Επιφυλλίδα 9

Μνημεία-Τέχνηhttps://drive.google.com/file/d/17goU8lZCLwObuMmPUN8cam0N4I8kdUJX/view?usp=sharing

Επιφφυλλίδα 8

Μέτρον Άριστονhttps://drive.google.com/file/d/1DxXkvSwU2GiC6yjMUT464aOpNuk9XEMl/view?usp=sharing

Γοργίας, Υπέρ Παλαμήδους απολογία, 35

για τους αγαθούς ανθρώπους είναι προτιμότερος ο θάνατος από την αισχρή δόξα (κακή φήμη)· γιατί ο ένας είναι το τέλος της ζωής, ενώ η άλλη αρρώστια της
τοῖς δὲ ἀγαθοῖς ἀνδράσιν αἱρετώτερος θάνατος δόξης αἰσχρᾶς· τὸ μὲν γὰρ τοῦ βίου τέλος, ἡ δὲ τῷ βίῳ νόσος

Γοργίας, Υπέρ Παλαμήδους απολογία, 34

Γιατί για όλα οι αγαθοί άντρες δίνουν μεγάλη προσοχή μήπως σφάλλουν, και περισσότερο σε ζητήματα όπου μπορεί να προκύψει ανήκεστη βλάβη παρά όταν η βλάβη επανορθώνεται· επειδή αυτά μπορούν να γίνουν δυνατά με την προνοητικότητα, δεν θεραπεύονυαι, όμως, με τη μετάνοια
ἅπαντα γὰρ τοῖς ἀγαθοῖς ἀνδράσι μεγάλης εὐλαβείας ἁμαρτάνειν, τὰ δὲ ἀνήκεστα τῶν ἀκεστῶν ἔτι μᾶλλον· ταῦτα γὰρ προνοήσασι μὲν δυνατά, μετανοήσασι δὲ ἀνίατα

Γοργίας, Υπέρ Παλαμήδους απολογία, 25

γιατί είναι τρέλα να επιχειρεί κανείς έργα αδύνατα, ασύμφορα, αισχρά, με τα οποία θα βλάψει τους φίλους, θα ωφελήσει τους εχθρούς και θα κάνει την ίδια του τη ζωή επαίσχυντη και σφαλερή
μανία γάρ ἐστιν ἔργοις ἐπιχειρεῖν ἀδυνάτοις, ἀσυμφόροις, αἰσχροῖς, ἀφ᾽ ὧν τοὺς μὲν φίλους βλάψει, τοὺς δ᾽ ἐχθροὺς ὠφελήσει, τὸν δὲ αὑτοῦ βίον ἐπονείδιστον καὶ σφαλερὸν καταστήσει

Γοργίας, Υπέρ Παλαμήδους απολογία, 24

Δεν πρέπει, όμως, να εμπιστευόμαστε αυτούς που έχουν απλά μια γνώμη, αλλά όσους έχουν γνώση, ούτε να θεωρούμε την πίστη ως πιο αξιόπιστη από την αλήθεια, αλλά αντίθετα την αλήθεια πιο αξιόπιστη από την πίστη
ἀλλ᾽ οὔτε τοῖς δοξάζουσι δεῖ πιστεύειν ἀλλὰ τοῖς εἰδόσιν, οὔτε τὴν δόξαν τῆς ἀληθείας πιστοτέραν νομίζειν, ἀλλὰ τἀναντία τὴν ἀλήθειαν τῆς δόξης

Γοργίας, Υπέρ Παλαμήδους απολογία, 21

Και χωρίς εμπιστοσύνη, ο βίος είναι αβίωτος. Γιατί αν κανείς χάσει χρήματα ή πέσει από την εξουσία ή διωχτεί από τη πατρίδα του, μπορεί να τα ανακτήσει· όμως, όποιος χάσει την εμπιστοσύνη των άλλων δεν μπορεί πια ξανά να την αποκτήσει
βίος δὲ οὐ βιωτὸς πίστεως ἐστερημένῳ. χρήματα μὲν γὰρ ἀποβαλὼν ‹ἢ› τυραννίδος ἐκπεσὼν ἢ τὴν πατρίδα φυγὼν ἀναλάβοι τις ἄν· ὁ δὲ πίστιν ἀποβαλὼν οὐκ ἂν ἔτι κτήσαιτο

