Έρωτα, ανίκητε
στη μάχη, Έρωτα ορμητικέ που γεμίζεις την πλάση, που τις νύχτες σου περνάς στα
απαλά νεανικά μάγουλα, που τριγυρνάς τις θάλασσες και τις αυλές των χωρικών· και μήτε θεός αθάνατος μήτε θνητός
μπορεί να σου γλιτώσει, αφού φωλιάζεις στο κορμί και το τρελαίνεις. Εσύ τους δίκαιους
ξεμυαλίζεις και στην καταστροφή τους οδηγείς
῎Ερως ἀνίκατε μάχαν, ῎Ερως, ὃς ἐν κτήμασι πίπτεις, ὃς
ἐν μαλακαῖς παρειαῖς νεάνιδος ἐννυχεύεις, φοιτᾷς δ' ὑπερπόντιος ἔν τ' ἀγρονόμοις
αὐλαῖς· καί σ' οὔτ' ἀθανάτων φύξιμος οὐδεὶς οὔθ' ἁμερίων ἐπ' ἀνθρώπων, ὁ δ' ἔχων
μέμηνεν. Σὺ καὶ δικαίων ἀδίκους φρένας παρασπᾷς ἐπὶ λώβᾳ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου