει τίποτα πιο άδικο ή μοχθηρότερο από την τυραννία
οὔτε ἀδικώτερόν ἐστι [τυραννίδασ] οὐδέν κατ᾿ ἀνθρώπους οὔτε μιαιφονώτερον

Ηρόδοτος, Ιστορία 5 (ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ), παρ.56

κανείς άνθρωους που διαπράττει αδικίες δε γλιτώνει από την τιμωρία
οὐδείς ἀνθρώπων ἀδικῶν τίσιν οὐκ ἀποτίσει

Ηρόδοτος, Ιστορία 5 (ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ) παρ.24 (Δαρείος)

το πολυτιμότερο απ᾿ όλα τα αγαθά του ανθρώπου είναι ο συνετός και πιστός φίλος
κτημάτων πάντων ἐστί τιμιώτατον ἀνήρ φίλος συνετός τε καί εὔνοος

Ηρόδοτος, Ιστορία 5 (ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ), παρ.5

Οι Θρακιώτες που ζουν πέρα από τη Κρηστωνία συνηθίζουν να κάνουν τα εξής: Ο καθένας έχει πολλές γυναίκες. Όταν πεθάνει κάποιος απ' αυτούς, γίνεται μεγάλη μάχη μεταξύ των γυναικών, στην οποία σημαντικό ρόλο παίζουν οι φίλοι του, για να αποφασίσουν ποια αγαπούσε περισσότερο ο νεκρός. Αυτή που κερδίζει τελικά την αναμέτρηση, αφού επαινεθεί θερμά και από τους άντρες και από τις γυναίκες, σφάζεται πάνω στον τάφο από τον πιο στενό της συγγενή, και, αφού σφαχθεί, θάβεται δίπλα στον άντρα της. Από την άλλη, οι γυναίκες που δεν επελέγησαν είναι ντροπιασμένες και θρηνούν ανάλογα
Οἱ δέ κατύπερθε Κρηστωναίων ποιεῦσι τοιάδε. Ἔχει γυναίκας ἕκαστος πολλάς· ἐπεάν ὧν τις αὐτῶν ἀποθάνῃ, κρίσις γίνεται μεγάλη τῶν γυναικῶν καί φίλων σπουδαί ἰσχυραί περί τοῦδε, ἥτις αὐτέων ἐφιλέετο μάλιστα ὑπό τοῦ ἀνδρός· ἥ δ᾿ ἄν κριθῇ και τιμηθῇ, ἐγκωμιασθεῖσα ὑπό τε ἀνδρῶν καί γυναικῶν σφάζεται ἐς τόν τάφον ὑπό τοῦ οἰκηιοτάτου ἑωτῆς, σφαχθεῖσα δέ συνθάπτεται τῷ ἀνδρί· αἱ δέ ἄλλην συμφορήν μεγάλην ποιεῦνται· ὄνειδος γάρ σφι τοῦτο μέγιστον γίνεται

Ηρόδοτος, Ιστορία 5 (ΤΕΡΨΙΧΟΡΗ) παρ.4

Σε ό,τι αφορά στη γέννηση και στο θάνατο κάνουν τα εξής· όταν γεννιέται ένα μωρό, οι συγγενείς κάθονται γύρω του και κλαίνε αναλογιζόμενοι τις συμφορές και τη θλίψη που θα υποφέρει το παιδί που γεννήθηκε· αντίθετα, όταν πεθαίνει κάποιος, τον θάβουν με χαρές και γέλια, λέγοντας από πόσες συμφορές γλίτωσε και πόσο ευτυχισμένος θα είναι
κατά δέ τόν γινόμενον σφίσι καί ἀπογινόμενον ποιεῦσι τοιάδε· τόν μέν γενόμενον περιιζόμενοι οἱ προσήκοντες ολοφύρονται, ὅσα μιν δεῖ ἐπείτε ἐγένετο ἀναπλῆσαι κακά, ἀνηγεόμενοι τά ἀνθρωπήια πάντα πάθεα, τόν δ᾿ ἀπογενόμενον παίζοντές τε καί ἡδόμενοι γῇ κρύπτουσι, ἐπιλέγοντες ὅσων κακῶν ἐξαπαλλαχθείς ἐστι ἐν πάσῃ ευδαιμονίῃ

Σοφοκλής, Φιλοκτήτης, στιχ.1385-1386 (Φιλοκτήτης)

όποιων η σκέψη είναι μητέρα του κακού, στο πονηρό πάντα τους εκπαιδεύει
οἷς γὰρ ἡ γνώμη κακῶν μήτηρ γένηται, πάντα παιδεύει κακούς

Σοφοκλής, Φιλοκτήτης, στιχ.1341-1345 (Νεοπτόλεμος)

Ανάγκη για τον άνθρωπο να υπομένει πάντα τις συμφορές που οι θεοί του δίνουν· όσοι όμως ρίχνονται θεληματικά στα βάσανα μονάχοι, όπως εσύ, συγχώρηση σ' αυτούς κανείς δε δίνει, και δίκια, ούτε λύπηση ποτέ δεν τους αξίζει
Ἀνθρώποισι τὰς μὲν ἐκ θεῶν τύχας δοθείσας ἔστ’ ἀναγκαῖον φέρειν· ὅσοι δ’ ἑκουσίοισιν ἔγκεινται βλάβαις, ὥσπερ σύ, τούτοις οὔτε συγγνώμην ἔχειν δίκαιόν ἐστιν οὔτ’ ἐποικτίρειν τινά

Σοφοκλής, Φιλοκτήτης, στιχ.1261 (Νεοπτόλεμος)

αλλά το δίκαιο είναι πιο πάνω κι από τους σοφούς
ἀλλ᾿ εἰ δίκαια, τῶν σοφῶν κρείσσω τάδε

Σοφοκλής, Φιλοκτήτης, στιχ.1151-1153 (χορός)

είναι χαρακτηριστικό του άντρα που μιλάει για το δίκαιο, να μιλάει σωστά και να μη δείχνει την πίκρα του με χολωμένη γλώσσα
ἀνδρός τοι τό μέν εὖ δίκαιον εἰπεῖν, εἰπόντος δέ μή φθονεράν ἐξῶσαι γλώσσας ὀδύναν

Σοφοκλής, Φιλοκτήτης, στιχ.869 (χορός)

η προσπάθεια χωρίς φόβο είναι η πιο καλή
πόνος ὁ μή φοβῶν κράτιστος

Σοφοκλής, Φιλοκτήτης, στιχ.849 (Νεοπτόλεμος)

όποιος περηφανεύεται για πράγματα που δεν έγιναν, είναι ντροπή μεγάλη
κομπεῖν δ᾿ ἔστ᾿ ἀτελῆ σύν ψεύδεσιν αἰσχρόν ὄνειδος

Σοφοκλής, Φιλοκτήτης, στιχ.674-675 (Νεοπτόλεμος)

γιατί όποιος ξέρει το καλό που πήρε να πληρώνει με το καλό, πολύτιμος φίλος μπορεί να γίνει
Ὅστις γὰρ εὖ δρᾶν εὖ παθὼν ἐπίσταται, παντὸς γένοιτ’ ἂν κτήματος κρείσσων φίλος

Σοφοκλής, Φιλοκτήτης, στιχ.506-508 (Φιλοκτήτης)

Όταν δεν έχεις βάσανα, πρέπει τη δυστυχία να βλέπεις, κι όταν ζεις καλά, τότε κυρίως νά 'χεις το νου σου μήπως άξαφνα καταστραφεί η ζωή σου
Χρὴ δ’ ἐκτὸς ὄντα πημάτων τὰ δείν’ ὁρᾶν, χὤταν τις εὖ ζῇ, τηνικαῦτα τὸν βίον σκοπεῖν μάλιστα μὴ διαφθαρεὶς λάθῃ

Σοφοκλής, Φιλοκτήτης, στιχ.477-478 (Φιλοκτήτης)

γιατί για τους γενναίους εχθρός τους είναι η ντροπή και το καλό η τιμή τους
τοῖσι γενναίοισί τοι τό τ’ αἰσχρὸν ἐχθρὸν καὶ τὸ χρηστὸν εὐκλεές

Σοφοκλής, Φιλοκτήτης, στιχ.457-458 (Νεοπτόλεμος)

όπου οι φαύλοι-αχρείοι αξίζουν περισσότερο από τους καλούς-δίκαιους, το καλό χάνεται και επικρατούν οι πονηροί
ὅπου θ’ ὁ χείρων τἀγαθοῦ μεῖζον σθένει κἀποφθίνει τὰ χρηστὰ χὠ δειλὸς κρατεῖ

Σοφοκλής, Φιλοκτήτης, στιχ.437-438 (Νεοπτόλεμος)

άνδρα κακό δεν αφανίζει ο πόλεμος, μα τους καλούς εξολοθρεύει πάντα
Πόλεμος οὐδέν’ ἄνδρ’ ἑκὼν αἱρεῖ πονηρόν, ἀλλὰ τοὺς χρηστοὺς ἀεί

Σοφοκλής, Φιλοκτήτης, στιχ.390-391 (Νεοπτόλεμος)

κι όσοι από τους ανθρώπους δεν πειθαρχούν στα λόγια των δασκάλων τους γίνονται παραβάτες
οἱ δ’ ἀκοσμοῦντες βροτῶν διδασκάλων λόγοισι γίγνονται κακοί

Σοφοκλής, Φιλοκτήτης, στιχ.179-180 (χορός)

δύστυχες γενιές των ανθρώπων, που η ζωή σας ξεπέρασε το μέτρο
ὦ δύστανα γένη βροτῶν οἷς μή μέτριος αἰών

Σοφοκλής, Φιλοκτήτης, στιχ.112 (Οδυσσέας)

όταν κάνεις κάτι για το κέρδος, δεν πρέπει να διστάζεις
Ὅταν τι δρᾷς ἐς κέρδος, οὐκ ὀκνεῖν πρέπει

Σοφοκλής, Φιλοκτήτης, στιχ.109-110 (Νεοπτόλεμος-Οδυσσέας)

ΝΕΟΠΤΟΛΕΜΟΣ
Μα δεν το θεωρείς ντροπή να λέει κανείς ψέματα;
ΟΔΥΣΣΕΑΣ
Καθόλου, αν τα ψέματα φέρνουν τη σωτηρία

ΝΕ. Οὐκ αἰσχρὸν ἡγῇ δῆτα τὰ ψευδῆ λέγειν;
ΟΔ. Οὔκ, εἰ τὸ σωθῆναί γε τὸ ψεῦδος φέρει

Σοφοκλής, Φιλοκτήτης, στιχ.99-100 (Οδυσσέας)

βλέπω πως στους ανθρώπους η γλώσσα τα κατευθύνει όλα κι ακολουθούν τα έργα
ὁρῶ βροτοῖς τὴν γλῶσσαν, οὐχὶ τἆργα, πάνθ’ ἡγουμένην

Σοφοκλής, Φιλοκτήτης, στιχ.95-96 (Νεοπτόλεμος)

για μένα, βασιλιά μου, καλύτερα να χάσω τίμια παρά να έχω μια άτιμη νίκη
βούλομαι δ’, ἄναξ, καλῶς δρῶν ἐξαμαρτεῖν μᾶλλον ἢ νικᾶν κακῶς

Ηρόδοτος, Ιστορία 8 (ΟΥΡΑΝΙΑ) παρ.125 (Θεμιστοκλής)

οὔτ᾿ ἄν ἐγώ ἐών Βελβινίτης ἐτιμήθην οὕτω πρός Σπαρτιητέων , οὔτ᾿ ἄν σύ, ἄνθρωπε, ἐών Ἀθηναῖος
ούτε θα με τιμούσαν όπως με τίμησαν οι Σπαρτιάτες αν είχα γεννηθεί Βελβινίτης, αλλά ούτε κι εσένα ποτέ, αν και είσαι Αθηναίος
(απάντηση Θεμιστοκλή στον Τιμόδημο από τις Αφίδνες, ο οποίος υποστήριξε πως οι τιμές της Σπάρτης για το Θεμιστοκλή οφειλόταν όχι στον ίδιο, αλλά στη φήμη της πόλης του, της Αθήνας)

Ηρόδοτος, Ιστορία 8 (ΟΥΡΑΝΙΑ) παρ.109 (Θεμιστοκλής)

ἄνδρας ἐς ἀναγκαίην ἀπειληθέντας νενικημένους ἀναμάχεσθαί τε καί ἀναλαμβάνειν τήν προτέρην κακότητα
οι άνθρωποι που χάνουν και απελπίζονται, πολλές φορές περνούν στην αντεπίθεση και επανορθώνουν για την προηγούμενη αποτυχία τους

Ηρόδοτος, Ιστορία 8 (ΟΥΡΑΝΙΑ) παρ.60 (Θεμιστοκλής)

όταν κάποιος καταστρώνει τα σχέδιά του με βάση τη λογική, συνήθως πετυχαίνει το στόχο του
οἰκότα μέν νυν βουλευομένοισι ἀνθρώποισι ὡς τό ἐπίπαν ἐθέλει γίνεσθαι

Ηρόδοτος, Ιστορία 8 (ΟΥΡΑΝΙΑ) παρ.59 (Θεμιστοκλής)

αυτοί που αργούν να ξεκινήσουν δεν κερδίζουν κανένα έπαθλο
οἱ δέ γε ἐγκαταλειπόμενοι οὐ στεφανοῦνται

Ηρόδοτος, Ιστορία 8 (ΟΥΡΑΝΙΑ) παρ.3

γιατί η εσωτερική διχόνοια-ο εμφύλιος πόλεμος είναι τόσο χειρότερος από τον πόλεμο ενωμένων δυνάμεων για τη διαφύλαξη της ειρήνης όσο είναι χειρότερος ο πόλεμος από την ειρήνη
στάσις γάρ ἔμφυλος πολέμου ὁμοφρονέοντος τοσούτῳ κάκιόν ἐστι ὅσῳ πόλεμος εἰρήνης

Ηρόδοτος, Ιστορία 6 (ΕΡΑΤΩ) παρ.27

Φαίνεται πως πάντοτε υπάρχει κάποιο προειδοποιητικό σημάδι, όταν πλησιάζει η καταστροφή μιας πόλης ή ενός λαού
Φιλέει δέ κως προσημαίνειν , εὖτ᾿ ἄν μέλλῃ μεγάλα κακά ἤ πόλει ἤ ἔσεσθαι

Αισχύλος (επίγραμμα στον τάφο του)

Τον Αθηναίο Αισχύλο του Ευφορίωνα που πέθανε στη Γέλα την πολύκαρπη, σκεπάζει αυτός ο τάφος· για την παλικαριά του έχει να λέει το άλσος του Μαραθώνα, αλλά και ο Μήδος ο μακρυμάλλης που καλά τη γνώρισε
Αἰσχύλον Εὐφορίωνος Ἀθηναῖον τόδε κεύθει μνῆμα καταφθίμενον πυροφόροιο Γέλας· ἀλκήν δ᾿ εὐδόκιμον Μαραθώνιον ἄλσος ἄν εἴποι καί βαθυχαιτήεις Μῆδος ἐπιστάμενος

Αισχύλος (απόσπασμα αβέβαιο)

δεν υπάρχει χειρότερο κακό που να δαγκώνει την ψυχή του ελεύθερου ανθρώπου όπως η ατιμία
οὐκ ἦν ἄρ᾿ οὐδέν πῆμ᾿ ἐλευθέραν δάκνον ψυχήν ὁμοίως ἀνδρός ὡς ἀτιμία

Αισχύλος (απόσπασμα αβέβαιο)

τίποτα δεν ξεχνώ από τις συμβουλές σου, αλλά η φύση μου μ᾿ αναγκάζει να έχω γνώμη
λέληθεν οὐδέν τῶνδέ μ᾿ ὧν σύ νουθετεῖς· γνώμην δ᾿ ἔχοντα μ᾿ ἡ φύσις βιάζεται

Αισχύλος (απόσπασμα αβέβαιο)

στο μάταιο θυμό τα λόγια είναι αιτία
ὀργῆς ματαίας εἰσίν αἴτιοι λόγοι

Αισχύλος (απόσπασμα αβέβαιο)

δεν πρέπει να παραφέρεσαι -να ᾿χεις παράφορους τρόπους
οὐ χρή πόδωκη τον τρόπον λίαν φορεῖν

Αισχύλος (απόσπασμα αβέβαιο)

αόρατη και βουβή σε βλέπει η Δίκη, όταν κοιμάσαι και όταν βαδίζεις και όταν κάθεσαι· σ᾿ ακολουθεί παντού και πριν και τώρα
ὁρᾷ Δίκη σ᾿ ἄναυδος οὐ ὁρωμένη εὔδοντα καί στείχοντα καί καθήμενον· ἑξῆς δ᾿ ὀπαδεῖ δόχμιον, ἄλλοθ᾿ ὕστερον

Αισχύλος (απόσπασμα αβέβαιο)

όταν απ᾿ το θεό φυσά δυνατός άνεμος, πρέπει να υπομένεις τα βάσανα χωρίς οδυρμούς και κλάματα
θεόθεν δέ πνέοντ᾿ οὖρον ἀνάγκη πλῆναι καμάτοις ἀνοδύρτοις

Αισχύλος (απόσπασμα αβέβαιο)

είναι ντροπή μια μύγα με σθένος να περπατάει πάνω στα ανθρώπινα σώματα, για να χορτάσει αίμα, και οι άντρες οπλίτες να φοβούνται το εχθρικό κοντάρι
δεινόν γε τήν μέν μυῖαν ἀλκίμῳ σθένει πηδᾶν ἐπ᾿ ἀνδρῶν σώμαθ᾿, ὡς πλησθῇ φόνου, ἄνδρας δ᾿ ὁπλίτας πολέμιον ταρβεῖν δόρυ

Αισχύλος (αβέβαιο απόσπασμα)

σοφοί και δίκαιοι άνθρωποι λογίζονται εκείνοι που και στις συμφορές τους δε θυμώνουν με το θεό
ἀνδρῶν τάδ᾿ ἐστίν ενδίκων τε καί σοφῶν κἀν τοῖς κακοῖσι μη τεθυμῶσθαι θεοῖς

Αισχύλος (απόσπασμα αβέβαιο)

γιατί άμα πράξεις, πρέπει και να πάθεις -μόνο αυτός που δεν κάνει κάτι δεν παθαίνει.
δράσαντι γάρ τοι καί παθεῖν ὀφείλεται

Αισχύλος (απόσπασμα αβέβαιο)

καλύτερα να πεθάνεις τιμημένα παρά να σώσεις μόνο τον εαυτό σου
καλῶς τεθνάναι κάλλιον ἄν μᾶλλον ἤ σεσῶσθαι

Αισχύλος (αβέβαιο απόσπασμα)

έχω κι εγώ ένα σύρτη στη γλώσσα μου για φύλακα
ἀλλ᾿ ἔστι κἀμοί κλῄς ἐπί γλώσσῃ φύλαξ

Αισχύλος (απόσπασμα αβέβαιο)

γιατί όπου είναι μαζί δύναμη και δικαιοσύνη, ποιο ζευγάρι αλήθεια μπορείς να βρεις δυνατότερο απ᾿ αυτό;
ὅπου γάρ ἰσχύς συζυγοῦσι καί δίκη, ποία ξυνωρίς τῆσδε καρτερωτέρα;

Αισχύλος (απόσπασμα αβέβαιο)

ο θάνατος είναι προτιμότερος από μια δύστυχη ζωή· καλύτερα κανείς να μη γεννιέται παρά να ζει μέσα στις συμφορές
ζωῆς πονηρᾶς θάνατος αἱρετώτερος· τό μή γενέσθαι δ᾿ ἐστίν ἤ πεφυκέναι κρεῖσσον κακῶς πάσχοντα

Αισχύλος (απόσπασμα αβέβαιο)

τα γηρατειά είναι πιο δίκαια από τα νιάτα
γῆρας γάρ ἥβης ἐστίν ἐνδικώτερον

Αισχύλος (απόσπασμα αβέβαιο)