Γοργίας, Υπέρ Παλαμήδους απολογία, 20

το χειρότερο για έναν άνθρωπο είναι να πέφτει σε δυστυχία εξαιτίας του ίδιου του του εαυτού
αἴσχιστον ἀνδρί, δυστυχεῖν δι᾽ αὑτόν

Γοργίας, Υπέρ Παλαμήδους απολογία, 19

Όλοι κάνουν όλα όσα κάνουν για δύο πράγματα: ή για να αποκτήσουν κάποιο κέρδος ή για να αποφύγουν κάποια ζημιά
δισσῶν γὰρ τούτων ἕνεκα πάντες πάντα πράττουσιν, ἢ κέρδος τι μετιόντες ἢ ζημίαν φεύγοντες

Γοργίας, Υπέρ Παλαμήδους απολογία, 17

Γιατί ο προδότης είναι εχθρός για όλους: για το νόμο, για τη δικαιοσύνη, για τους θεούς, για τους περισσότερους ανθρώπους· αφού παραβαίνει το νόμο, καταλύει τη δικαιοσύνη, διαφθείρει το πλήθος και ατιμάζει το θείο
πᾶσι γὰρ ὅ γε προδότης πολέμιος, τῷ νόμῳ, τῇ δίκῃ, τοῖς θεοῖς, τῷ πλήθει τῶν ἀνθρώπων· τὸν μὲν γὰρ νόμον παραβαίνει, τὴν δὲ δίκην καταλύει, τὸ δὲ πλῆθος διαφθείρει, τὸ δὲ θεῖον ἀτιμάζει

Γοργίας, Υπέρ Παλαμήδους απολογία, 15

πολλά χρήματα έχουν ανάγκη όσοι ξοδεύουν πολλά και όχι αυτοί που είναι πάνω από τις ηδονές της φύσης, αλλά αυτοί που είναι δούλοι των ηδονών και αποζητούν να αποκτήσουν τιμές από τα πλούτη και τα μεγαλεία
πολλῶν γὰρ δέονται χρημάτων οἱ πολλὰ δαπανῶντες, ἀλλ᾽ οὐχ οἱ κρείττονες τῶν τῆς φύσεως ἡδονῶν, ἀλλ᾽ οἱ δουλεύοντες ταῖς ἡδοναῖς καὶ ζητοῦντες ἀπὸ πλούτου καὶ μεγαλοπρεπείας τὰς τιμὰς κτᾶσθαι

Γοργίας, Υπέρ Παλαμήδους απολογία, 6

πριν από τα μελλούμενα έργα είναι ανάγκη να προηγηθούν λόγοι
πρὸ γὰρ τῶν μελλόντων ἔργων ἀνάγκη λόγους γίνεσθαι πρότερον

Γοργίας, Υπέρ Παλαμήδους απολογία, 3

άνθρωπος άριστος· τί άλλο να πει κανείς για κάποιον που σώζει την πατρίδα του, τους προγόνους και την Ελλάδα ολόκληρη, και επιπλέον τιμωρεί αυτόν που αδικεί;
ἄριστος ἀνήρ· πῶς γὰρ ‹οὔχ›, ὅς γε σῴζει πατρίδα, τοκέας, τὴν πᾶσαν Ἑλλάδα, ἔτι δὲ πρὸς τούτοις τὸν ἀδικοῦντα τιμωρούμενος;

Γοργίας, Υπέρ Παλαμήδους απολογία, 1

γιατί η φύση έχει με φανερή ψήφο καταδικάσει σε θάνατο όλους τους θνητούς από την ημέρα που γεννήθηκαν
θάνατον μὲν γὰρ ἡ φύσις φανερᾷ τῇ ψήφῳ πάντων κατεψηφίσατο τῶν θνητῶν, ᾗπερ ἡμέρᾳ ἐγένετο

Γοργίας, Ελένης Εγκώμιον, 15

όσα βλέπουμε έχουν όχι τη φύση που εμείς θέλουμε, αλλά αυτήν που το καθένα έτυχε να έχει
ἃ γὰρ ὁρῶμεν, ἔχει φύσιν  οὐχ ἣν ἡμεῖς θέλομεν, ἀλλ' ἣν ἕκαστον ἔτυχε

