Σάββατο 28 Δεκεμβρίου 2013

Θουκυδίδης, Ιστορία Α΄, παρ.84 (Αρχίδαμος προς Λακεδαιμονίους)

Κι αυτό ακριβώς είναι σωφροσύνη ύστερα από διαλογισμό· γιατί μόνο εμείς, χάρη σ᾿ αυτή, και στις ευτυχίες δεν είμαστε αλαζόνες και στις συμφορές λυγίζουμε λιγότερο από άλλους και δεν παρασυρόμαστε από την ευχαρίστηση που δίνουν τα επαινετικά λόγια εκείνων οι οποίοι παρακινούν, αντίθετα από τη γνώμη μας, στους κινδύνους, ούτε πάλι αν κάποιος μας ερεθίζει με κατηγόριες, περισσότερο παρά αν μας επαινούσε, οργιζόμαστε και αλλάζουμε γνώμη...
...το συναίσθημα της ντροπής είναι στενά δεμένο με τη σωφροσύνη και η γενναιότητα με τη ντροπή
καί δύναται μάλιστα σωφροσύνη ἔμφρων τοῦτ᾿ εἶναι· μόνοι γάρ δι ᾿ αὐτό εὐπραγίαις τε οὐκ ἐξυβρίζομεν καί ξυμφοραῖς ἧσσον ἑτέρων εἴκομεν· τῶν τε ξύν ἐπαίνων ἐξοτρυνόντων ἡμᾶς ἐπί τά δεινά παρά τό δοκοῦν ἡμῖν οὐκ ἐπαιρόμεθα ἡδονῇ, καί ἤν τις ἄρα ξύν κατηγορία παροξύνῃ, οὐδέν δή μᾶλλον ἀχθεσθέντες ἀνεπείσθημεν...
...αἰδώς σωφροσύνης πλεῖστον μετέχει, αἰσχύνης δέ εὐψυχία

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου