Ευριπίδης, Ικέτιδες, στιχ.508-510 (Κήρυκας)

Είναι μεγάλο σφάλμα ένας παράτολμος ηγέτης• και σοφός ο ναύτης του "πλοίου", όταν την κρίσιμη ώρα παραμένει ψύχραιμος. Κι αυτό είναι για μένα ανδρεία, η φρόνηση
σφαλερόν ἡγεμών θρασύς• νεώς τε ναύτης ἥσυχος, καιρῷ σοφός. καί τοῦτ' ἐμοί τἀνδρεῖον, ἡ προμηθία

Ευριπίδης, Φοίνισσαι, στιχ.524-525 (Ετεοκλής)

Γιατί κι αν πρέπει κάποιος ν' αδικεί, για χάρη της εξουσίας, ας αδικεί, για όλα τ' άλλα, όμως, οφείλει να δείχνει σεβασμό
εἴπερ γάρ ἀδικεῖν χρή, τυραννίδος, πέρι κάλλιστον ἀδικεῖν, τἄλλα δ' εὐσεβεῖν χρεών

Ευριπίδης, Ικέτιδες, στιχ.191-192 (Άδραστος)

Πολλές πόλεις χάθηκαν γιατί δεν είχαν άξιο στρατηλάτη
οὗ χρείᾳ πόλεις πολλαί διώλοντ', ἐνδεεῖς στρατηλάτου

Ευριπίδης, Ελένη, στιχ.252-253 (χορός)

Είναι προς το συμφέρον σου να υπομένεις τα βάσανα της ζωής
σύμφορον δέ σοι ὡς ῥᾷστα τἀναγκαῖα τοῦ βίου φέρειν

Αριστοφάνης, Βάτραχοι, στιχ. 1482-1483 (χορός)

Ευτυχισμένος όποιος έχει περίσσια σύνεση
Μακάριος γ' ἀνήρ ἔχων ξύνεσιν ἠκριβωμένην

Αριστοφάνης, Νεφέλες, στιχ.1061-1062 (Άδικος Λόγος)

Γιατί εσύ με τη σωφροσύνη ποιον είδες μέχρι τώρα να προοδεύει;
Ἐπεί σύ διά τό σωφρονεῖν τῷ πώποτ' εἶδες ἀγαθόν τι γενόμενον;

Μένανδρος, ΣΑΜΙΑ, στιχ.465 (Μοσχίωνας)

Δεν αρμόζει να κρίνουμε τα πάντα με οργή
οὐ πάντα γάρ ἐπιτρέπειν ὀργῆι προσήκει

Ευριπίδης, Ικέτιδες, στιχ.744-747 (Άδραστος)

Ανόητοι άνθρωποι, που τεντώνετε το τόξο πέρα από το μέτρο, που δίκαια παθαίνετε πολλά κακά, που από την πίεση των πραγμάτων δεν ακούτε τις συμβουλές των φίλων
ὦ καιροῦ πέρα τό τόξον ἐντείνοντες· ὦ κενοί βροτῶν, καί πρός δίκης γε πολλά πάσχοντες κακά, φίλοις μέν οὐ πείθεσθε, τοῖς δέ πράγμασιν

Ευριπίδης, Ικέτιδες, στιχ.742-743 (Άδραστος)

Ο φτωχός, αν πλουτίσει απότομα, συμπεριφέρεται αλλαζονικά (φερνόντουσαν αλλαζονικά σαν το φτωχό που πλούτισε απότομα)
λαβών πένης ὡς ἀρτίπλουτα χρήματα, ὕβριζ'...