Γοργίας, Ελένης Εγκώμιον, 14

Και η δύναμη του λόγου είναι για την ψυχή ό,τι τα φάρμακα για τη φύση των σωμάτων. Γιατί όπως τα φάρμακα αποβάλλουν από το σώμα διαφορετικούς χυμούς, και άλλα σταματούν την αρρώστια ενώ άλλα τη ζωή, έτσι και οι λόγοι, άλλοι φέρνουν λύπη, άλλοι ευχαρίστηση, άλλοι φόβο, άλλοι κάνουν τους ακροατές τους θαρραλέους, και άλλοι φαρμακώνουν και γοητεύουν την ψυχή με δολερή πειθώ
τὸν αὐτὸν δὲ λόγον ἔχει ἥ τε τοῦ λόγου δύναμις πρὸς  τὴν τῆς ψυχῆς τάξιν ἥ τε τῶν φαρμάκων τάξις πρὸς τὴν τῶν σωμάτων φύσιν. ὥσπερ γὰρ τῶν φαρμάκων ἄλλους ἄλλα χυμοὺς ἐκ τοῦ  σώματος ἐξάγει, καὶ τὰ μὲν νόσου τὰ δὲ βίου παύει, οὕτω καὶ τῶν   λόγων οἱ μὲν ἐλύπησαν, οἱ δὲ ἔτερψαν, οἱ δὲ ἐφόβησαν, οἱ δὲ εἰς  θάρσος κατέστησαν τοὺς ἀκούοντας, οἱ δὲ πειθοῖ τινι κακῇ τὴν  ψυχὴν ἐφαρμάκευσαν καὶ ἐξεγοήτευσαν

Γοργίας, Ελένης Εγκώμιον, 12

η επίδραση της πειθούς, αν και δεν έχει του τη μορφή του εξαναγκασμού, έχει την ίδια μ' αυτόν δύναμη
ἡ τῆς πειθοῦς ἕξις, καίτοι εἰ ἀνάγκης  εἶδος ἔχει μὲν οὔ, τὴν δὲ δύναμιν τὴν αὐτὴν ἔχει

Γοργίας, Ελένης Εγκώμιον, 11

Για τα περισσότερα ζητήματα οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν σύμβουλο της ψυχής τους την πίστη. Η πίστη, όμως, σφαλερή και αβέβαιη, περιβάλλει όσους τη χρησιμοποιούν με σφαλερές και αβέβαιες ευτυχίες

ὥστε περὶ τῶν πλείστων  οἱ πλεῖστοι τὴν δόξαν σύμβουλον τῇ ψυχῇ παρέχονται. ἡ δὲ δόξα  σφαλερὰ καὶ ἀβέβαιος οὖσα σφαλεραῖς καὶ ἀβεβαίοις εὐτυχίαις περιβάλλει τοὺς αὐτῇ χρωμένους

Γοργίας, Ελένης Εγκώμιον, 11

Πόσοι και πόσους δεν έχουν πείσει ή δεν πείθουν για τόσα πράγματα, πλάθοντας έναν ψευδή λόγο. Γιατί αν όλοι είχαν για τα πάντα, μνήμη για τα περασμένα, γνώση του παρόντος και πρόνοια  για το μέλλον, ο λόγος δεν θα εξαπατούσε έτσι, όπως τώρα που οι άνθρωποι δε θυμούνται το παρελθόν, δεν έχουν γνώση του παρόντος και δεν μαντεύουν το μέλλον

ὅσοι δὲ ὅσους περὶ ὅσων καὶ ἔπεισαν καὶ  πείθουσι δὲ ψευδῆ λόγον πλάσαντες. εἰ μὲν γὰρ πάντες περὶ πάντων  εἶχον τῶν <τε> παροιχομένων μνήμην τῶν τε παρόντων <ἔννοιαν>  τῶν τε μελλόντων πρόνοιαν, οὐκ ἂν ὁμοίως [ὅμοιος ἦν] ὁ λόγος ὴπάτα.  νῦν δὲ οὔτε μνησθῆναι τὸ παροιχόμενον οὔτε σκέψασθαι τὸ παρὸν  οὔτε μαντεύσασθαι τὸ μέλλον εὐπόρως ἔχει

Γοργίας, Ελένης Εγκώμιον, 9

θεωρώ και ονομάζω όλη την ποίηση λόγο που έχει μέτρο· σε όσους την ακούν, εισχωρεί μέσα τους φρίκη γεμάτη φόβο, οίκτος γεμάτος δάκρυα, πόθος όλο λαχτάρα, και η ψυχή, με την επίδραση των λόγων, παθαίνει η ίδια αυτά που ξένα πράγματα και σώματα παθαίνουν στις ευτυχίες και στις δυστυχίες τους
τὴν  ποίησιν ἅπασαν καὶ νομίζω καὶ ὀνομάζω λόγον ἔχοντα μέτρον· ἧς  τοὺς ἀκούοντας εἰσῆλθε καὶ φρίκη περίφοβος καὶ ἔλεος πολύδακρυς  καὶ πόθος φιλοπενθής, ἐπ' ἀλλοτρίων τε πραγμάτων καὶ σωμάτων  εὐτυχίαις καὶ δυσπραγίαις ἴδιόν τι πάθημα διὰ τῶν λόγων ἔπαθεν  ἡ ψυχή

Γοργίας, Ελένης Εγκώμιον, 8

Ο λόγος είναι μεγάλος δυνάστης, ο οποίος, ενώ έχει το πιο μικρό και αφανές σώμα, επιτελεί τα πιο θεϊκά έργα· γιατί μπορεί και το φόβο να σταματήσει και τη λύπη να διώξει και χαρά να φέρει και τη συμπόνια να αυξήσει

λόγος δυνάστης μέγας ἐστίν, ὃς σμικροτάτῳ σώματι καὶ ἀφανεστάτῳ  θειότατα ἔργα ἀποτελεῖ· δύναται γὰρ καὶ φόβον παῦσαι καὶ λύπην  ἀφελεῖν καὶ χαρὰν ἐνεργάσασθαι καὶ ἔλεον ἐπαυξῆσαι

Γοργίας, Ελένης Εγκώμιον, 6

ο θεός είναι ανώτερος από τον άνθρωπο και στη βία και στη σοφία και στα υπόλοιπα
θεὸς  δ' ἀνθρώπου κρεῖσσον καὶ βίᾳ καὶ σοφίᾳ καὶ τοῖς ἄλλοις

Γοργίας, Ελένης Εγκώμιον, 6

από τη φύση του πράγματι το ανώτερο δεν εμποδίζεται από το κατώτερο, παρά το κατώτερο κυβερνάται και καθοδηγείται από το ανώτερο, και το ισχυρότερο κυβερνά ενώ το πιο αδύνατο ακολουθεί
πέφυκε γὰρ οὐ τὸ κρεῖσσον ὑπὸ τοῦ ἥσσονος κωλύεσθαι, ἀλλὰ τὸ ἧσσον ὑπὸ τοῦ κρείσσονος ἄρχεσθαι καὶ ἄγεσθαι, καὶ τὸ μὲν κρεῖσσον ἡγεῖσθαι, τὸ δὲ ἧσσον ἕπεσθαι

Γοργίας, Ελένης Εγκώμιον, 6

γιατί είναι αδύνατον την προθυμία του θεού να εμποδίσει η ανθρωπινη προνοητικότητα
θεοῦ γὰρ προθυμίαν ἀνθρωπίνῃ προμηθίᾳ ἀδύνατον κωλύειν

Γοργίας, Ελένης Εγκώμιον, 5

το να λέει κανείς σ' αυτούς που γνωρίζουν αυτά που γνωρίζουν είναι αξιόπιστο, δεν φέρνει όμως ευχαρίστηση
τὸ τοῖς εἰδόσιν ἃ ἴσασι  λέγειν πίστιν μὲν ἔχει, τέρψιν δὲ οὐ φέρει