γιατί οι άνθρωποι έχουν σωστή κρίση πρόσκαιρα και δεν είναι πιστοί για περισσότερο, αλλά όσο ένας ίσκιος καπνού
τό γάρ βρότειον σπέρμ᾿ ἐφ᾿ ἡμέραν φρονεῖ, καί πιστόν οὐδέν μᾶλλον ἤ καπνοῦ σκιά

Αισχύλος (απόσπασμα αβέβαιο)

γιατί όταν ευτυχούν οι κακοί, δεν είναι ανεκτοί για κανέναν
κακοί γάρ εὖ πράσσοντες οὐκ ἀνασχετοί

Αισχύλος (απόσπασμα αβέβαιο)

πριν ξεστομίζεις τέτοια λόγια, καλύτερα να δαγκώνεις τη γλώσσα σου
πρό τῶν τοιούτων χρή λόγων δάκνειν στόμα

Αισχύλος (απόσπασμα αβέβαιο)

είναι καλό κι ο γέρος να μαθαίνει
καλόν δέ καί γέροντα μανθάνειν σοφά

Αισχύλος (απόσπασμα αβέβαιο)

αγαπά ο θεός αυτόν που προσπαθεί
φιλεῖ δέ τῷ κάμνοντι συσπεύδειν θεός

Αισχύλος (απόσπασμα αβέβαιο)

δεν κάνουν πιστευτό τον άντρα οι όρκοι, αλλά τους όρκους ο άνδρας
οὐκ ἀνδρός ὅρκοι πίστις, ἀλλ᾿ ὅρκων ἀνήρ

Αισχύλος (αβέβαιο απόσπασμα)

καθρέπτης της θωριάς μας είναι ο χαλκός, αλλά του νου μας το κρασί
κάτοπτρον εἴδους χαλκός ἐστ᾿, οἶνος δέ νοῦ

Αισχύλος (απόσπασμα αβέβαιο)

αλήθεια τι ενόχληση βαριά φέρνει ένας ευτυχισμένος αλλά ανέμυαλος άνθρωπος
ἦ βαρύ φόρημ᾿ ἄνθρωπος εὐτυχῶν ἄφρων

Αισχύλος (απόσπασμα αβέβαιο)

και ο πιο σοφός κάνει λάθη
ἁμαρτάνει τοι καί σοφοῦ σοφώτερος

Αισχύλος (απόσπαμα αβέβαιο)

αυτός που γνωρίζει τα χρήσιμα και όχι αυτός που ξέρει πολλά είναι σοφός
ὁ χρήσιμ᾿ εἰδώς, οὐχ ὁ πόλλ᾿ εἰδώς, σοφός

Αισχύλος (απόσπασμα αβέβαιο)

η τύχη είναι κοινή για όλους, όμως η γνώμη ανήκει στους νικητές
κοινόν τύχη, γνώμη δέ τῶν κεκτημένων

Αισχύλος (απόσπασμα αβέβαιο)

αλλά ούτε από τα πολλά τραύματα στο στήθος πεθαίνει κανείς, αν δεν έρθει η ώρα του, ούτε κι αν μένει στο σπίτι του ήσυχος δίπλα στη φωτιά ξεφεύγει από το θάνατο που του ᾿χει γράψει το πεπρωμένο του
ἀλλ᾿ οὔτε πολλά τραύματ᾿ ἐν στέρνοις λαβών θνῄσκει τις, εἰ μή τέρμα συντρέχει βίου, οὔτ᾿ ἐν στέγῃ τις ἥμενος παρ᾿ ἑστίᾳ φεύγει τι μᾶλλον τόν πεπρωμένον μόρον

Αισχύλος (απόσπασμα αβέβαιο)

κακώς οι άνθρωποι μισούν το θάνατο· αυτός είναι που στις τόσες τους συμφορές τους δίνει το πιο μεγάλο "καταφύγιο"
ὡς οὐ δικαίως θάνατον ἔχθουσιν βροτοί, ὅσπερ μέγιστον ῥῦμα τῶν πολλῶν κακῶν

Αισχύλος (αβέβαιο απόσπασμα)

έχε θάρρος· γιατί όταν ο πόνος φτάσει στο μέγιστο σημείο, δεν κρατάει άλλο
θάρσει· πόνου γάρ τἄκρον οὐκ ἔχει χρόνον

Αισχύλος (αβέβαιο απόσπασμα)

σ᾿ εκείνον που κοπιάζει χρωστούν οι θεοί μεγάλη δόξα, το τέκνο του μόχθου του
τῷ πονοῦντι δ᾿ ἐκ θεῶν οφείλεται τέκνωμα τοῦ πόνου κλέος

Αισχύλος (αβέβαιο απόσπασμα)

η συγγένεια γνωρίζει καλά και το φθόνο
τό συγγενές γάρ καί φθονεῖν ἐπίσταται

Αισχύλος (αβέβαιο απόσπασμα)

Υπάρχουν φορές που και ο θεός τιμά το ψέμα
ψευδῶν δέ καιρόν ἔσθ᾿ ὅπου τιμᾷ θεός

Αισχύλος (απόσπασμα αβέβαιο)

Ούτε ο θεός διαφωνεί με το δίκαιο ψέμα
ἀπάτης δικαίας οὐκ ἀποστατεῖ θεός

Αισχύλος, ΦΡΥΓΕΣ ή ΕΚΤΟΡΟΣ ΛΥΤΡΑ (απόσπασμα)

κανείς σωστά δε σκέφτεται, όταν το μυαλό του είναι φλογισμένο
οὔτις ἀρτιόφρων ὅταν δή φλέγῃ νόον εἴσω

Αισχύλος, ΦΡΥΓΕΣ ή ΕΚΤΟΡΟΣ ΛΥΤΡΑ (απόσπασμα)

και τους νεκρούς αν θέλεις να ευεργετήσεις ή να τους κάνεις κακό, δεν έχει καμία διαφορά, αφού οι νεκροί δε νιώθουν ούτε χαρά ούτε λύπη
καί τούς θανόντας εἰ θέλεις εὐεργετεῖν εἴτ᾿ οὖν κακουργεῖν, αμφιδεξίως ἔχει τῷ μήτε χαίρειν μήτε λυπεῖσθαι φθιτούς

Αισχύλος, ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣ (απόσπασμα)

θάνατε, λυτρωτή, μη μ᾿ατιμάσεις, μα έλα· γιατί εσύ μόνο γιατρεύεις τ᾿ αγιάτρευτα δεινά κι ο πόνος καθόλου δεν αγγίζει τον πεθαμένο
ὦ θάνατε παιάν, μή μ᾿ ἀτιμάσῃς μολεῖν· μόνος γάρ εἶ σύ τῶν ἀνηκέστων κακῶν ἰατρός, ἄλγος δ᾿ οὐδέν ἅπτεται νεκρού

Αισχύλος, ΤΟΞΟΤΙΔΕΣ (απόσπασμα)

οι αγνές παρθένες, που δε γνωρίζουν τίποτε για το κρεβάτι του γάμου, χαμηλώνουν τα μάτια τους από ντροπή
αἰδοῖ ἁγναῖς παρθένοις γαμηλίων λέκτρων ἀπείροις βλεμμάτων ῥέπει βολή

Αισχύλος, ΤΗΛΕΦΟΣ (απόσπασμα)

απλός ο δρόμος που οδηγεί στο θάνατο
ἁπλῆ γάρ οἶμος εἰς Ἅιδου φέρει

Αισχύλος, ΣΙΣΥΦΟΣ ΔΡΑΠΕΤΗΣ (ΠΕΤΡΟΚΥΛΙΣΤΗΣ) (απόσπασμα)

Εσύ που είσαι νοικοκύρης στο σπίτι σου, κοίτα καλά παντού και να προσέχεις
σύ δ᾿ ὁ σταθμοῦχος εὖ κατιλλώψας ἄθρει

Αισχύλος, ΣΕΜΕΛΗ ή ΥΔΡΟΦΟΡΟΙ (απόσπασμα, στιχ. 23)

Γιατί η πραγματική ντροπή-συστολή είναι η πιο μεγάλη αρετή της νύφης
αἰδώς γάρ καθαρά και νυμφοκόμος μέγ᾿ ἀρίστα

Αισχύλος, ΣΕΜΕΛΗ ή ΥΔΡΟΦΟΡΟΙ (απόσπασμα, στιχ.8-9)

Όταν είσαι μακριά, οι φίλοι σε φθονούν και σε κακολογούν
φίλοισιν ἐν μάκεσι πίστις φθονερά γενέσθαι δόξα τ᾿ ἀεικής

Αισχύλος, ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΠΥΡΦΟΡΟΣ (απόσπασμα)

Σιωπώντας [πάντα] εκεί που πρέπει και μιλώντας σωστά και όπως ταιριάζει
σιγῶν θ᾿ ὅπου δεῖ καί λέγων τά καίρια

Αισχύλος, ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΛΥΟΜΕΝΟΣ (απόσπασμα)

Γιατί η σιωπή είναι μεγάλο κέρδος για τους ανθρώπους
πολλοῖς γάρ ἐστι κέρδος ἡ σιγή βροτῶν

Αισχύλος, ΟΠΛΩΝ ΚΡΙΣΙΣ (απόσπασμα)

Γιατί τι καλό υπάρχει στη ζωή που έχει μόνο λύπες;
τί γάρ καλόν ζῆν βίοτον ὅς λύπας φέρει;

Αισχύλος, ΟΠΛΩΝ ΚΡΙΣΙΣ (απόσπασμα)

Γιατί είναι απλά τα λόγια της αλήθειας
ἁπλά γάρ ἐστι τῆς ἀληθείας ἔπη

Αισχύλος, ΝΙΟΒΗ (απόσπασμα)

Ο Θάνατος είναι ο μόνος από τους θεούς που δεν αγαπά τα δώρα· δεν θα σε ωφελήσουν, λοιπόν, ούτε οι θυσίες ούτε οι σπονδές προς αυτόν
μόνος θεῶν γάρ θάνατος οὐ δώρων ἐρᾷ· οὐδ᾿ ἄν τι θύων οὐδ᾿ ἐπισπένδων ἄνοις

Αισχύλος, ΝΙΟΒΗ (απόσπασμα)

