Αισχύλος, Χοηφόροι, στιχ. 592-596 (χορός)

Αλλά ποιος μπορεί να μιλήσει για την παράτολμη γενναιοψυχία του άνδρα και τον αχαλίνωτο έρωτα των ξεμυαλισμένων γυναικών που φέρνει τη δυστυχία στους ανθρώπους;
ἀλλ᾿ ὑπέρτολμον ἀνδρός φρόνημα τίς λέγοι καί γυναικῶν φρεσίν τλημόνων παντόλμους ἔρωτας, ἄταισι συννόμους βροτῶν;