Γοργίας, Ελένης Εγκώμιον, 1

Τον άντρα και τη γυναίκα, το λόγο και την πράξη, την πόλη και το πράγμα που αξίζουν τον έπαινο πρέπει με επαίνους να τα τιμάμε, ενώ τα ανάξια να τα μεμφόμαστε· γιατί είναι εξ ίσου σφάλμα όσο και αμάθεια να κατακρίνει κανείς τα άξια επαίνου και να επαινεί τα αξιοκατάκριτα
ἄνδρα δὲ καὶ γυναῖκα καὶ λόγον καὶ ἔργον καὶ πόλιν καὶ  πρᾶγμα χρὴ τὸ μὲν ἄξιον ἐπαίνου ἐπαίνῳ τιμᾶν, τῷ δὲ ἀναξίῳ  μῶμον ἐπιθεῖναι· ἴση γὰρ ἁμαρτία καὶ ἀμαθία μέμφεσθαί τε τὰ  ἐπαινετὰ καὶ ἐπαινεῖν τὰ μωμητά

Γοργίας, Ελένης Εγκώμιον, 1

Ευκοσμία είναι για την πόλη οι γενναίοι και ενάρετοι άντρες, για το σώμα η ομορφιά, για την ψυχή η σοφία, για την πράξη η αρετή, για το λόγο η αλήθεια· τα αντίθετά σ' αυτά είναι ακοσμία
Κόσμος πόλει μὲν εὐανδρία, σώματι δὲ κάλλος, ψυχῇ δὲ  σοφία, πράγματι δὲ ἀρετή, λόγῳ δὲ ἀλήθεια· τὰ δὲ ἐναντία τούτων  ἀκοσμία

Γοργίας (Σέξτου του Εμπειρικού: Γοργίου περί του μη όντος ή περί φύσεως)

ένα και πρώτον ότι δεν υπάρχει τίποτε, δεύτερον ότι κι αν υπάρχει, ο άνθρωπος δε μπορεί να το αντιληφθεί, τρίτον ότι κι αν είναι καταληπτό, δε μπορεί να μεταδοθεί και να εξηγηθεί στους άλλους
ἕν μέν καί πρῶτον ὅτι οὐδέν ἔστιν, δεύτερον ὅτι εἰ καί ἔστιν, ἀκατάληπτον ἀνθρώπωι, τρίτον ὅτι εἰ καί καταληπτόν, ἀλλά τοί γε ἀνέξοιστον καί ἀνερμήνευτον τῶι πέλας

Γοργίας (Ανωνύμου, Περί Γοργίου, 1)

Λέει πως δεν υπάρχει τίποτα· αν υπάρχει, είναι άγνωστο· κι αν υπάρχει και είναι και γνωστό, δε μπορεί να γίνει φανερό στους άλλους
οὐκ εἶναι φησιν οὐδέν· εἰ δ᾿ ἔστιν , ἄγνωστον εἶναι· εἰ δέ καί ἔστι καί γνωστόν, ἀλλ' οὐ δηλωτόν ἄλλοις 

Λυσίας, Υπέρ του Ερατοσθένους φόνου απολογία, 34

όλες οι πόλεις γι' αυτό θεσπίζουν τους νόμους, δηλαδή για όσα πράγματα αμφιβάλλουμε < έχουμε απορίες >, αφού πάμε σ' αυτούς < τους νόμους >, να σκεφτούμε μετά τι πρέπει να κάνουμε
πάσας τάς πόλεις διά τοῦτο τούς νόμους τίθεσθαι, ἵνα περί ὧν ἄν πραγμάτων ἀπορῶμεν, παρά τούτους ἐλθόντες σκεψώμεθα ὅ,τι ἡμῖν ποιητέον ἐστίν

Λυσίας, Υπέρ του Ερατοσθένους φόνου απολογία, 28

οι άδικοι δεν ομολογούν ότι οι εχθροί λένε την αλήθεια, αλλά ψευδόμενοι και με τέτοιες δολοπλοκίες προδιαθέτουν αρνητικά εναντίον αυτών που πράττουν δίκαια αυτούς που τους ακούν
οἱ μή τά δίκαια πράττοντες οὐχ ὁμολογοῦσι τούς ἐχθρούς λέγειν ἀληθῆ, ἀλλ' αὐτοί ψευδόμενοι καί τά τοιαῦτα μηχανώμενοι ὀργάς τοῖς ἀκούουσι κατά τῶν τά δίκαια πραττόντων παρασκευάζουσι