Μάθε στ᾿ ανθρώπινα να μη δείχνεις πολύ σεβασμό
γίγνωσκε τἀνθρώπεια μή σέβειν ἄγαν

Αισχύλος, ΝΙΟΒΗ (απόσπασμα, στιχ. 15-20)

Ο θεός βάζει στον άνθρωπο την αιτία, όταν θέλει συθέμελα να ξεκληρίσει ένα σπίτι· όταν, όμως, είσαι θνητός, πρέπει να φροντίζεις την ευτυχία που σου έδωσαν οι θεοί και να μην περηφανεύεσαι. Γιατί όσοι είναι ευτυχισμένοι ποτέ δε σκέφτονται πως μ᾿ ένα τους λάθος θα χάσουν την ευτυχία τους
θεός μέν αἰτίαν φύει βροτοῖς, ὅταν κακῶσαι δῶμα παμπήδην θέλῃ· ὅμως δε θνητόν ὄντα χρή τῶν ἐκ θεῶν καιρόν περιστέλλοντα μή θρασυστομεῖν. ἀλλ᾿ οἱ γάρ εὖ πράσσοντες οὔ ποτ᾿ ἤλπισαν σφαλέντες ἐκχεῖν ἥν ἔχουσ᾿ εὐπραξίαν

Αισχύλος, ΝΙΟΒΗ (απόσπασμα, στιχ.9)

Ο άνθρωπος που τον χτύπησαν πολλές δυσκολίες δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια σκιά
βροτός κακωθείς οὐδέν ἀλλ᾿ εἰ μή σκιά

Αισχύλος, ΝΗΡΕΪΔΕΣ (απόσπασμα)

Και των ανθρώπων ο φονιάς, ο φθόνος, εξοργισμένος από την αλαζονεία τους, ψηλά θ᾿ αφήσει τους θεούς και θά ᾿ρθει
ἐναροκτάντας δε φθόν{ος } κοτος ὑψοῦ τέλος ἀθανάτων ἀπολείψει

Αισχύλος, ΚΑΡΕΣ ή ΕΥΡΩΠΗ (απόσπασμα, στιχ.14)

Το να μην είσαι κοντά στους δικούς σου δεν τους δίνει καμία χαρά
τό μή παρόν τε τέρψιν οὐκ ἔχει φίλοις

Αισχύλος, ΙΞΙΩΝ (απόσπασμα)

Από την κοπιαστική και αισχρή ζωή, καλύτερος ο θάνατος
βίον πονηροῦ θάνατος εὐκλέεστερος

Αισχύλος, ΓΛΑΥΚΟΣ ΠΟΤΝΙΕΥΣ (απόσπασμα)

Ο αγώνας δε θέλει άντρες δειλούς
ἀγών γάρ ἄνδρας οὐ μένει λελειμμένους

Αισχύλος, ΒΑΚΧΑΙ (απόσπασμα)

Πράγματι, τους ανθρώπους με γοργό βήμα πλησιάζει η συμφορά, κι όποιος αδικεί, τον βρίσκει η τύφλωση
τό τοι κακόν ποδῶκες ἔρχεται βροτοῖς καί τ᾿ ἀμπλάκημα ͺτῶ περῶντι την θέμιν

Αισχύλος, Προμηθέας Δεσμώτης, στιχ.1082-1084 (Χορός)

έχω μάθει από πάντα να μισώ τον προδότη, και που άλλη καμιά σαν αυτή δε φοβούμαι χειρότερη αρρώστια
τοὺς προδότας γὰρ μισεῖν ἔμαθον, κοὐκ ἔστι νόσος τῆσδ᾽ ἥντιν᾽ ἀπέπτυσα μᾶλλον

Αισχύλος, Προμηθέας Δεσμώτης, στιχ.1026-1027 (Ερμής)

γιατί του νου η αποκοτιά, δίχως σωστή κρίση, κι απ' το τίποτα πιο λίγο αξίζει
αὐθαδία γὰρ τῷ φρονοῦντι μὴ καλῶς αὐτὴ καθ᾽ αὑτὴν οὐδενὸς μεῖζον σθένει

Αισχύλος, Προμηθέας Δεσμώτης, στιχ.995 (Προμηθέας)

Μα όλα ο χρόνος που γερνά μας τα μαθαίνει
ἀλλ᾽ ἐκδιδάσκει πάνθ᾽ ὁ γηράσκων χρόνος

Αισχύλος, Προμηθέας Δεσμώτης, στιχ.901-904 (Χορός)

καλύτερα είναι κανείς μ' όμοιούς του (της σειράς του) να παντρεύεται κι άνθρωπος, φτωχός όντας, μ' όσους τα πλούτη τα μεγάλα χαίρονται, μ' όσους για την αρχοντογενιά τους επαίρονται, γάμους αταίριαστους να μην ταιριάζει
τὸ κηδεῦσαι καθ᾽ ἑαυτὸν ἀριστεύει μακρῷ, καὶ μήτε τῶν πλούτῳ διαθρυπτομένων μήτε τῶν γέννᾳ μεγαλυνομένων ὄντα χερνήταν ἐραστεῦσαι γάμων

Αισχύλος, Προμηθέας Δεσμώτης, στιχ.760-761 (Ιώ)

καλύτερα κανείς να πεθάνει μια και καλή, παρά να τυραννιέται κάθε μέρα
κρεῖσσον γὰρ εἰσάπαξ θανεῖν ἢ τὰς ἁπάσας ἡμέρας πάσχειν κακῶς.

Αισχύλος, Προμηθέας Δεσμώτης, στιχ.708-709 (Χορός)

κ' είναι στους δύστυχους καλό να ξέρουν από πρίν, τί τους περιμένει
τοῖς νοσοῦσί τοι γλυκὺ τὸ λοιπὸν ἄλγος προυξεπίστασθαι τορῶς

Αισχύλος, Προμηθέας Δεσμώτης, στιχ.696-697 (Ιώ)

γιατί δεν υπάρχει άλλη πιο αισχρή αρρώστια από το ψέμα
νόσημα γὰρ αἴσχιστον εἶναί συνθέτους λόγους

Αισχύλος, Προμηθέας Δεσμώτης, στιχ.648-650 (Προμηθέας)

γιατί και να κλαυτεί κανείς και να θρηνήσει τα πικρά του πάθη, όταν θα βρει δάκρυα από κείνους πού τον ακούν, θα βρει και μεγάλη παρηγοριά
ὡς τἀποκλαῦσαι κἀποδύρασθαι τύχας ἐνταῦθ᾽, ὅπου μέλλοι τις οἴσεσθαι δάκρυ πρὸς τῶν κλυόντων, ἀξίαν τριβὴν ἔχει

Αισχύλος, Προμηθέας Δεσμώτης, στιχ.546-548 (Χορός)

Είναι γλυκό με θαρρετές ελπίδες τη ζωή σου όλες τις μέρες να περνάς, και ν' ανασταίνεις με το φως της ευτυχίας και της χαράς την ψυχή σου
ἁδύ τι θαρσαλέαις τὸν μακρὸν τείνειν βίον ἐλπίσι, φαναῖς θυμὸν ἀλδαίνουσαν ἐν εὐφροσύναις

Αισχύλος, Προμηθέας Δεσμώτης, στιχ.397 (Ωκεανός)

γιατί 'ναι κέρδος σωστά να κρίνεις κι άλλος γι' άμυαλο να σ' έχει
κέρδιστον εὖ φρονοῦντα μὴ φρονεῖν δοκεῖν

Αισχύλος, Προμηθέας Δεσμώτης, στιχ.390 (Ωκεανός)

γιατρός τα λόγια πάνω στην οργισμένη ψυχή
ὀργῆς νοσούσης εἰσὶν ἰατροὶ λόγοι

Αισχύλος, Προμηθέας Δεσμώτης, στιχ.341 (Ωκεανός)

γλώσσα αστόχαστη ζημιά δική της κάνει
γλώσσῃ ματαίᾳ ζημία προστρίβεται

Αισχύλος, Προμηθέας Δεσμώτης, στιχ.287-288 (Προμηθέας)

η συμφορά όμοια γυρνώντας πότε στον ένα κάθεται, πότε στον άλλο
ταὐτά τοι πλανωμένη πρὸς ἄλλοτ᾽ ἄλλον πημονὴ προσιζάνει

Αισχύλος, Προμηθέας Δεσμώτης, στιχ.275-277 (Προμηθέας)

Εύκολο είναι για κείνον που είναι έξω απ' τα δεινά, να δίνει συμβουλές κι ορμήνειες σ' αυτούς που πάσχουν
ἐλαφρὸν ὅστις πημάτων ἔξω πόδα ἔχει παραινεῖν νουθετεῖν τε τὸν κακῶς πράσσοντ᾽

Αισχύλος, Προμηθέας Δεσμώτης, στιχ.236-237 (Προμηθέας)

γιατί κατάρα το 'χει ο τύραννος να μην πιστεύει τους φίλους
ἔνεστι γάρ πως τοῦτο τῇ τυραννίδι νόσημα, τοῖς φίλοισι μὴ πεποιθέναι

Αισχύλος, Προμηθέας Δεσμώτης,στιχ.103-105 (Προμηθέας)

κι έτσι της μοίρας το γραφτό· πρέπει πιο ελαφρά να υποφέρω,μια που γνωρίζω πως κανείς με της ανάγκης δεν μπορεί τη δύναμη να πολεμήσει.
τὴν πεπρωμένην δὲ χρὴ αἶσαν φέρειν ὡς ῥᾷστα, γιγνώσκονθ᾽ ὅτι τὸ τῆς ἀνάγκης ἔστ᾽ ἀδήριτον σθένος

Αισχύλος, Προμηθέας Δεσμώτης, στιχ.50 (Κράτος)

γιατί εκτός από το Δία (θεό) κανείς ελεύθερος δεν είναι
ἐλεύθερος γὰρ οὔτις ἐστὶ πλὴν Διός

Αισχύλος, Προμηθέας Δεσμώτης, στιχ.17 (Ήφαιστος)

γιατί βαρύ 'ναι ν' αψηφείς τα λόγια του πατέρα
ἐξωριάζειν γὰρ πατρὸς λόγους βαρύ