Ευριπίδης, Ικέτιδες, στιχ.479-480 (Κήρυκας)

Η ελπίδα παρασύρει, οδηγώντας τις σκέψεις των ανθρώπων σε υπερβολές
ἐλπίς γάρ ἐστ' ἄπιστον ἥ πολλάς πόλεις συνῆψ' ἄγουσα θυμόν εἰς ὑπερβολάς

Ηρόδοτος, Ιστορία 3 (Θάλεια), παρ.53 (κόρη Περίανδρου)

Πολλοί θεωρούν πως από τη δικαιοσύνη είναι προτιμότερη η λογική
Πολλοί τῶν δικαίων τά ἐπιεικέστερα προτιθεῖσι

Ηρόδοτος, Ιστορία 3 (Θάλεια) παρ.53 (κόρη Περίανδρου)

Το πείσμα δεν ωφέλησε ποτέ κανέναν. Μην προσπαθείς να διορθώσεις το ένα κακό με άλλο
φιλοτιμίη κτῆμα σκαιόν· μή τῷ κακῷ τό κακόν ἰῶ

Ηρόδοτος, Ιστορία 3 (Θάλεια), παρ.36 (Κροίσος)

Μην αφήνεις να σε παρασύρουν η ηλικία και η παρόρμηση, αλλά μάθε να ελέγχεις και να συγκρατείς τον εαυτό σου. Η προνοητικότητα είναι αγαθό, ενώ το να κοιτάς το μέλλον σοφία
μή πάντα ἡλικίῃ καί θυμῷ ἐπίτρεπε, ἀλλ᾿ ἴσχε καί καταλάμβανε σεωυτόν. Ἀγαθόν τοι πρόνοον εἶναι, σοφόν δέ ἡ προμηθίη

Ησίοδος, Έργα και Ημέραι, στιχ.719-721

Ο πιο ακριβός θησαυρός στους ανθρώπους είναι η φειδωλή γλώσσα και έχει ανεκτίμητη χάρη αν μιλά με μέτρο. Αν πεις κάτι κακό, γρήγορα θ' ακούσεις κι ο ίδιος ακόμη πιο μεγάλο
γλώσσης τοι θησαυρός ἐν ἀνθρώποισιν ἄριστος φειδωλῆς, πλείστη δέ χάρις κατά μέτρον ἰούσης. εἰ δέ κακόν εἶποις, τάχα καὐτός μεῖζον ἀκούσαις

Αριστοφάνης, Θεσμοφοριάζουσες, στιχ.531-532 (χορός)

Δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο από τις αναίσχυντες από τη φύση τους γυναίκες εκτός από τις... γυναίκες
Ἀλλ᾿ οὐ γάρ ἐστι τῶν ἀναισχύντων φύσει γυναικῶν οὐδέν κάκιον εἰς ἅπαντα πλήν ἄρ᾿ εἰ γυναῖκες

Αριστοφάνης, Εκκλησιάζουσαι, στιχ.236-238 (Πραξαγόρα)

Η γυναίκα είναι πολύ ικανή να μαζεύει χρήματα κι όταν κυβερνά δεν μπορεί να εξαπατηθεί ποτέ από κανέναν. Γιατί αυτές είναι συνηθισμένες να εξαπατούν τους άλλους
Χρήματα πορίζειν εὐπορώτατον γυνή, ἄρχουσά τ᾿ οὐκ ἄν ἐξαπατηθείη ποτέ· αὐταί γάρ εἰσίν ἐξαπατᾶν εἰθισμέναι

Ευριπίδης, Ορέστης, στιχ.488 (Μενέλαος)

Κάθε τι που γίνεται από ανάγκη για τους σοφούς είναι δουλεία
πᾶν τοὐξ ἀνάγκης δοῦλόν ἐστ' ἐν τοῖς σοφοῖς

Ευριπίδης, Ορέστης, στιχ.314-315 (Ηλέκτρα)

Και άρρωστος αν δεν είσαι, αλλά νομίζεις ότι είσαι, αυτό φέρνει στους ανθρώπους κούραση κι αδυναμία
κἄν μή νοσῇς γάρ, ἀλλά δοξάζῃς νοσεῖν, κάματος βροτοῖσιν ἀπορία τε γίνεται

Ευριπίδης, Ηλέκτρα, στιχ.80-81 (Γεωργός)

Γιατί κανείς άεργος, με το να παρακαλά τους θεούς, θα μπορούσε να γίνει πλούσιος χωρίς κόπο
ἀργός γάρ ουδείς θεούς ἔχων ἀνά στόμα βίον δύναιτ' ἄν ξυλλέγειν ἄνευ πόνου

Μένανδρος, Δύσκολος, στιχ. 860-863 (Σώστρατος)

Όποιος έχει μυαλό δεν πρέπει ν' απελπίζεται ποτέ για τίποτα. Γιατί όλα μπορεί να τα πετύχει με φροντίδα και κόπο
οὐδενός χρή πράγματος τόν εὖ φρονοῦνθ᾿ ὅλως ἀπογνῶναι ποτε· ἁλωτά γίνετ᾿ ἐπιμελείαι καί πόνωι ἅπαντ'

Μένανδρος, Δύσκολος, στιχ.830-831 (Γοργίας)

Δε μου είναι ευχάριστο να περνώ καλά με ξένους κόπους, μόνο με δικούς μου
οὐχ ἡδύ μοι εἶναι τρυφαίνειν ἀλλοτρίοις πόνοις δοκεῖ, συλλεξάμενον δ' αὐτόν

Ησίοδος, Έργα και Ημέραι, στιχ. 311-313

Η εργασία δεν είναι ντροπή, η αεργία είναι, κι όταν εργάζεσαι θα σε φθονήσει ο άεργος που είσαι πλούσιος, αφού η τιμή και η δόξα συνοδεύουν τον πλούτο
ἔργον δ' οὐδέ ὄνειδος, ἀεργίη δέ τ' ὄνειδος· εἰ δέ καί ἐργάζῃ, τάχα σε ζηλώσει ἀεργός πλουτεῦντα· πλούτῳ δ' ἀρετή καί κῦδος ἀπηδεῖ

Ησίοδος, Έργα και Ημέραι, στιχ.306-307

Να αγαπάς την ταπεινή εργασία, για να 'χεις, όταν πρέπει, γεμάτα κελάρια απ' όλα όσα χρειάζεται η ζωή
σοί δ' ἔργα φιλ' ἔστω μέτρια κοσμεῖν, ὥς καί τοι ὡραίου βιότου πλήθωσι καλιαί

Ησίοδος, Έργα και Ημέραι, στιχ.302

Η πείνα τον άνεργο-άεργο άνδρα πάντα συντροφεύει
λιμός γάρ τοι πάμπαν ἀεργῷ σύμφορος ἀνδρί

Θουκυδίδης, Ιστορία Β', παρ.40 (Περικλέους Επιτάφιος)

Και δεν είναι ντροπή να παραδέχεται κανείς τη φτώχια του, αλλά το να μην προσπαθεί με τη δουλειά να ξεφύγει απ' αυτήν είναι μεγαλύτερη ντροπή
καί τό πένεσθαι οὐχ ὁμολογεῖν τινί αἰσχρόν, ἀλλά μή διαφεύγειν ἔργῳ αἴσχιον

Ευριπίδης, Ιφιγένεια η εν Αυλίδι, στιχ.380 κ 387 (Αγαμέμνων)

Ο τίμιος άνδρας ξέρει να συγχωρεί... ο πονηρός ευχαριστιέται στα πονηρά
ἀνήρ γάρ χρηστός αἰδεῖσθαι φιλεῖ... πονηροῦ φωτός ἡδοναί κακαί

Ευριπίδης, Ελένη, στιχ.271-272 (Ελένη)

Κι αυτό είναι το χειρότερο, να σου προσάπτουν πράγματα κακά που δεν έχεις κάνει
καί τοῦτο μεῖζον... κακόν, ὅστις τά μή προσόντα κέκτηται κακά

Αριστοφάνης, Ιππείς, στιχ.1274-1275 (χορός)

Το να κατηγορεί κανείς τους κακούς δεν είναι καθόλου κακό, είναι όμως τιμή για τους καλούς όποιος σκέφτεται σωστά
Λοιδορῆσαι τούς πονηρούς οὐδέν ἐστ' ἐπίφθονον, ἀλλά τιμή τοῖσι χρηστοῖς, ὅστις εὖ λογίζεται

Μένανδρος, Δύσκολος, στιχ.743-745 (Κνήμωνας)

Άν όλοι οι άνθρωποι ήταν καλοί, τότε δε θα υπήρχαν ούτε δικαστήρια, ούτε ο ένας θα έβαζε τον άλλον φυλακή, ούτε πόλεμος θα υπήρχε, και ο καθένας θα ήταν ευχαριστημένος μ' αυτά που του αναλογούσαν
εἰ τοιοῦτ ] οἱ πάντες ἦσαν, οὔτε τά δικαστήρια ἦν ἄν, οὔθ᾿ αὑτούς ἀπῆγον εἰς τά δεσμωτήρια, οὔτε πόλεμος ἦν, ἔχων δ᾿ ἄν μέτρι' ἕκαστος ἠγάπα

Αριστοφάνης, Ειρήνη, στιχ.821-823 (Τρυγαίος)

Μου φαινόσασταν από τον ουρανό πολύ τιποτένιοι, αλλά και από εδώ (από τη γη) ακόμη πιο τιποτένιοι
Ἔμοιγέ τοι ἀπό τοὐρανοῦ ᾿φαίνεσθε κακοήθεις πάνυ, ἐντευθενί δέ πολύ τι κακοηθέστεροι

Ησίοδος, Έργα και Ημέραι, στιχ.290-292

Αρχικά είναι μακρύς και όρθιος ανηφορικός ο δρόμος προς την αρετή. Όταν όμως φτάσει κανείς στην άκρη της, εύκολη γίνεται, παρ' ότι ήταν δύσκολη πριν
μακρός δέ καί ὄρθιος οἶμος ἐς αὐτήν καί τρηχύς τό πρῶτον· ἐπήν δ'εἰς ἄκρον ἵκηται, ῥηιδίη δή ἔπειτα πέλει, χαλεπή περ ἐοῦσα

Ησίοδος, Έργα και Ημέραι, στιχ.287-288

Την κακότητα εύκολα και άφθονα την παίρνει κανείς. Άλλωστε ο δρόμος της είναι ίσιος, ενώ βρίσκεται και πολύ κοντά μας
τήν μέν τοι κακότητα καί ἰλαδόν ἔστιν ἑλέσθαι ῥηιδίως· λείη μέν ὁδός, μάλα δ' ἐγγύθι ναίει

Ησίοδος, Έργα και Ημέραι, στιχ.265-266

Κάνει κακό στον εαυτό του όποιος κάνει κακό στον άλλον, ενώ η κακή σκέψη είναι χειρότερη για όποιον την κάνει
οἷ γ' αὐτῷ κακά τεύχει ἀνήρ ἄλλῳ κακά τεύχων, ἡ δέ κακή βουλή τῷ βουλεύσαντι κακίστη

Θουκυδίδης, Ιστορία Γ', παρ.84

Γιατί κανείς δε θα προτιμούσε από την ευσέβεια την εκδίκηση και από τη δικαιοσύνη το κέρδος, αν δεν είχε μια καταστροφική δύναμη ο φθόνος
οὐ γάρ ἄν τοῦ τε ὁσίου τό τιμωρεῖσθαι προυτίθεσαν τοῦ τε μή ἀδικεῖν τό κερδαίνειν, ἐν ᾧ μή βλάπτουσαν ἰσχύν εἶχε τό φθονεῖν

Θουκυδίδης, Ιστορία Β', παρ.35 (Επιτάφιος Περικλέους)

Γιατί οι έπαινοι που λέγονται για τους άλλους γίνονται ανεκτοί μόνο ως εκεί που ο καθένας νομίζει πως είναι ικανός να κάνει κάτι απ' αυτά που άκουσε. Γι' αυτά που ξεπερνούν τις δυνάμεις του, επειδή ζηλεύει, δεν τα πιστεύει.
μέχρι γάρ τοῦδε ἀνεκτοί οἱ ἔπαινοι εἰσί περί ἑτέρων λεγόμενοι, ἐς ὅσον ἄν καί αὐτός ἕκαστος οἴηται ἱκανός εἶναι δρᾶσαι τί ὧν ἤκουσεν · τῷ δέ ὑπερβάλλοντι αὐτῶν φθονοῦντες ἤδη καί ἀπιστοῦσιν