Λυσίας, Υπέρ του Ερατοσθένους φόνου απολογία, 2

Γιατί, γι' αυτό μόνο το αδίκημα (μοιχεία) και στη δημοκρατία και στην ολιγαρχία επιβάλλεται η ίδια τιμωρία στους ασθενέστερους με αυτήν που επιβάλλεται στους δυνατότερους, ώστε ο αδύνατος να τυχαίνει την ίδια μεταχείριση με τον ισχυρό. Έτσι, [..] όλοι οι άνθρωποι αυτήν την προσβολή τη θεωρούν φρικτή
περὶ τούτου γὰρ μόνου τοῦ ἀδικήματος καὶ ἐν δημοκρατίᾳ καὶ ὀλιγαρχίᾳ ἡ αὐτὴ τιμωρία τοῖς ἀσθενεστάτοις πρὸς τοὺς τὰ μέγιστα δυναμένους ἀποδέδοται, ὥστε τὸν χείριστον τῶν αὐτῶν τυγχάνειν τῷ βελτίστῳ· οὕτως, [...] ταύτην τὴν ὕβριν ἅπαντες ἄνθρωποι δεινοτάτην ἡγοῦνται

Λυσίας, Υπέρ των Αριστοφάνους χρημάτων προς το δημόσιον, 60

για λίγο χρονικό διάστημα θα μπορούσε κάποιος να προσποιηθεί και να κρύψει τον χαρακτήρα του, για εβδομήντα, όμως,  χρόνια κανένας δε θα ξέφευγε ότι είναι πονηρός
ὀλίγον μὲν [οὖν] χρόνον δύναιτ’ ἄν τις πλάσασθαι τὸν τρόπον τὸν αὑτοῦ, ἐν ἑβδομήκοντα δὲ ἔτεσιν οὐδ’ ἂν εἷς λάθοι
πονηρὸς ὤν

Λυσίας, Υπέρ των Αριστοφάνους χρημάτων προς το δημόσιον, 59

είναι γνώρισμα καλού ανθρώπου να ωφελεί τους φίλους, κι αν ακόμη κανείς δεν πρόκειται να το μάθει
ἀνδρὸς ἀγαθοῦ ὠφελεῖν τοὺς φίλους, καὶ εἰ μηδεὶς μέλλοι εἴσεσθαι

Λυσίας, Υπέρ των Αριστοφάνους χρημάτων προς το δημόσιον, 57

Υπάρχουν, επίσης, μερικοί, που εκ των προτέρων ξοδεύουν [...], για να αποκομίσουν διπλάσια (απ' όσα έχουν ξοδέψει), αφού κριθούν άξιοι από σας να γίνουν άρχοντες 
εἰσὶ δέ τινες οἱ προαναλίσκοντες [...] ἵνα ἄρχειν ὑφ’ ὑμῶν ἀξιωθέντες διπλάσια κομίσωνται

Λυσίας, Υπέρ των Αριστοφάνους χρημάτων προς το δημόσιον, 54

αυτοί λένε την αλήθεια, οι οποίοι, αν και σιωπηλοί σ' όλη τους τη ζωή, παρουσιάζουν τους εαυτούς τους σώφρονες και δίκαιους
τούτοις ἀληθῆ λέγειν, οἵ ἄν καί σιωπῶντες ἐν ἅπαντι τῷ βίῳ παρέχωσι σώφρονας σφᾶς αὐτούς καί δικαίους

Λυσίας, Υπέρ των Αριστοφάνους χρημάτων προς το δημόσιον, 53

και οι άριστοι και οι πιο σοφοί θέλουν ν' αλλάζουν γνώμη
καί τούς ἀρίστους καί σοφωτάτους μάλιστα ἐθέλειν μεταγιγνώσκειν 

Λυσίας, Υπέρ των Αριστοφάνους χρημάτων προς το δημόσιον, 51

εύκολα κάποιοι τολμούν να λένε πως ο τάδε έχει πολλά χρήματα από την εξουσία
ῥαδίως τινές τολμῶσι λέγειν ὡς ὁ δεῖνα ἔχει τάλαντα πολλά ἐκ τῆς ἀρχῆς

Λυσίας, Υπέρ των Αριστοφάνους χρημάτων προς το δημόσιον, 37

όλοι επιθυμούν να γηροκομούνται από τα παιδιά τους έχοντας δικά τους χρήματα παρά να εξαρτώνται από εκείνα όντας άποροι
βούλονται πάντες ὑπό τῶν παίδων θεραπεύεσθαι ἔχοντες χρήματα μᾶλλον ἤ ἐκείνων δεῖσθαι ἀποροῦντες 

Λυσίας, Υπέρ των Αριστοφάνους χρημάτων προς το δημόσιον, 6

το χειρότερο απ' όλα είναι η συκοφαντία
πάντων δεινότατόν ἐστι διαβολή

Λυσίας, Υπέρ Αδυνάτου, 18

και οι μεν ισχυροί έχουν τη δυνατότητα να αδικούν όποιους θέλουν χωρίς να φοβούνται ότι θα πάθουν κάτι κακό, ενώ οι ανίσχυροι δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν αυτούς που τους αδικούν, ούτε μπορούν να υπερισχύσουν των αδικουμένων, όταν οι ίδιοι θέλουν να αδικούν
καὶ τοῖς μὲν ἰσχυροῖς ἐγχωρεῖ μηδὲν αὐτοῖς πάσχουσιν, οὓς ἂν βουληθῶσιν, ὑβρίζειν, τοῖς δὲ ἀσθενέσιν οὐκ ἔστιν οὔτε ὑβριζομένοις ἀμύνεσθαι τοὺς ὑπάρξαντας οὔτε ὑβρίζειν βουλομένοις περιγίγνεσθαι τῶν ἀδικουμένων

Λυσίας, Υπέρ Αδυνάτου, 17

και οι μεν νέοι θεωρούνται άξιοι συγχωρήσεως από τους μεγαλύτερους, ενώ τους ηλικιωμένους που πέφτουν στα ίδια με τους νέους σφάλματα τους κατηγορούν και οι γέροι και οι νέοι
καὶ οἱ μὲν νέοι συγγνώμης ἀξιοῦνται τυγχάνειν παρὰ τῶν πρεσβυτέρων, τοῖς δὲ πρεσβυτέροις ἐξαμαρτάνουσιν ὁμοίως ἐπιτιμῶσιν ἀμφότεροι

Λυσίας, Υπέρ Αδυνάτου, 17

οι μεν πλούσιοι με τα χρήματά τους  εξαγοράζουν τους δικαστικούς αγώνες, ενώ οι φτωχοί αναγκάζονται να είναι φρόνιμοι εξαιτίας της φτώχεια τους
οἱ μὲν γὰρ πλούσιοι τοῖς χρήμασιν ἐξωνοῦνται τοὺς κινδύνους, οἱ δὲ πένητες ὑπὸ τῆς παρούσης ἀπορίας σωφρονεῖν ἀναγκάζονται

Λυσίας, Υπέρ Αδυνάτου, 16

Δεν είναι λογικό να φέρονται αλαζονικά οι φτωχοί κι αυτοί που στερούνται τα πάντα, αλλά εκείνοι που έχουν πολύ περισσότερα από όσα τους χρειάζονται· ούτε οι αδύνατοι σωματικά, αλλά εκείνοι που έχουν μεγάλη εμπιστοσύνη στις σωματικές τους δυνάμεις, ούτε εκείνοι οι οποίοι έχουν πλέον γεράσει, αλλά εκείνοι οι οποίοι είναι ακόμη νέοι και με νεανικά μυαλά
οὐ γὰρ <τοὺς> πενομένους καὶ λίαν ἀπόρως διακειμένους ὑβρίζειν εἰκός, ἀλλὰ τοὺς πολλῷ πλείω τῶν ἀναγκαίων κεκτημένους· οὐδὲ τοὺς ἀδυνάτους τοῖς σώμασιν ὄντας, ἀλλὰ τοὺς μάλιστα πιστεύοντας ταῖς αὑτῶν ῥώμαις· οὐδὲ τοὺς ἤδη προβεβηκότας τῇ ἡλικίᾳ, ἀλλὰ τοὺς ἔτι νέους καὶ νέαις ταῖς διανοίαις χρωμένους.

Λυσίας, Υπέρ Αδυνάτου, 10

όλοι όσοι έχουν κάποιο δυστύχημα αυτό ζητούν και ερευνούν, πώς δηλαδή θα υποφέρουν το δυστύχημά τους με όσο το δυνατόν λιγότερη λύπη
πάντας τοὺς ἔχοντάς τι δυστύχημα τοῦτο ζητεῖν καὶ τοῦτο φιλοσοφεῖν, ὅπως ὡς ἀλυπότατα μεταχειριοῦνται τὸ συμβεβηκὸς πάθος

Λυσίας, Υπέρ Αδυνάτου, 3

τα σωματικά ελαττώματα θεραπεύονται μέχρις ενός σημείου με τα προτερήματα της ψυχής
τὰ τοῦ σώματος δυστυχήματα τοῖς τῆς ψυχῆς ἐπιτηδεύμασιν ἰᾶσθαι

Λυσίας, Υπέρ Αδυνάτου, 2

εκείνος που φθονεί, όσους οι άλλοι λυπούνται, από ποίαν κακία νομίζετε ότι ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να απέχει; 
ὅστις τούτοις φθονεῖ οὓς οἱ ἄλλοι ἐλεοῦσι, τίνος ἂν ὑμῖν ὁ τοιοῦτος ἀποσχέσθαι δοκεῖ πονηρίας;

Ησίοδος, Θεογονία, στιχ. 610-612

όποιος, όμως, τύχει γυναίκας γένος βλαβερό, ζει έχοντας μες στα στήθη ατέλειωτη θλίψη στην ψυχή και στην καρδιά, ένα κακό αγιάτρευτο
ὅς δέ κε τέτμῃ ἀταρτηροῖο γενέθλης, ζώει ἐνί στήθεσσιν ἔχων ἀλίαστον ἀνίην θυμῷ καί κραδίῃ, καί ἀνήκεστον κακόν ἐστιν

Ησίοδος, Θεογονία, στιχ. 120-122

αλλά κι ο Έρωτας, ο ωραιότερος ανάμεσα στους αθάνατους θεούς, που παραλύει τα μέλη και όλων, και των θεών και των ανθρώπων, δαμάζει μες τα στήθη την καρδιά και τη συνετή τους θέληση
ἤδ' Ἔρος, ὅς κάλλιστος ἐν ἀθανάτοισι θεοῖσι, λυσιμελής, πάντων τε θεῶν πάντων τ΄ἀνθρώπων δάμναται ἐν στήθεσσι νόον καί ἐπίφρονα βουλήν

Ησίοδος, Θεογονία, στιχ. 88-90

γι΄αυτό υπάρχουν οι συνετοί βασιλιάδες, για να προσφέρουν εύκολα εκδίκηση στο λαό που αδικείται, αφού τον κατευνάσουν με λόγια μαλακά
τούνεκα γάρ βασιλῆες ἐχέφρονες, οὕνεκα λαοῖς βλαπτομένοις ἀγορῆφι μετάτροπα ἔργα τελεῦσι ῥηιδίως, μαλακοῖσι παραιφάμενοι ἐπέεσσιν

Επιφυλλίδα 7

Το δίκαιο του Ισχυρούhttps://drive.google.com/file/d/1BKkS5oF4mWm4fsIx29xcMaNJPjPYZR6m/view?usp=sharing

Επιφυλλίδα 6

Πρόσωπο και προσωπείοhttps://drive.google.com/file/d/1aZ8YcYOVZJ3nrtfmhhkRZXlN72P9efhN/view?usp=sharing

Επιφυλλίδα 5

Φόβοςhttps://drive.google.com/file/d/1z4ueA5tTfadoVpI5hb0hHPj1AR6vVUTf/view?usp=sharing

Επιφυλλίδα 4

Αυτογνωσίαhttps://drive.google.com/file/d/14d1JfjRMaTHcfYgm31ePRqETGoXvNcx7/view?usp=sharing