Ηρόδοτος, Ιστορία 3 (Θάλεια), παρ.52 (Περίανδρος)

Μάθε πως είναι πολύ πιο ευχάριστο να σε φθονούν παρά να σε λυπούνται
Σύ δέ μαθών ὅσῳ φθονέεσθαι κρέσσον ἐστί ἤ οἰκτίρεσθαι

Αισχύλος, Πέρσαι, στιχ.396-399 (αγγελιαφόρος Περσών)

Εμπρός παιδιά των Ελλήνων, ελευθερώστε πατρίδα, παιδιά γυναίκες, τα ιερά των θεών, τους τάφους των προγόνων, για όλα είναι τώρα ο (πολεμικός) αγώνας (ναυμαχία Σαλαμίνας)
ὦ παῖδες Ἑλλήνων, ἴτε, ἐλευθεροῦτε πατρίδ᾿ ἐλευθεροῦτε δέ παῖδας, γυναῖκας, θεῶν τε πατρῴων ἕδη, θήκας τε προγόνων· νῦν ὑπέρ πάντων ὁ ἀγών

Ξενοφών, Ελληνικά Β', παρ.23 (τέλος Πελοποννησιακού πολέμου)

Επειδή θεωρούσαν πως εκείνη την ημέρα (γκρέμισμα μακρών τειχών Αθήνας) άρχιζε η ελευθερία στην Ελλάδα)
νομίζοντες ἐκείνην τήν ἡμέραν τῇ Ἑλλάδι ἄρχειν τῆς ἐλευθερίας

Θουκυδίδης, Ιστορία Β', παρ.43 (Περικλέους Επιτάφιος)

Γιατί των σημαντικών ανδρών όλη η γη (κάθε τόπος) είναι τάφος
ἀνδρῶν γάρ ἐπιφανῶν πᾶσα γῆ τάφος

Ξενοφών, Ελληνικά Β',2, παρ.20

Οι Λακεδαιμόνιοι, όμως, είπαν πως δε θα υποδουλώσουν ελληνική πόλη (Αθήνα) που είχε προσφέρει μεγάλες ευεργεσίες στην Ελλάδα την εποχή των πολύ μεγάλων κινδύνων (Περσικοί πόλεμοι), και έκαναν ειρήνη.
Λακεδαιμόνιοι δέ οὐκ ἔφασαν πόλιν Ελληνίδα ἀνδραποδιεῖν μέγα ἀγαθόν εἰργασμένην ἐν τοῖς μεγίστοις κινδύνοις γενομένοις τῇ Ἑλλάδι , ἀλλ᾿ ἐποιοῦντο εἰρήνην

Θουκυδίδης, Ιστορία Β', παρ.12 (Μελήσιππος)

Η σημερινή ημέρα θα είναι η αρχή μεγάλων κακών για τους Έλληνες (έναρξη Πελοποννησιακού πολέμου)
ἥδε ἡ ἡμέρα τοῖς Ἕλλησι μεγάλων κακῶν ἄρξει

Θουκυδίδης, Ιστορία Α', παρ.124 (Κορίνθιοι)

Γιατί με τον πόλεμο εξασφαλίζεται περισσότερο η ειρήνη, ενώ, με πρόσχημα τη διασφάλιση της ειρήνης, το να μην πολεμήσει κανείς δεν είναι ακίνδυνο
ἐκ πολέμου μέν γάρ εἰρήνη μᾶλλον βεβαιοῦται, ἀφ' ἡσυχίας δέ μή πολεμῆσαι οὐχ ὁμοίως ἀκίνδυνον

Θουκυδίδης, Ιστορία, Α', παρ.69 (Κορίνθιοι)

Γιατί όχι μόνο αυτός που υποδουλώνει είναι υπεύθυνος για την υποδούλωση, αλλά και αυτός που, ενώ μπορεί να τη σταματήσει, αδιαφορεί
οὐ γάρ ὁ δουλωσάμενος, ἀλλ᾿ ὁ δυνάμενος μέν παῦσαι περιορῶν δέ ἀληθέστερον αὐτό δρᾷ

Ευριπίδης, Ηρακλής Μαινόμενος, στιχ.561 (Μεγαρα)

Η δυστυχία, για να στο πω και πάλι, δεν έχει φίλους
ἄφιλον, ἵν' αὖθις σοι λέγω, το δυστυχές

Ευριπίδης, Ηρακλής Μαινόμενος, στιχ.299 (Μεγαρα)

Πρέπει να φεύγεις μακριά από χυδαίο εχθρό σου
φεύγειν σκαιόν ἄνδρ' ἐχθρόν χρεών

Ευριπίδης, Ηρακλείδαι, στιχ.939-940 (Υπηρέτης)

Γιατί όταν βλέπεις τον εχθρό να περνά από την ευτυχία στη δυστυχία νιώθεις απέραντη χαρά
ἐκ γάρ εὐτυχοῦς ἥδιστον ἐχθρόν ἄνδρα δυστυχοῦνθ' ὁρᾶν

Αισχύλος, Πέρσαι, στιχ. 845 (Ατοσσα)

Γιατί δε θα προδώσουμε τους αγαπημένους μας στις συμφορές
οὐ γάρ τά φίλτατ' ἐν κακοῖς προδώσομεν

Ευριπίδης, Μήδεια, στιχ.659-662 (χορός)

Ολότελα αχάριστος είναι εκείνος που δεν τιμά τους φίλους του με όλη του την καρδιά και ανοιχτή ψυχή. Ποτέ δε θα γίνει δικός μου φίλος
ἀχάριστος ὄλοιθ᾿, ὅτῳ πάρεστιν μή φίλους τιμᾶν καθαρᾶν ἀνοίξαντα κλῇδα φρενῶν. ἐμοί μέν φίλος οὔποτ' ἔσται

Ευριπίδης, Άλκηστις, στιχ.1008-1010 (Ηρακλής)

Πρέπει ο κάθε άνθρωπος, Άδμητε, να μιλά ελεύθερα στο φίλο του και να μην κρατά μέσα του σωπαίνοντας τα παράπονά του
φίλον πρός ἄνδρα χρή λέγειν ἐλευθέρως, Ἄδμητε, μομφάς δ' οὐχ ὑπό σπλάχνοις ἔχειν σιγῶντ᾿.

Θουκυδίδης, Ιστορία Α', παρ.69 (Κορίνθιοι)

Γιατί εκφράζει κανείς παράπονα σε φίλους που έσφαλαν, ενώ σε εχθρούς που αδίκησαν κατηγορίες
αἰτία μέν γάρ φίλων ἀνδρῶν ἐστίν ἁμαρτανόντων, κατηγορία δέ ἐχθρῶν ἀδικησάντων

Θουκυδίδης, Ιστορία ΣΤ', παρ.92 (Αλκιβιάδης)

Και οι χειρότεροι εχθροί δεν είναι αυτοί που, σαν εσάς, κάπου έβλαψαν τους εχθρούς τους, αλλά αυτοί που ανάγκασαν τους φίλους να γίνουν εχθροί
καί πολεμιώτεροι οὐχ οἱ τούς πολεμίους που βλάψαντες ὑμεῖς ἤ οἱ τούς φίλους ἀναγκάσαντες πολεμίους γενέσθαι

Ευριπίδης, Ηρακλείδαι, στιχ.706-708 (Χορός)

Πρέπει ν' αλλάζει γνώμη η ηλικία και ν' αφήνει τα ακατόρθωτα. Δεν είναι δυνατό τώρα πάλι ν' αποκτήσεις τη χαμένη σου νιότη.
χρή γνωσιμαχεῖν τήν ἡλικίαν, τά δ᾿ ἀμήχαν᾿ ἐᾶν. οὐκ ἔστιν ὅπως ἥβην κτήσῃ πάλιν αὖθις

Ευριπίδης, Ελένη, στιχ.942-943 (Ελένη)

Η πιο μεγάλη δόξα για τα παιδιά είναι να θέλουν να μοιάσουν στους καλούς γονείς κάλλιστον ὅστις ἐκ πατρός χρηστοῦ γεγώς ἐς ταὐτόν ἦλθε τοῖς τεκοῦσι τούς τρόπους